Defy The Game (COMPLETED)

Chapter 43

Please follow @beeyotchupdated on twitter for real time tweet if any story got updated. Thank you.

#DTG43 Chapter 43

Para akong naka-tingin sa salamin habang kaharap ko siya. Mas maigsi lang ng kaunti iyong buhok niya sa akin at mas maputi lang siya. Hindi pa rin ako maka-paniwala sa nakikita ko...

Pareho kaming naka-tingin sa isa't-isa. Alam ko na sinabi ko kay Vito na gusto kong maka-usap iyong sinasabi nila na witness. Nung una ay parang ayaw nila... pero ngayon ay naiintindihan ko na kung bakit.

"Ikaw pala iyong Assia," sabi niya. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "Magka-mukha nga tayo. Kaya pala."

Ang dami kong gustong itanong kaya lang ay hindi ko alam kung saan ako magsisimula. Bakit kami magka-mukha? Bakit siya? Bakit... ang daming bakit.

"Nung unang nag-apply ako, akala ko hindi ako matatanggap kasi kumpara sa ibang kasabay ko, walang-wala iyong credentials ko. Pero ako pa rin iyong tinanggap bilang assistant nung gagong 'yun."

Wala pa ring lumalabas na salita mula sa akin.

Naka-tingin pa rin ako sa kanya—nagtataka.

"Kung ako lang, hindi ako pupunta rito para tulungan ka," diretsong sabi niya sa akin. "Pakiramdam ko kaya ako nasa posisyon na 'to dahil lang kamukha kita."

Umawang ang labi ko dahil sa mga narinig ko sa kanya.

"Obsessed ata siya sa 'yo kaya nadamay ako—"

"Bakit... kasalanan ko?" mahinang tanong ko sa kanya. Hindi ko alam kung bakit nila ako sinisisi. Siya... si Trini... si Prosecutor Zaldivar... Babae rin naman sila... Kaya hindi ko maintindihan kung bakit sa tingin nila ay gugustuhin kong mangyari iyon sa akin.

"Kasi kung hindi kita kamukha, hindi niya naman gagawin sa 'kin 'yun," diretsong sagot niya. "Alam mo ba lahat ng kamalasan na nangyari sa buhay ko simula nung makilala ko 'yung gagong 'yun? Ni-rape ako, nabuntis, nagreklamo sa school pero ano? Ako pa iyong na-kickout."

"Bakit hindi ka nagsumbong sa pulis?"

"Bakit ikaw, nagsumbong ka ba?" mabilis na balik niya sa akin.

"Alam ko kung saang pamilya galing iyong hayop na 'yun. Ma-swerte ka dahil may mga kaibigan ka na tinu-tulungan ka. Wala akong ganoon."

Hindi ako naka-sagot. Tama naman siya. Hindi ako nagsumbong. Natakot ako. Kasi sino'ng maniniwala sa akin? Estudyante lang naman ako noon... na nagpunta para magtanong tungkol sa grades ko... Kagaya nung binibintang sa akin ni Prosecutor Zaldivar.

"Ayoko sana talagang magpa-kita dahil gusto ko na lang kalimutan iyong nangyari..." sabi niya sabay pag-iwas ng tingin sa akin. "Pero kailangan ko iyong pera."

Marahan akong tumango.

Pera.

Kahit saan ako magpunta...

"At saka sinabi nung boyfriend mo—"

"Hindi ko siya boyfriend."

"Sino'ng tanga ang mamimigay ng sampung milyon para sa kaibigan nila?" parang natatawa niyang tanong. "Pero basta sundin niyo lang iyong sinabi niya 'dun sa pera pati sa pagproteksyon sa amin ng anak ko."

Mabilis siyang tumayo. Parang ayaw nga niya talaga akong makita. Siguro nga totoo iyong sinabi niya kanina na ako ang sinisisi niya sa nangyari sa kanya. Na kung hindi dahil sa pabuyang ibinigay ni Vito, hindi siya magpapa-kita rito... kasi kasalanan ko daw iyong nangyari sa kanya.

Bakit pwedeng maging kasalanan ng kung sinuman maliban doon sa mismong gumawa?

"Di ko alam kung ano'ng matutulong ng statement na ibibigay ko pero sana..." Tumingin siya ng diretso sa akin. "Sana maka-labas ka. Tama lang na mamatay na 'yung hayop na 'yun."