𝑺𝒆𝒓𝒆𝒏𝒅𝒊𝒑𝒊𝒕𝒚 | ʏɪʟᴋᴇʀ

0.9

"Teşekkür ederim." Arabadan inerken saçımı düzeltip kapıyı kapattım.
Argun Holding'in kocaman binasına bakarken derin bir nefes aldım.

Bu holdinge ilk geldiğim gün hiçbir şeyden haberi olmayan, saftirik bir kızdım.
Şimdi ise güçlü, zengin ve başarılı bir kadındım. Vay be, neler yaşadın be Yıldız! diye geçirdim içimden.
Omuzlarımı dikleştirip havalı yürüyüşümle içeri girdim. Personelin yanına gittim, "Merhaba Yıldız hanım. Size nasıl yardımcı olabilirim?"

"Selam canım. Ben Ender ile bir proje hakkında konuşmaya gelmiştim. Ender şirkette, değil mi?"

"Evet efendim. Ama şu anda kendileri en üst katta, toplantıda. Toplantının bitmesine 10 dakika daha var."

"Tamamdır canım benim. Teşekkürler." çantamı koluma yerleştirip ilerlemeye başladım.
Sonuncu kata kadar nasıl çıkacağımı düşünürken asansöre birinin girdiğini gördüm. Telefonum çalmaya başlarken panikle asansöre doğru seslendim,
"Ay asansör! Pardon, beyefendi asansörü tutabilir misiniz acaba?"

Sesimi duyurabildiğim kişi asansörü bekletirken çantamda çalan telefonu bulmaya çalışıyordum. Çantamın içini karıştırırken hızla asansöre bindim.
"Ay sağolun ya, sonuncu kata kadar basamakları kullanarak çıkmaya çalışsaydım, cesedim değil, ruhum bile ulaşamazdı oraya! Hah buldum!"

Telefonumu en sonunda bulduğumda yanımdaki kişinin hafifçe güldüğünü duydum. Arayan kişinin Halit olduğunu gördüğümde gözlerimi devirip sessize aldım ve telefonu çantama geri atıp yanımdaki kişiye döndüm.

Koyu kahverengi çekik gözleri, kirli sakalı, siyaha çalan özenle şekillendirilmiş saçları ve takım elbisesiyle gayet janti biriydi. Benden çok daha uzun boyu vardı ve yanında kendimi çok kısa hissetmeme neden olmuştu. Ona baktığımı gördüğünde gülümsedi. Yanaklarında beliren iki adet gamzeyi gördüğümde, içime öküz oturmuş gibi bir ağırlık çöktü. Yutkundum.
Karşımdaki kişi gülüşünü genişletip konuştu, "Evet, haklısınız. Şu asansörler olmasa bitmiştik."

Sesi tarif edemeyeceğim bir tondaydı. Sesi, insanı hayallere daldırıyordu. Kadife sesi bir bebeğe ninni söylüyordu sanki...

Boğazımı temizleyip kendime geldim.
"Bence de."
Asansörün numarasına baktığımda hâlâ 2.katta olduğumuzu gördüm. Yerimde kıpırdarken kafama dank eden şey ile ona döndüm, "Sen... Sen yeni CEO'sun, değil mi?"

Kaşlarını kaldırdı ve alayla konuştu, "Ne yalan söyleyeyim, hakkımda bir şeyler duymuş olman hoşuma gitti."

"Pardon da benimle karşılaşalı 5 dakika bile olmadı, ne ara 'siz' den 'sen' e dönüştüm?" ona sert bir bakış attığımda başını eğip güldü.

"Tamam kızma hemen. Demem bir daha. Eee siz (!) de mi burada çalışıyorsunuz?"
Başımı kibirle kaldırdım, "Hayır. Sadece bir proje için geldim."
Dudağını hafifçe büktü, "Seni bir daha göremeyeceğim yani, üzüldüm."

"Ben senin gibi herkese asılan bir kişiyi bir daha görmeyeceğim için mutluyum."

"Önyargılarından kurtulman gerek bence." dedi ellerini cebine yerleştirerek. Ona yan bir bakış attığımda nihayet son kata gelmiştik. Asansörün kapısı açılırken konuştum,
"Neyse, iyi günler."

"Dur!"
Ben kapıdan çıkarken ani seslenmesi ile durup ona döndüm.
"İsmini söylemeyecek misin? Ben Kerim." elini uzattı.

