+احساس میکنم بدنم برای دوس داشتنت کافی نیست!...عشق تو فراتر از بدن من و همه‌ی این دنیاس.
.
.
.
=احمق!چرا بخشیدیش؟اون بهت خیانت کرد!
-چون دوسش دارم!
.
.
.
٪اههه،چرا هیچ چیز بی نقص نیست؟
برگشتم و به تهیونگ نگاه کردم.
+مگه کوری؟
.
.
.
نام:چون دوست دارم...
*د.ا.د تهیونگ* دوباره خوابیدم.این روزا یا همش خابم سا دراز کشیده‌م.ولی واقعا جون راه رفتنم ندارم.نگاهی به ساعت انداختم:۴بعد از ظهر؟ریلی بچچچچچچچچ؟ ... +حالا لازم نیست از اعماق تهت داد بزنی تهیونگ! سهون با کلافگی گفت و خودشو روی مبل انداخت. اهی کشیدم و ادای گریه کردن در اوردم:هیونگ!ولی من الان باید برم پیش مینگییییییی. سهون پوفی کرد و گفت:چرا داد میزنی!جونگکوک سرمو میبره اگه بزارم بری بیرون. سوهیونگ نونا با چشمای پف کرده و یه ماسک که روی صورتش بود همونطور که ربدوشامبرشو محکم میکرد گفت:چرا باید ساعت ۴بعد از ظهر داد بزنی کیم تهیونگ! با ناامیدی برگشتم سمتش:نونا من باید مینگیو ببینم! خمیازه کشید و صداشو صاف کرد:خب..ببین. صورتمو جمع کردم و گفتم:ولی سهون هیونگ نمیزارههههههه. خانم لی دوید سمتم:اقا لطفا داد نزنین!جونگکوک شی خیلی دعوامون میکنه وقتی بفهمه انقد به خودتون فشار اوردین! جونگده از اتاقش اومد بیرون. دوید سمت کتش و سوییچشو در اورد و به من گفت:بیا من میبرمت پیش مینگی جونت؛بیرون بردنت میرزه به این که داد نزنی.داد و بیداد جونگکوک بخاطر این کارم خیلی کمتره.فقط انقد داد نزن کره خر!من نمیدونم از اون حنجره‌ی کوچولو چجوری انقد صدا درمیاد! سهون نچ نچی کرد:اره.جدا باید داد های جونگده‌رو ببینی.من واقعا نمیدونم اونهمه صدارو از کجاش در میاره.وقتی داد میزنه رگاش باد میکنه و عرق میکنه.اوففف فقط حیف که ناله نمیکنه وگرنه میشد باهاش جق زد. پوکر نگاش کردم:این خیلیگی بود هیونگ. +اوه...واقعا؟ جونگده داد زد:بیا بریم! گوشامو گرفتم:شت!چجوری انقد بلند بود؟ سوهیونگ نونا متاسف نگام کرد:کی میخای درست حرف زدنو یاد بگیری؟ سهون به جام جواب داد:هرگز! خندیدم و پشت سر جونگده هیونگ رفتم.اون خیلی هیونگ خوبیه....و خب...اره یکم بی اعصابه و خیلی ضایه‌س رو چه‌یونگ کراش داره. +کجا پیاده‌ت کنم؟ ... جونگده هیونگ پیاده شد و گفت:فکرشم نکن که بزارم تنهایی بری تو این ساختمون.حالا که رسوندمت بااااید باهات بیام. چشامو چرخوندم و گفتم:اوکی.ولی نمیتونی بیای داخل مطب هیونگ! +وااا!مگه دکتره؟ سرمو تکون دادم:سونوگرافه.پسرعموم هم هست. +خوبه پس. از در ساختمون رد شدم و رفتم اسانسور.جونگده هیونگ دست به جیب پشت سرم راه افتاده بود و همه جارو مثه باباها دید میزد و سوال میکرد. +اینجا چرا تنگه؟...اینجا چرا خلوته؟...مطبش کدوم طبقه‌س؟...منشی داره؟...دکتر خوبیه؟...مطمئنه؟... خیلی غر میزد؛ولی اونم مثه بقیه خانواده فقط نگرانم بود.لبخندی زدم و دستاشو گرفتم:هیونگ!مطمئنه...نگران نباش. و روی پاهام بلند شدم و گونشو بوسیدم.چشاش گرد و شد و گفت:عههه!بچه جون چندش نباش! ولی نرم شد و لبخند زد. از اسانسور بیرون اومدیم و با یه دختر روبه رو شدیم.لبخندی بهم زد و گفت:سلام تهیونگ. چشماش برق شرورانه‌ای زد و به جونگده نگاه کرد.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
