Defy The Game (COMPLETED)

Chapter 20

Please follow @beeyotchupdated on twitter for real time tweet if any story got updated. Thank you.

#DTG20 Chapter 20

"Vito..." pagtawag ko sa kanya. Exam na next week. Halos wala pa akong nasisimulan sa pagrereview. Nag-aaral naman ako palagi... pero kailangan ko na talagang magsimula sa pagrereview. Mabuti na lang at wala na kaming halos klase ngayong linggo kaya mas nagkaroon ako ng oras na tapusin iyong digests ni Niko.

"Yeah?" sagot niya sa akin. Nandito kami sa isang study hub. Nung unang beses kasi ay nasa fast food kami. Medyo mahirap dahil nung madaling araw na ay naglilinis na sila kaya naman ilang beses kaming pina-tayo at pinalipat... Mabuti na lang at mayroong malapit na study hub sa boarding house ko. Hindi kasing ganda nung pinupuntahan ko kapag kasama ko sina Niko, pero ayos na 'to. Ayoko na sanang bawasan iyong pera ko dahil balak ko ulit na magpadala kina Nanay.

"Inaantok na kasi talaga ako. Pwede pagising ako pagkatapos ng 5 minuto?"

"How many left?" tanong niya.

"20 na lang naman."

"I'll just write the remaining 20."

"Wag na. Kaya ko naman. Last 20 naman na."

"Look," sabi niya sabay pakita sa akin nung papel na kanina niya pa sinu-sulatan. "I've been practicing."

Umawang iyong labi ko. "Iyan iyong ginagawa mo kanina pa?" tanong ko dahil akala ko ay nagrereview siya... Halos 2 oras na kami dito at 2 oras na rin siyang nagsusulat doon sa yellow paper sa harapan niya. Hindi ko siya iniistorbo dahil akala ko ay busy siya sa pagrereview...

Tumango siya. "I think Sir won't notice anymore," sabi niya sabay pakita sa akin nung sulat niya at nung pattern na binigay sa akin ni Niko. "See? Basically the same."

Napa-titig ako sa mukha niya. Medyo may itim na sa ilalim ng mga mata ni Vito dahil tatlong araw na kaming nandito palagi tuwing gabi. Umaga na kapag lumalabas kami ng study hub. Kailangan ko na kasing matapos talaga agad... Nakaka-hiya kay Niko na pinagkatiwalaan ako na gawin 'to. Saka gusto ko sana na i-check niya bago ko ipasa para masigurado niya na tama ang ginawa ko.

"Gusto mo bang umuwi na?" tanong ko.

"What? Why?"

"May eyebags ka na."

Dati naman kasi walang eyebags si Vito. Ayokong sabihin kasi parang weird... pero 'fresh' talaga iyong tamang adjective para i-describe siya. Kaya nga nanalo siya roon sa pageant sa school, e. Kasi parang hindi niya nararamdaman iyong stress ng law school.

"Really?" tanong niya na parang hindi niya alam na mayroon siyang eyebags. Napa-hawak pa siya sa ilalim ng mga mata niya. "It's okay. I can easily catch up on sleep," sabi niya tapos ay pina-kita ulit sa akin iyong papel. "So... thoughts?"

Muli akong umiling. "Kaya ko na 'to. Last 20 naman na."

"Yeah... but also, exams are next week."

"Binibilisan ko na."

Napa-buntung-hininga siya. "Okay," sabi niya at saka ibinaba iyong yellow paper. Pero ang galing niya... Halos kamukha na talaga niya iyong sulat ni Niko. Mas kamukha pa nga nung sa kanya iyong sulat kaysa nung sa akin. "But do we really think that Atty reads every single digest?"

Napa-kunot ang noo ko. "Ha?"

"I'm just saying..." sabi niya at saka sumandal sa upuan at pinagkrus ang mga braso. Medyo gulu-gulo na ang buhok niyang karaniwan ay ayus na ayos. Nagi-guilty ako na nandito siya imbes na gawin iyong gusto niyang gawin. "He's got his private practice, right? And he's also a reviewer for the BAR? Plus his classes here in Brent and whatever schools he teaches in," pagpapa-tuloy niya. "Do we really think that he reads the digest?"