Worst of You || chanbaek

25 - ben de yoluma giderim

Y/N: yeni kapak için kjikaila teşekkürler aşkım seni seviyorum, bu bölüm senin🌸

***

"Chanyeol, kaza geçirmiş." Sehun'un bir doktor olarak soğukkanlı olmasını beklerken arkadaşı hakkında bildirdiği durum beni çıkmaz bir yere sürüklemiş ve içimde aldığım tüm kararları tekrar gözden geçirmemi sağlamıştı. Chanyeol'ün kaza geçirdiğini söylüyordu ve bana öylece bakabiliyordu. Yıkmak istiyordum burayı.

"Sen ne dediğinin farkında mısın Sehun? Ne kazası?" Sonunda Sunmi oluşan sessizliği büyük bir panikle bozarken ben de kendime hakim olmaya çalışıyordum. Yixing tuttuğu valiz kulpunu çoktan bırakmış koluma girmeye çalıştığında bile şok içinde Sehun'a bakmaya devam ediyordum. Bunun bir şaka olmasını dilemiştim. Ama değildi.

"Chanyeol iyi mi?"

"Sehun!" Başına toplanan kalabalığa karşı tepkisiz kalan Sehun'u sertçe dürten Jongdae'ye daldı gözlerim. Sonunda kendine getirmeyi başarmış ve başka bir telaşa daha sürüklemişti. Bu yüz ifadesi beni daha da korkutuyordu. "Cevap ver! Ne kazası geçirmiş? İyi mi şu an?"

"E-Evet." Jongdae'nin sertçe dürtmesinin ardından ilk önce benimle bakışmış ve Jongdae'ye dönmüştü. Bu cevap beni rahatlatmaya yetmiyordu. "Plazanın yakınlarında bir duvara çarpmış. Durumu iyiymiş ve bilincinin açık olduğunu söylediler. Fazlasını bilmiyorum."

"Gidelim hemen." Sunmi zaman kaybetmeden Kyungsoo'yu dürtüp koşarak çıkışa ilerlerken diğerleri bekleyip bana bakmaya başlamıştı. Bana ne yapacağımla ilgili sorguyla baktıklarını ise kendime geldiğimde anlamıştım. Sehun'un sözleriyle rahatlatmaya çalışmıştım kendimi. Korkacak bir şey yoktu. İyiydi. Bilinci açıktı.

"Ne bakıyorsunuz? Gidelim." Dedim telaşlı bir sesle ve valizimin kulpunu bırakıp Yixing'i dürttüm. Gitmek için adım attığımda beni durdurup gözlerimin içine bakmıştı.

"Baekhyun, duydun iyiymiş. İstersen—"

"Chanyeol bu haldeyken hiçbir yere gidemem." Bir seçenek sunulması için beklememe gerek yoktu. Chanyeol'ün kaza geçirdiğini bile bile uçağa binip gidemezdim. İyi olduğunu gözlerimle görmem gerekiyordu. Farkındaydım. Bütün istikrarım ve kararlılığım tek bir telefonla darmadağın olmuştu ancak ben buydum. Vicdanım ve duygularım birbiriyle çakıştığında bile öylece çekip gidemezdim. Şu an her şeyden çok onu görmek istiyordum. "Valizleri arabaya taşırsınız." Dedim son kez ve koşturarak Sunmi'lere yetişmeye çalıştım. Sehun'larla beraber gidersem daha çok telaş yapacağımı biliyordum.

Sunmi'nin arabasına binmek üzere olan Kyungsoo'ya son anda seslenip beklemelerini sağladığımda hızımı artırarak arabaya yetiştim ve arkaya bindim. İkisinin de hiçbir şey sorgulamasını istemiyordum. Bu yüzden telaşlı bir şekilde ön koltukların ikisine de tutundum ve yola dikkatle bakmaya başladım. Sehun'u hastaneden aradıklarına göre Saeyoon teyzenin olduğu hastaneydi ve buraya uzak kalmıyordu. Kafamda hesapladığım tek şey buydu şu an. Ne yanan biletlerimi ne de gitme kararımı düşünebilirdim. Hiçbir güç beni buna zorlayamazdı.

Chanyeol'e bir şey olursa bunun sorumluluğunu kaldıramazdım. Ona son kez sarılamamanın pişmanlığıyla devam edemezdim hiçbir şeye. Ondan değil hislerimden vazgeçtiğimi söylemiştim ama şimdi anlıyordum kendime yalan söylediğimi. Onu hala deli gibi seviyordum. Bana ne yapmış olursa olsun, beni ne tür bir hayal kırıklığına uğratmış olursa olsun ona olan hislerimi öylece silip atamazdım. Chanyeol'ü kanlar içinde görmeye hiç hazır değildim. Bu yüzden Sehun'un söylediklerinin beni endişelendirmemek için uydurduğu bir yalan olduğunu düşünmeyi kesmem gerekiyordu. Chanyeol iyiydi. Hissediyordum.