Breathless | ✓

Kabanta 46

Kabanata 46

Depression

Third Person

"Crisha" hindi makapaniwalang sambit ni Chester sa pangalan ng kaniyang pinsan.

Nakatingin siya sa pinsan niya na malakas ang hikbi at hindi maawat ang luha.

"I once lost my dream, lost the affection of my Mom and my sister, lost my freedom to choose, lost something valueable in my life, sacrifice my life and live as another person, got happy with a lie, got a lover because of lie, but, they turn their back to me because I lied. He turned his back to me, my only happiness" Umiiyak na patuloy ni Crisha.

"Stop" pigil ni Chester pero hindi siya pinakinggan ni Crisha.

"Mommy, I got framed. Binaliktad ni Krizia ang lahat, na ako na ang masamang tao, na idea ko ang pagkuha ko ng buhay niya, my image is ruined, Mommy. I hate Krizia for doing that. I did everything for her, Mom! Everything and that includes the responsibility she left to me! Her ex! Her crazy ex!--"

"Crisha"

"Instead of her, it was me who was almost molested! I was almost raped! Because he found out the secret I was trying to hide and blackmailed me! He almost raped me--"

"Stop now, Crisha!"

"That was the most traumatic event for me. But I chose to smile and act everything's normal because of the pageant. Another responsibility that Krizia left me! I want to hate her so much, Mom. But I can't because she is my sister! Hindi ko kayang magalit sa kanya pero bakit kayo? Ang daling magalit at kasuklamam ako?" Pumiyok an boses ni Crisha ng sabihin ang huling salita.

"I wanted to die. I am tired pretending. I am tired pretending I am strong. I want to die! Pagod na pagod na ako. Ang hirap na. Gusto ko ng mawala. Galit sila sa akin, galit kayo ni Krizia sa akin, at galit 'yong lalaking mahal ko sa akin! I hate my life!" Humihikbing sabi ni Crisha.

Agad na lumapit si Chester sa pinsan niya at lumuhod para magkapantay silang dalawa. Sinapo ni Chester ang pisngi ni Crisha na namamasa na dahil sa luha.

"No one will die, Crisha. Not you. Hindi mo kami iiwan" sabi ni Chester na namumula na rin ang mata.

"Pagod na ako, Chester" mahinang sabi ni Crisha pero sapat na ito para marinig niya.

"No. You are just tired. Hindi ka mawawala sa amin. Think of us. Think of your father and your true friends. Nandito pa kami, Crisha. Nandito pa kami kaya huwag mo kaming iiwan" sabi ni Chester at lumabas na rin ang luha sa mata.

"Hindi lang sila ang taong natitira sa 'yo, Crisha. Nandito kami na nagmamahal sa 'yo. Hindi kami galit sa 'yo. Huwag ka namang madaya. Huwag mo kaming iiwan" halos nagmamakaawang sabi ni Chester.

Sumikip ang puso ni Crisha nang makita ang sakit na bumalatay mula sa mata ni Chester. Hindi niya naisip ang mga taong nandiyan sa kanya dahil masyado ng mabigat para sa kanya.

Gusto niyang ilabas ito lahat para gumaan ang pakiramdam niya.

Niyakap siya ni Chester kaya mas lalong lumakas ang hikbi niya. Niyakap niya rin ito pabalik gamit ang isang kamay habang hawak ng isang kamay niya ang kamay ng kanyang ina.

Matapos ang ilang minuto na iyakan ay humupa na rin ang mga luha nila at gumaan na rin kaonti ang pakiramdam ni Crisha.

"You liar. Tinanong kita kanina kung okay ka lang tapos may nalalaman ka pang patay-patay" nakangusong sabi ni Chester ng maghiwalay sila na bahagyang ikinatawa si Crisha.

"I was really fine" sabi ni Crisha.

"Don't lie to me, Crisha. Ayokong pati sa akin nagsisinungaling ka. At huwag na huwag mo kaming iiwan" sabi ni Chester at tumango si Crisha.