He Suddenly Came Back

Chapter 40

CHAPTER 40: Unfair

(Zoe's POV)

Instead of answering him, I hugged him again. Ayoko munang magsalita. This is all I need right now, I need good comfort and I found it in his arms, in his embrace... it feels home.

I sobbed even more.

"Naiintindihan ko kung ayaw mong magsalita pero tandaan mo nandito lang ako." I felt him kissed my hair and he rubbed my back. The next thing I know, I dozed to sleep.

I woke up in an unfamiliar room. I rubbed my eyes and slowly get up. May biglang pumasok sa kwarto.

"Buti naman at gising ka na. Nilipat na kita dito kasi nakatulog ka kakaiyak. Ayoko naman na matulog ka sa couch." He said.

I weakly smiled at him. Lumapit naman siya at umupo sa gilid ng kama.

"Gabi na. Katatapos ko lang magluto ng hapunan. Kumain ka na tapos ihahatid na kita."

"Okay."

Hindi naman ako masyadong nakakin. Wala akong gana. Hinatid na niya ako pagkatapos. Buong biyahe tahimik lang ako.

"Pasok ka muna." I told him nang makarating kami sa tapat ng unit ko. Umupo naman agad siya sa couch.

"Anong gusto? Gusto mo bang tubig? Juice?" I asked him pero tinitigan niya lang ako. Nabigla ako nang hilahin niya ako paupo sa tabi niya. He held my both shoulders.

"Ano ba talaga ang nagyayari sayo? The other day na lumabas tayo, bigla ka nalang nagyayang umuwi matapos mong makipag-usap sa telepono at di ka na umimik. Tapos ngayon umiiyak ka naman. Naguguluhan na ako Z. What's happening?" his face and voice filled with worries.

Hindi ako kumibo at tiningnan ko lang siya.

"Is this about him? Nag-away ba kayo?"

"Ayoko munang pag-usapan."

He let out a heavy sigh. "Sige na, uuwi na ako para makapagpahinga ka na."

I nodded. He stood up and I did the same.

"I'm always here, okay? Remember that."

"Thanks."

"Halika nga dito." Tapos niyakap niya ako nang sobrang higpit.

The door suddenly opened at pumasok si Tristan. Paanong–? Alam niya pala ang passcode ko. Pero si Clive parang walang narinig at patuloy parin siya sa pagkakayakap niya sa akin kaya niyakap ko din siya. I saw how Tristan's expression darkened. That is right, magalit ka. I want you to feel what I felt earlier.

"Alis na ako." Clive whispered and he kissed me forehead.

Tumalikod na siya sa akin. Bago siya lumabas, tinitigan niya muna si Tristan. Tinitigan nila ang isa't isa at nagsukatan sila ng tingin. After a few moments, tuluyan ng lumabas si Clive.

"What was that?" he asked through gritted teeth.

"What?" tinanong ko siya pabalik na kunwari hindi ko alam kung anong sinasabi niya.

"What are you two doing? Where have you been? Siya ba ang kasama mo kanina? Alam mo bang kanina pa kita hinahanap? Tinatawagan kita pero hindi kita ma contact."

"What are we doing? Nakita mo naman diba? Obviously, nagyayakapan. At oo, siya ang kasama ko kanina dahil nanggaling ako sa bahay niya. At sorry ha, hindi ko kasi alam na hinahanap mo pala ako. Akala ko kasi nag e-enjoy ka pa kasama ang babae mo. Sorry ulit kasi inoff ko yung cellphone ko. Mas mabuti pa kasi yun kesa naman tinatawagan mo ako at sinasadya kong hindi sagutin." I answered him in the most sarcastic way.