Soyeon yoğun bir günün ve uzun süren bir araba yolculuğunun ardından yurda vardığında kapıda onu bekleyen Soojin'le karşılaştı. Saat gece yarısını geçtiği için kızların uyuduğunu düşünmüştü ama Soojin onu şaşırttı.
Soojin : Onu merak etmiyorum tabiki, Yoongi sunbaenimle ne konuştuğunuzu merak ediyorum.
Soyeon anlamayarak garip bir şekilde Soojin'in yüzüne baktı.
Soyeon : Yoongi sunbaenim de nerden çıktı ? Bir şey mi konuşmamız gerekiyordu ?
Soojin : 3-4 gündür bizim kata geliyor, seni görmek istediğini söylemişti. Ben de bugün şirkette olacağını söyledim ona. Konuşmaya gelir sanmıştım.
Soojin'in söyledikleriyle Soyeon da Yoongi'yi düşündü. En son o gün öğle yemeğinde görmüştü onu. Daha sonra albümle ilgilenmesi gerektiği için uykuya bile zor vakit ayırır hale gelmişti. Kafası o kadar meşguldü ki, arada sırada koridordan geçerken köşeden onu seyreden Yoongi'yi dahi fark edememişti. Soojin'in söylediklerinden sonra onu merak etmişti. Yarın sabah onu görmeliydi.
: :
Jungkook : Soyeon'u özledim.
Yoongi gözlerini devirerek önündeki kağıtta yazanlara odaklanmaya çalıştı.
Jimin : Fotoğraf atmış.
Jungkook : Soyeon mu ? Nereye ? Twittera mı ?
Jimin : Aynen, bak.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yoongi diğerlerine belli etmemeye çalışarak cebindeki telefonunu çıkarıp twittera girdi. Fotoğrafına bakması bile kalbinde hissettiği huzursuzluğu azaltmaya yetmişti. Kendi düşüncelerinde kaybolurken Jungkook'un sesini duydu.
Jungkook : Yeni değil ki bu fotoğraf. 3 hafta önce ben çekmiştim.
Yoongi : Senle de mi görüşmüyor yoksa artık ?
Yoongi'nin odada olduğunun farkında olmayan ikili irkilerek arkalarını döndü.
Yoongi umursamayrak Jungkook'a doğru çevirdi başını.
Yoongi : Görüşmüyor musunuz artık Soyeon'la ?
Jungkook : Yanına gidiyorum ama hep meşgul, sürekli kovuyor beni.
Yoongi : Çok mu üzüldün ?
Jungkook : Tabi ki üzüldüm hyung. Soyeon benim en iyi oyun arkadaşımdı, dışardan belli etmese de bilgisayar oyunlarında çok iyi.
Yoongi Jungkook'un davranışlarını farklı şeylere yorduğu için duyduğu şeyler onu şaşırtmıştı. Soyeon arkadaş olduklarını söylediğinde ona inanmıştı ama Jungkook'tan şüphe duymuştu. Kardeşinden şüphe duyduğu için nefret etti kendinden. Nasıl böyle düşünecek kadar mantığından uzaklaşabilirdi ki ? Kendine neler olduğunu anlayamıyordu artık.
: : :
Yoongi kendini tanıyamıyordu artık. Davranışlarını bile kendisi yönetemiyormuş gibi hissetmeye başlamıştı. Günlerdir kalbinde bir ağırlık hissediyordu. Ne yaparsa yapsın bir türlü azaltamamıştı ama bugün Soyeon'un fotoğrafına baktığında hissettiği rahatlık onu korkutmuştu. Bugüne kadar hep kendini işine odaklamıştı. Sinirlendiginde veya mutsuz hissettiğinde şarkı bestelemek veya düzenlemek onu rahatlatmıştı. Şimdiyse bunu bir kız başarmıştı. Kendisinden bile minik, ufacık bir şeydi ve ona huzur veriyordu. Kafasını toparlamak için girdiği stüdyonun kapısı çaldığında elini saçlarına götürdü. Stüdyoda olduğunu bilip de gelebilecek tek kişi vardı.
Yoongi : İşim var Jungkook, sonra konuşalım.
Soyeon : Ben gelebilir miyim peki ?
Yoongi'nin saçlarındaki eli olduğu yerde kaldı. Duyduğu sesi anlamaya çalıştı bir süre. Gerçekten de o muydu?
Soyeon : Konuşmamız gerek gibi hissettim. Eğer isterse-
Soyeon bir anda kendini içerde buldu. Bileğindeki el hala onu tutarken gözlerini karşısındaki adamın yüzüne çıkardı.
Soyeon : Soojin beni görmeye geldiğini söyledi, ben de seni merak ettim. Ne konuş-
Soyeon sırtında hissettiği ellerle donduğunu hissetti. Vücudu kıpırdayamıyordu.Yoongi aylardır hasret kaldığı birine sarılır gibi sarıp sarmaladı Soyeon'u. Kafasını Soyeon'un boynuna yaslarken konuştu ama sesi boğuk çıkıyordu. Sesi normal çıksaydı bile Soyeon o an anlayamayacak kadar uyuşmuş hissediyordu kafasını.
Yoongi : Sadece.. Biraz böyle kalalım...
: :
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
