Defy The Game (COMPLETED)

Chapter 16

Please follow @beeyotchupdated on twitter for real time tweet if any story got updated. Thank you.

#DTG16 Chapter 16

Mariin akong umiling.

Ayoko.

Ayoko talaga.

"Bilis na, please? Baka magalit na si Atty..." sabi ni Isobel habang naka-tingin sa akin. Hindi ako maka-galaw dahil pakiramdam ko ay naka-tingin ang lahat sa akin.

"O-Okay..."

"Yes! Thanks, Assia!" sabi ni Isobel. "For fun lang naman 'to."

"I fucking hate my life," bulong ni Niko sa tabi ko.

Ngayon lang ako sumang-ayon kay Niko.

Dapat talaga umabsent na lang ako at natulog.

Sobrang bigat ng paghinga ko nang abutan ako ng saging. Nang dahil sa law school, habang buhay na yatang iba ang pagtingin ko sa saging... Nagawa na yata nila lahat ng pwedeng gawin sa saging.

"So, for our final game," sabi ni Colleen, "Is none other than the original banana game!" pagpapa-tuloy niya. Medyo nabingi ako sa sigawan ng mga tao sa classroom. Napa-hinga ako nang malalim. Hindi ko alam kung bakit na-e-excite sila. Ilang beses na naming napanood 'to dahil ginagawa 'to tuwing may party sa classroom...

Bakit ba kasi nasama ako rito?

Dapat talaga hindi ako nakinig kay Mauro at dumiretso na lang ako ng uwi kanina.

"Just don't participate," sabi ni Niko. "Unless... are we trying to win?" tanong niya habang naka-tingin sa akin at bahagyang nanlalaki ang mga mata.

"Hindi, ah!" mabilis na sagot ko sa kanya. Bakit naman niya iisipin na gusto kong manalo rito? Wala naman akong mapapala bukod sa magkakaroon ako ng potassium sa katawan dala ng saging.

"Oh, okay," sabi niya na para bang nabunutan siya ng tinik sa dibdib. "So, our game play would be just you... kneeling. Just don't fucking touch the banana, Assia. For both our sakes."

Parang problemadong-problemado si Niko. Nung huling naglaro naman siya nito, parang enjoy na enjoy siya. Sobra ba talaga iyong trauma na nakuha niya sa Crim? Parang medyo naging seryoso na talaga siya...

"Guys, everyone's required to participate, okay?" sabi ni Colleen na para bang sa akin naka-tingin. "If you don't wanna eat, at least peel the banana."

Saglit kong ipinikit ang mga mata ko at saka humugot ng malalim na malalim na malalim na hininga.

"Okay, girls, kneel na!" sabi ni Colleen. Halos mabingi na naman ako sa sigawan ng mga tao sa classroom. Gusto ko na lang takpan iyong mukha ko dahil nakikita ko na ang daming nagrerecord gamit ang mga cellphone nila. Mabuti na lang talaga at hindi maalam sa ganito ang pamilya ko... Baka kaladkarin ako pabalik sa Isabela kapag nalaman nila na gumagawa ako ng ganito sa Maynila.

"Niko," pagtawag ko sa kanya nang makita ko na parang chicken skin iyong balat niya. "Okay ka lang?" tanong ko habang naka-luhod sa harapan niya. Nakita ko na naka-ilang lunok siya.

"Here, guys," sabi ni Colleen. "Put the banana in between your legs. Girls, wait for my instructions before you begin."

Nakita ko na ipinikit ni Niko ang mga mata niya. Pagdilat niya, biglang nanlaki ang mga mata niya. Sinubukan kong tawagin ang pangalan niya pero parang napako ang tingin niya sa kung saan man kaya napa-talikod din ako. Nakita ko si Vito na naka-tingin sa aming dalawa. Tumingin ulit ako kay Niko at para bang may sinasabi siya kay Vito pero wala akong marinig na salita.