Art of Pretending

64

Kristel's POV

It has been three days since the scandal happened. Everything is a mess. Theon is getting worst. Tito Mirlon hasn't woke up yet. Tita Leena fainted and still unconscious because of shock. And me... I haven't eaten anything for the pass three days. Just water.. Hindi ko maramdaman ang gutom..

Ilang araw na akong kinakatok ni mama pero wala siyang magawa. I have locks inside my room kaya kahit na mabuksan niya ang doorknob, mayroon pang ako lang ang makakabukas. Tulala akong nakatingin sa kawalan.. hindi na ako nabisita pa nila Sheryl dahil paniguradong hinarang na sila sa gate pa lang. I never touched any of my gadgets since that day, pakiramdam ko lalo lang bibigat ang dinadamdam ko sa oras na mangyari 'yon...

Kamusta na kaya si Heet? Mapait akong natawa. Hindi na ako magtataka kung mabaliw ako sa nangyayari... it was just too much to bear...

Mich called me to ask what happened 'cause my career is already affected. I know.. everything that surrounds me is in chaos. I don't know how to fix this, I'm losing all the hopes! Ni hindi ko magawang magisip nang hindi pumapasok sa isip ko ang mga nangyari! I couldn't think straight! And it's all because of the contriving desire of our parents!

"AAAAHH!" napasigaw ako sa inis at napasabunot sa buhok.

"Shut up! Shut up! Shut up!" paulit ulit kong pinalo ang ulo, my fucking thoughts are killing me!

Kasunod non ay ang hindi mabilang na katok sa pinto, na inaasahan ko na rin.

"Kris! Anak please! Please open the door!" humagulgol si mama habang patuloy sa pagkatok.

"Please! Don't hurt yourself anak... please!" rinig ko ang pagiyak niya. Bahagya akong kumalma... I looked at my hands... to my wrist.

Namilog ang aking mata at parang natauhan. "I... d-did it again..." nag-unahan sa pagtulo ang aking mga luha. Nanginginig ang kamay ko habang tinitignan ang palapulsuhang dumudugo..

What am I doing?

"Anak... please open the door..." umiiyak pa rin si mama. Napapikit ako at binalot ang sarili ng kumot. D-did I made her cry? Did I? No! Ayokong umiiyak si mama!

Tahimik akong umiyak.. ano bang ginagawa mo Kris? Walang wala ka na sa sarili! Kailan mo balak ayusin ang buhay mo!?

Nagitla ako nang makarinig ng malakas na kalabog, napalingon ako sa pinagmulan non at kitang kita ng dalawang mata ko ang pagkasira ng aking pinto.

"Oh my god! Anak!" patakbo akong nilapitan ni mama at niyakap.

"I'm sorry.. Mama's sorry... I'm sorry anak..." niyakap niya ako ng mahigpit habang patuloy sa pagpatak ang kanyang luha.

Hindi ako nagsalita. Tulala lang akong nakatingin sa kanya. She's my mom? She's sorry? Ngayon pa?

"Ma, leave." nakita ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata ng aking ina.

"I'm so sorry anak.. h-hindi ko alam.. I didn't know there's someone in your heart.. I'm so sorry for letting the engagement happen.." hinawakan niya ang kamay kong nababalot ng dugo.

"Kris! You're bleeding! Oh my god!" naghihisterya niyang ani. Binawi ko ang kamay ko. "Mama, please." ibinaling ko ang paningin sa kaliwa para lamang makita si papa na nakatayo at nakapamulsa. Nagulat ako sa presensya niya, k-kanina pa ba siya?

"M-mayroong nagsabi na may asawa na si Theon.. We're really sorry anak.. Hindi namin alam.. Someone told us that you two did all of it because of Mirlon's health. We are dumb. Hindi kami nag-iisip.. patawarin mo kami.. anak." tumulo muli ang luha ni mama. Hindi ako nagsalita at tahimik lang na umiiyak.