Duvar

13. Bölüm

Heyoooo, biz geldiiikkkk 👋🏻👋🏻
Biraz geç geldik farkındayım ama bundan sonra yine aynı hızla gitmeye dikkat edicez.

Hadi çıktım aradaaann, sizi kocaman öpüyorum.
İyi okumalar ballarım 🍯♥️

^^^^^^^^^^^

Hayat güzeldi ama buraya kadardı... Kaderde yirmi üç sene sonra bir beyle annene basılmak varmış, ecelin annenmiş.

Ah Berre... Ne iyi kızdın oysaki!

Gazetelere haber olur muydum acaba?
Odasında sevgilisiyle annesi tarafından basılan kızın hazin sonu... Böyle bir şey ne gördünüz, ne duydunuz...

Yalnız sevgilisi dedim az önce, oraya dikkat çekmek isterim. Yakıştı da he sanki dudaklarıma; sevgilim...
Hey Allah'ım ya!
Neler diyorum böyle. Hayır, güzelde hissettiriyor namussuz!

E bardağın dolu tarafından bakmak lazım, gider ayak baya mutlu olmuştuk canım kalbimle. Böyle düşünürsek şayet gözlerim açık gitmezdi. Gerçi Barış'ı başka kızlara kaptıracak olmanın acısı vardı, ondan kesin açık gözlerle giderdim ben.

Ah hayat, canım hayat!
Ah Barış, canım Barış!
Kendinize iyi bakın, elveda...

Kapının açılmasıyla birlikte deli gücüyle -tabii siz ona şey korkusuda diyebilirsiniz- ittiğim ve kendimden uzaklaştırdığım Barış'a döndü bakışlarım.
Ellerimi kollarımı sallayarak konuşmaya başladım. "Evet Barış Bey, gerçekten bu dediğiniz çok mantıklı. Bunu sonra daha detaylı şekilde konuşalım."

Barış çatılan kaşları ve bir şey anlamadığını belli eden yüz ifadesiyle bana döndü, odanın karanlığı bir anda annemin ışığı açmasıyla aydınlığa kavuştu.

Ah canım annem benim, az sonra benim aydınlık hayatımı karanlığa kavuşturacaktı!

Daha yeni fark etmiş gibi şaşkın gözlerimle ona döndüm. "Aaa anne, sen ne zaman geldin? Bizde Barış Bey ile iş konuşuyorduk."

İş mi, karanlıkta mı? Başka yalan mı yoktu Berre?

"İş mi? Karanlıkta mı?" Annelerin zihin okuma özelliği falan vardı da biz bilmiyorduk bence!

Kendi kendine düşünme Berre, sonra annen bir haltlar yediğini anlıyor. Hemen cevap ver!

Sertçe yutkunarak "Hıhım, iş..." dedim. "Barış Bey'in mimarıyım sonuçta ben anne. Öyle karanlığı aydınlığı mı var canım bunun?"

Oh, iyice sıvadın Berre'ciğim!

Annem, kaşlarını anne olmayan bir kadının asla sokamayacağı bir şekle sokarak yüz ifadesiyle bunu daha sonra konuşacağımız hakkında beni bilgilendirdikten sonra gülümseyerek Barış'a döndü. "Sen tuvaleti bulamadın galiba oğlum?"

Barış'a sevdanın yolları, bana kurşunlar... Kötü kadın Ayla!

Barış derin bir nefes alarak kendinden emin ve bir o kadar yakışıklı sesiyle konuştu, "Ayla Hanım aslında biz Berre ile..."
Kocaman olan gözlerimle "Allah!" diye bağırdım, ikisininde bakışları bana dönünce "Ay..." diyerek devam ettim. Ne diyecektim şimdi? Nasıl toparlayacaktım durumu?

Annemin korktuğu şeyleri bir bir kafamda sıraladıktan sonra içlerini birini seçip "Böceeekkk!" diye ciyakladım. "Anne kaç, kaç! Böcek var!"

Kadın anında moraran suratıyla korku içinde odadan kaçıp kapıyı kapattığında Barış'a döndüm. "Barış ne yapıyorsun sen?"
"Ne yapıyorum Berre?" diyerek karşılık verdiğinde kaşlarım daha da çatıldı.
"Ben susturmasaydım anneme ne diyecektin?"
Aramızdaki mesafeyi kapatarak yanıma geldi ve ellerini belime sardı, "Berre benim kız arkadaşım ve şimdi de bu yüzden kızınızı öpeceğim diyecektim."
Yüzümdeki aptal gülümsemeyle konuştum. "Hı annemde zaten, buyur al oğlum yol senindir, diyecekti."