"Yıldız." Kerim'in uzattığı elini tutup tokalaştıktan sonra toplantı odasına doğru ilerlemeye başladım.
"Yıldız!"

Durup bana yine seslenen Kerim'e döndüm, "Ne var yine?"
Geri geri yürürken güldü, "Tanıştığıma çok memnun oldum!"

Başımı 'sen uslanmazsın' der gibi salladım ve, "Gün geçmiyor ki birbirinden daha manyak insanlarla karşılaşmayalım." diye söylenip yoluma devam ettim.

Hayatımızda bir CEO'muz eksikti, hiç geç kalır mı? O da geldi.

Sandalyelerin birine oturup Ender'i beklerken etraftaki kızların elbiselerini puanlamaya başladım.
"10 üzerinden eksi 1 bile değil bu ya. İğrenç."
Hepsinin zevksiz elbiselerine göz devirdim. Elimdeki telefon titreyince başımı oraya çevirdim,

Gönderen: Bilinmeyen
N'aber Yıldız'ım?

Gülüp başımı iki yana salladım, "Salak."

Gönderen: Bilinmeyen
Bana füze at ama görüldü atma!

Gönderen: Yıldız
Ne diye cevap vermemi bekliyorsun anlamıyorum.

Gönderen: Bilinmeyen
Mesela 'iyidir senden n'aber' yazabilirsin.

Etrafa bakındım. İnsanların garip bakışlarını görünce gözlerimi devirip telefona geri döndüm.

Gönderen: Yıldız
Ender'i beklerken yapacak hiçbir şeyim yok ve çok sıkıyorum.

Gönderen: Yıldız
O yüzden şanslı günündesin.

Gönderen: Yıldız
İyidir senden n'aber?

Gönderen: Bilinmeyen
Evet, görünüşe bakılırsa ömrümün tüm şansını bir günde kullandım

Gönderen: Bilinmeyen
İyi ben de, oturuyorum öyle.

Gönderen: Bilinmeyen
Bana sormak istediğin soruların vardır kesin.

Gönderen: Bilinmeyen
Sor hadi, cevaplayayım.

Gönderen: Yıldız
Tamam, soruyorum.

Gönderen: Yıldız
Kimsin?

Gönderen: Bilinmeyen
Haydaaa yine başa sardık.

Gönderen: Bilinmeyen
Bunları aştığımızı sanıyordum ben?

Gönderen: Yıldız
Üf tamam!

Gönderen: Yıldız
Beni ilk nerede gördün?

Dudağımı kemirirken yazıyor... yazısını gördüğüm için heyecanlandım.
Ne cevap verecekti acaba?

Gönderen: Bilinmeyen
Seni o ana kadar hiç görmemiştim. Ama ismini çok fazla duymuştum.

Gönderen: Bilinmeyen
Herkes senden bahsediyordu 'Yıldız Argun şöyle yaptı, Yıldız Argun bunu giydi, Yıldız koskoca Halit Argun'u boşadı' diye.

Gönderen: Bilinmeyen
Gün geçtikçe seni daha da merak etmeye başlamıştım. Ama yoğun işlerim dolayısıyla sosyal medyaya girip seni araştıramamıştım.

Gönderen: Bilinmeyen
Sonra katıldığım bir davette herkes fısıldaşmaya başladı 'Aaa baksanıza Yıldız gelmiş!' diye.

Gönderen: Bilinmeyen
Başımı giriş kapısına çevirdiğim an içeri sen girdin...

Gönderen: Bilinmeyen
Giydiğin kırmızı elbisen, uçuşan sarı saçların ve yüzünden hiç eksik olmayan gülüşünle herkesin bakışlarını kendine çevirdin...

Gönderen: Bilinmeyen
Yanımdan geçerken sadece 1 saniyelik bile olsa bana baktın.

Gönderen: Bilinmeyen
O güzel yeşil gözlerin gözlerime değdiği anda kalbimin durduğuna yemin edebilirim...

Gönderen: Bilinmeyen
Sen beni diğer sıradan davetliler gibi gördüğün için beni fark etmesen de o andan itibaren gündüzümde gecemde hep sen vardın...

Gönderen: Bilinmeyen
Yani ben seni gördüğüm ilk andan beri seviyorum, Yıldız Yılmaz...

Bölüm Sonu