Worst of You || chanbaek

16 - kendi sınırlarından dışarıya çık

"Saat dokuz oldu, AVM çoktan kapanmıştır." Kapı kulpundaki elim yenilgiyle aşağı düştüğünde birkaç saniye öylece kapıyla bakıştım ve Chanyeol'ün şaka yapıp yapmadığını algılamaya çalıştım. Saatin ne ara dokuz olduğunu mu düşünmeliydim yoksa AVM'nin nasıl bu kadar erken kapanabildiğini mi bilmiyordum. Bu kesinlikle bir şaka olmalıydı. Son yarım saatte olanlara inanamıyordum. Chanyeol'ün numarasını erkekler tuvaletine yazmıştım ve cebimden düşürdüğüm ruj yüzünden yakalanmıştım. Üstelik dudaklarımdan çıkmayan lanet rujun üzerine bir de Chanyeol'ün silgi sandığı dudakları eklenmişti. Bütün bunların yaşandığını düşünmek bile oldukça zordu ki bir de koskoca AVM'de Chanyeol'le kilitli kaldığımı öğreniyordum. Daha ne gelebilirdi başıma?

"Bu lanet şey nasıl oldu?" Sinirle arkamı dönüp Chanyeol'ün eğlenen ifadesine baktım. Çok kuşkulu bakıyordu. "Bizi nasıl burada unutabilirler?"

"Kapılar otomatik kilitleniyor ve bugün hafta sonu olduğu için erken kapanıyor." Kollarını birbirine bağlayıp karşımda dikildiğinde derin bir nefes verip ellerimi saçlarıma götürdüm. Saçlarımın arasında parmaklarımı gezdirirken midemde hissettiğim kasılmayla yüzümü buruşturmuştum. Sabahtan beri hiçbir şey yemediğim şimdi geliyordu aklıma. "AVM'nin içinde kilitli kalsaydık daha eğlenceli olurdu değil mi?"

Daha çok eğlenen yüz ifadesi sinirlerimi alt üst ederken az önce dudaklarımda olan dudaklarına bakmamak çok zordu. Karşılık vermediğim halde nasıl bu kadar kızarabildiklerine şaşırmıştım. Rujumun izi olamazdı değil mi? "Birini ara." Dedim aynı sertlikle ve az önce oturduğum yere döndüm. "Birini ara ve çıkar bizi buradan."

"Kimi arayayım? Yetkili birini tanımıyorum."

Zeminde dolanan bakışlarımı Chanyeol'e çıkarıp kaşlarımı çattım. İlk kez bu kadar laubali haliyle karşı karşıyaydım ve az önce yaptığı için özür dilemek yerine pişkin bir şekilde sırıtmasını aklım almıyordu. "Koskoca bir şirket sahibisin ve bizi buradan çıkaramayacak mısın gerçekten? Külahıma anlat Bay Park." İsmini alayla resmiyete dönüştürüp tekrar zeminle bakışmaya devam ettim. Diğer yandan ellerim oturduğum bankın demirlerine sıkı sıkıya tutunmuştu. Buradan çıkmaya ve beni öpmeye çalıştığını unutmaya ihtiyacım vardı.

"Çıkarabilirim tabii ki. Ama istemiyorum." Sözleri bu sefer az önceki halinden farklı bir şekilde ciddi çıktığında inanmak istemezcesine yüzüne baktım. Umarsızca yanıma gelip oturmuş ve uzun dizlerini üst üste atmıştı.

"İstemiyorsun? Neden?" Sorudan uzak bir şekilde hesap istermiş gibi üzerine titredim. Hala bir şeyleri elde etme çabasında olduğuna inanmak çok zordu. "Sen istiyorsun diye burada kilitli mi kalacağız bir gece? Başka ne istiyorsun Chanyeol? Bir daha ki sefere isteklerini bir kağıda yazarsan daha memnun olurum. İkimiz için de kolay olur."

Bütün sinirimi kendimi tutmadan dökmek ne kadar yararlıydı bilmiyordum ve bu sefer ileri gitmiş olmaktan da korkuyordum. Yine de laubali bakışları ve her istediğimi yaparım tavırları karşısında sessiz kalmam inanın çok zordu. Dirseğimi yüzüne geçirdiğimi hayal etmeden yapamıyordum. Ne demekti çıkabiliriz ama istemiyorum? Çıkabiliriz ama istemiyorum ne demekti?

"Sakin ol Baekhyun. Sadece gergin ortamı biraz dağıtmak istemiştim."

Homurdanarak derin bir nefes verdim ve ellerimi sabitlediğim yerden kaldırıp Chanyeol'e baktım. "Sen bana ilkokul şakası yaptığını falan mı sanıyorsun? Saçımı da çekmek ister misin Chanyeol?"

"Sen liseli gibi numaramı tuvalet duvarlarına yazınca ben de lisedeymişiz gibi davranmak istedim."

Dudaklarım hazır laf için aralanmışken söylediklerini algılamak birkaç saniye sürdüğünde duraksamak zorunda kalmıştım. Haklıydı ve ilk kez haklı olduğu için karşısında donup kalmıştım. Ama yine de sinirimi çıkarmak istediğim için böyle aptalca şeyler yaptığımı bilmesi gerekiyordu. Ya da anlamış olmasını isterdim fakat kalp kırıklığımı bile düşünmeden dudağımdaki izi silmeye çabalayan bir adamdan bahsediyorduk. Fazlasını istemem hataydı.