Capitulo 34

249 7 4
                                    

Nasa ospital na kami at kasalukuyang nasa emergency room. Nasa tabi lamang ako ni Austin habang nasa front desk naman si Zeke kausap ang isang nurse. Konocomfort ko si Austin ng biglang pumasok ang doktor na tumingin sakaniya.

"How's my son, doctor?"
"We're done with the stitches on his head but he needs to undergo CAT scan just to make sure there's no damage in his head."
"I see. Does he need blood transfusion? He lost blood a while ago."
"No need. Your son is okay. After the CAT scan I'd advise him to stay here for at least 1 to 2 days so we can observe him and if he's okay within that period then he's good to go home."
"Thank you doctor."
"No problem. Your kid is brave Mrs. Palomares. Other kids would probably lost consciousness while we're doing the stitches."

Ngumiti ang doctor sa'min bago lumabas ng cubicle. Pagkalabas ng doctor ay saka naman pumasok si Zeke at pumunta sa kabilang side ni Austin. Hinawakan niya rin ang kamay nito. Hindi naman na umiiyak si Austin pero halata mong nanghihina siya. Mabuti nalang talaga may malay pa siya ngayon kahit na tinurukan siya ng anesthesia.

"Hey little bud."

Austin tried to smile but he didn't utter a word. Napabuntong hininga si Zeke sa kalagayan ngayon ni Austin bago humarap sa'kin.

"This is my fault. I shouldn't have asked you out. Hindi sana naaksidente si Austin."
"No Zeke. None of this is your fault."
"Still. I can't help not feel guilty. How's he pala?"
"Okay lang siya Zeke. Macoconfine muna siya ng two days then good to go home basta walang problemang makita."
"Sana wala nga."
"Do you want coffee?"
"Yes please. Ako ng bibili."
"Ako na. Aasikasuhin ko na rin yung bill ni Austin. Pakibantayan muna siya."
"Sure."

Lumabas muna ako ng emergency room at nag tungo sa billing department para asikasuhin ang bill ni Austin. Habang nag lalakad ay hinahalungkat ko ang bag ko para hanapin ang wallet ko ng biglang may nakabungguan ako.

"I'm sorry Miss."
"It's okay."

Nang hinarap ko ang nakabungguan ko ay laking gulat ko nalamang na nakangiti na ito sa'kin at parang hindi makapaniwala na nasa harapan niya ako.

"Long time no see Amber."
"H-hi. Long time no see nga."

Lalo pa akong nagulat ng bigla nalamang niya akong yinakap. Anong ginagawa niya rito?

"By the way, why are you here in the hospital?"
"I should ask you the same question. And why are you here in New York, Gloryvale?"
"Business trip. We're also checking the hospital facilities here for the hospital we're planning to put up in the Philippines. You, what are you doing here?"

Nag alangan pa akong sabihin na nandito si Austin pero kalaunan ay sinabi ko pa rin. Bakas sa mukha ni Gloryvale ang pagtataka kaya naman sinabi ko na sakaniya kung sino si Austin.

"Anak namin ni Jonah."

Namilog ang mata ni Gloryvale sa nalaman. Kinuha niya rin ang cellphone niya at kaagad na may dinial pero pinigilan ko siya kaya nag taka siya sa ikinilos ko.

"Gloryvale please. Wag mong tawagan si Jonah."
"Why not?"
"Ayaw kong ibigay sakaniya ang anak ko. Alam kong kayang kunin at buhayin ni Jonah si Austin pero parang awa mo na Gloryvale, hindi ko kayang mawala si Austin sa'kin. Mawala na ang lahat, wag lang ang anak ko."

Hindi ko naiwasang maiyak sa ideyang pati si Austin ay mawawala sa'kin. Nakita kong ibinaba ni Gloryvale ang phone niya at isinilid muli sa kaniyang bulsa. Nilagay niya rin ang mga kamay niya sa magkabilang balikat ko.

"I understand you Amber. However, as Jonah's the father of your kid, don't you think he has the right to see him too? I am not saying this because I am Jonah's friend but that's his rights."
"I know. But please.. Give me time. I am not yet ready.."

Jonah's Luvoratory (COMPLETED)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon