"Mommy, look oh!"
I glanced at my son who was already running towards me, holding a sketchpad on his hand.
"See this? This is our family picture, Mommy! I drew this one!" Masaya niyang itinuro yung drawing niya.
It's a stick figure drawing but still, nandoon pa rin yung thought ng drawing niya. I'm glad na medyo nahahasa na ang talent ng anak ko sa pagddrawing.
I smiled at him and kissed his cheek. "Wow! Mommy's so proud, baby. Sakin ka talaga nagmana."
Ngumiti ang anak ko at bumalik na doon sa sala. Natawa ako ng masulyapan si Theo na nakanguso.
"What?"
Sinamaan niya ako ng tingin. "Edi ako na walang talent sa arts."
Humagalpak ako sa sinabi niya. Totoo naman talaga. Narealize ko lang kanina kasi nagkaroon kami ng drawing contest dahil yon ang gusto ni Liam.
Theo cannot draw even a house. Kahit yung pang bata lang, wala pa rin. Kaya tawang-tawa kami ng Mommy niya sakaniya. Hanggang ngayon yata, badtrio siya dahil doon.
"Lian?"
Napalingon ako sa pamilyar na boses na yon. Mayor Teodorico Pascua's standing behind me. Nakasuot pa siya ng usual office clothes niya na katulad ng gamit niya noon din.
He smiled when he saw me. Tumingin siya kay Theo na wala pa rin sa mood na nakaupo doon sa dining table.
"Mayor." I greeted him. He chuckled.
"It's Tito for you, hija. Magiging Papa na rin yan soon." Ngumisi siya at nilingon ang anak na lalaki. "Where's my poging apo?"
Just on cue, my son entered the dining hall, runnibg and smiling widely.
"Lolo Mayor!"
Tito just chuckled before carrying my son. Nagsimula na ang anak ko sa pagkkwento ng kung ano ano sa lolo niya kaya nagpaalam na rin sila na sa sala muna.
Ngumuso ako. "Hindi ko na nalalambing si Liam..."
Theo chuckled. "Gawa na tayo ulit para may malambing ka na."
Umirap ako sa sinabi niya. Ano ka, swerte? "Balimbing ka." Sabi ko.
The night ended peacefully. Lalo na't pagod na pagod ang anak ko at hindi na nakaabot sa kama. Sa kotse palang pauwi sa hotel ay tulog na.
Inilapag nalang siya ni Theo sa kama. He's staying with his father at pang dalawahan lang ang kama doon. I looked at Theo who was busy whispering his good night and i love yous to his son.
"Theo.." I called him.
Hindi siya kumibo, though alam ko namang narinig niya yon.
"Theo." I called him again.
Seriously?
"Baby."
Agad siyang lumingon at ngumisi. "Yes?"
"Epal naman. Baby ka ba?" Panga-asar ko.
Ngumisi siya. "Oo, baby mo. Pero pwede ring gawa na tayo ng bagong baby."
Tangina, napakahalay.
"Kay Nanay nalang ako tatabi matulog. Dito na kayo ni Liam." I said as I walked towards him.
Umiling siya at iniligay ang mga takas na buhok sa likod ng tainga ko. "You'll sleep here. I'll sleep on the couch."
Nilingon ko ang couch na nandoon. Hindi siya makakatulog doon, for sure. Lampas pa yata siya doon dahil sa tangkad niya and it's uncomfortable.
