Duvar

15. Bölüm

Yeni bölüm hayırlı uğurlu olsun😄😄
Sizi çok seviyorum ♥️♥️

İyi okumalar ballarım 🍯 🍯

^^^^^^^^^^^^^^^

Allah'ım bu nasıl bir baş ağrısı!
E düzensiz uyursan olacağı bu kızım, ne olacaktı başka!

Salonda bahçe kapısına dönük olan koltuğa oturduğumda ellerimi saçlarımın arasına daldırdım ve ovalamaya başladım.
Herkes nereye gitmişti acaba?
Ne bir ses ne de iz vardı.

Acıyan gözlerimi kapatarak ovmaya devam ettiğim sırada bahçe kapısı açıldı.
"Neredesiniz ya si..." Gözlerimi aralayıp karşımda onu gördüğümde kocaman olan gözlerimle bakakaldım, "O ne be?"

Ben bağırdığımda hala kapının önünde dikilmeye devam ediyordu, gözlerimi sıkıca kapatıp kafamı iki yana hızlıca salladım. Açtığımda orada olmamasını dileyerek yavaş yavaş gözlerimi açmaya başladım.

Ama hala oradaydı!
Evet, şu an karşımda dev bir haşlanmış yumurta vardı!

Tıpkı bizim gibi iki bacağa, iki kola sahipti. Şaşkın gözlerim yavaş yavaş yukarıya tırmandığında bana bütün dişlerini göstererek sırıttı ve el salladı. Ne yapacağımı bilmeyen en mal halimle gülmeye çalışarak el salladığımda yanıma gelerek tekli koltuğa oturdu.

"Sen gerçek misin ya..." Ona sormaktan çok kendi kendime mırıldanmıştım.
Salladığım elimin hala havada durduğunu fark ettiğimde indirmeden önce korka korka ona doğru uzatarak dokundum.
"Vallaha gerçeksin!" diye çığırdığımda kahkaha atmaya başladı. "Oha, gülebiliyor!"
"Evet, niye şaşırdın bu kadar?"
Oturduğum koltukta hızla ayaklandım, "Konuştun!"

Allah!
Şu an evimin salonunda dev bir haşlanmış yumurtayla oturmuş muhabbet ediyorum!
Deliriyor muydum?
Ama ben daha çok gencim!
Yaşayacağım bir sürü şey, tadacağım bir sürü duygu var. Çok erken olmadı mı bu delirme işi?

Ne diye hitap etsem ki ben şimdi buna?
Kardeş... Yok, o olmaz. Benim annem tavuk mu canım?

Birader... Heh, sürekli abdest alacakmış gibi kısa duran paçalarım ve içine zor girdiğim gömleğim eksik kaldı!

Hacım mı desem acaba? Yok, oda olmaz.

Sakin kalmaya çalışarak kalktığım yere geri oturdum ve öksürerek sesimi düzelttim, "Ee... Yumurta Bey... siz acaba... yani siz nasıl böyle el, ayak?"

Yok, yok!
Ben anladım, ben delirdim!
Net yani... Bunun başka bir açıklaması olamaz!
Allah'ım gençliğimin baharında, tam aşkı bulmuşken neden ben? Niçin ben?

"Bunda şaşıracak ne var Berre?"
Adımı duyunca gözlerim neredeyse yuvalarından çıkacaktı, "Sen benim adımı nereden biliyorsun?"
"Sende benim adımı bil, ödeşelim!"

Şuna bak, hem yumurta hem edepsiz!

Annem gibi ellerimi belime koydum, "Sen bir baksana bana edepsiz! Seni var ya kahvaltıda yerim, görürsün!"
"Berre..." Annemin sesini duyduğumda etrafa bakındım ama kimse yoktu, "Berre..."
Nerede bu kadın?
"Berre, kalksana kızım!" Bu sefer daha şiddetli bağırdığında gözlerimi yumurtaya dikerek oturduğum koltuktan kalktım.

^^^^^^

Yüzüme sertçe çarpılan suyla birlikte "Allah!" diye bağırarak kalktım, nefes nefese etrafa bakarken odamda annemden başka kimse yoktu. "Anne..."
"Berre..." Benim gibi karşılık vermişti.
Alnımdaki terleri elimin tersiyle sildim, "Yumurta nerede?"
"Kahvaltı masasında, sizi bekliyor Berre Hanım!"
"Ayyyyy..." Üzerimdeki pikeyi açtım. "Sende gördün, gerçekmiş demek! Anne, söyle ona gitsin."
"Salak salak konuşma," diyerek koluma bir tane geçirdi. "Ölü gibi uyudun, zaten rüyanda da 'Yumurta Bey' diye sayıklayıp duruyordun."
"Oh, rüyaymış!" diyerek kendimi yatağa geri bıraktığım zaman annem bu seferde karnımı çimdikledi, "Ah! Acıttın..."
"Kahvaltı masasında hepimiz seni bekliyoruz, hemen kalkıyorsun Berre!" diyerek odadan çıktı.