When the childish maid fell inlove with her BOSS [ COMPLETE ✅]

CHAPTER TWO

~ CHAPTER TWO ~

Someone POV:

Pinuno ko na ng picture niya buong kwarto , office at ang kwarto niya. 

Dalawangpo't tato na ang nakakalipas , simula ng mawalay ang anak ko saamin. Simula ng aksidente na nangyare. Nararamdaman kong buhay ang anak ko.

" Amanda , kumain kana ,lagi ka nalang matamlay".sabi sakin ng asawa ko.

" Hernan , buhay ang anak natin , nararamdaman ko yun.

" Alam ko , naniniwala ako , ipapahanap natin si Athena ,kaya please wagmong pabayaan ang sarili mo. Hindi niya gugustuhin na makita kang ganyan.

" Halos punuin muna ng picture niya ang buong bahay natin ,.

" Namimiss kuna ang anak natin".yakapyakap ko ang isang picture frame ni athena.

" Mom , kumain kana po , hindi po gugustuhin ni ate na makita kayong ganyan".sabi naman ng anak ko , inampon namin si Akira noong nawala ang anak ko. Kaya kahit namimiss ko anak ko siya ang niyayakap ko. Mahal ko din si akira.

" Mamaya ako kakain ,ilagay niyo nalang jan ang pagkain."sabi ko naman sa kanila. Wala na silang nagawa kundi sundin ako.
Kasalan ko kung bakit nawala ang anak ko. 

Noong aksidente na nangyare doon sa St. Lorenzo , hindi namataan ang bangkay ng anak ko kaya hindi ito patay. Kaya malakas ang loob ko na buhay ito.
Kung nasaan ka man anak ko , miss kana ni mommy hahanapin ka namin.

Hinalikan ko ang litrato ng anak ko.

Akira POV :

Lagi nalang Athena , Athena ako ang nandito pero yung anak nila ang hinahanap. Sana di nalang siya buhay. 

Dahil kapag nangyari iyon itataboy nila ako , dahil hindi naman nila ako tunay na anak. Ibabalik nila ako sa bahay ampunan. Ayaw kunang bumalik doon.

Masaya na ako sa buhay ko , buhay prinsesa nakatira sa isang malaking bahay ,may magagandang damit.

Ayaw kong mawala iyon pagbumalik siya. Mas matanda sakin si Athena ng tatlong taon.

Sana dina siya bumalik , sana patay na siya. Dahil hindi ko hahayaan na bumalik siya at kunin ang lahat ng natatamasa ko ngayon.

Allesia POV :

Maagap akong nagising ngayon dahil kakailanganin nina inay at itay na kasama sa bukid kaya naman nagpresinta akong sumama sa kanila.

Malapit nadin ang taganihan. At ipagbibili nila iyon sa bayan para naman may panggastos kami.

" Anak magsuot ka ng bota "sabi sakin ni inay saka inabot ang pares ng bota. Agad ko iyong kinuha at sinuot.

Si itay ay nagaararo ng kalabaw
habang kami ni inay at nagtatanim ng palay. Nakajacket ako at may sumbrero. 

Diko nga alam na kahit babad ako sa init , maputi parin
ako. 

Di din naman ako maarte sa katawan. Sanay nadin ako sa sarili ko. 

Kahit na wala akong magagandang damit. At simple lang iyon naranasan ko na ding makasuot ng damit ja may butas. Alagang sinulid lang ang kailangan.

" Itay tulungan kona po kayo jan".sabi ko kay itay 

" Naku anak , hindi mo ito kakayanin."

" Naku itay easy lang po iyan sakin." Nakangiting sabi ko.

Lumapit ako kay itay. Habang naglakad na pang model. Habang ang puyod ko ay angel hehe.