Defy The Game (COMPLETED)

Chapter 27

Please follow @beeyotchupdated on twitter for real time tweet if any story got updated. Thank you.

#DTG27 Chapter 27

Nang idilat ko ang mga mata ko ay agad akong napa-tingin sa paligid. Pinilit kong maupo, pero agad akong natigilan nang makaramdam ako ng sakit sa ulo ko.

"You're awake."

Agad na bumilis ang tibok ng puso ko.

Ramdam ko ang paggapang ng takot sa buong katawan ko.

Gusto kong magsalita.

Gusto kong magtanong.

Pero mas nangibabaw iyong kagustuhan ko na umalis kung nasaan man ako.

"Nawalan ka ng malay kanina," sabi niya habang naka-tayo pa rin doon sa may pintuan. "Masakit ba ang ulo mo? Tumama kasi kanina sa may semento nang bumagsak ka."

Hindi ko magawang makapagsalita dahil makita pa lang siya ay agad nang sumisikip ang dibdib ko. Gusto kong tumayo at lumabas, pero paano ko gagawin iyon kung nandyan siya sa harapan ko?

"Assia."

Isang salita niya lang ay bigla akong nanliit.

"You accused me of sexual harassment tapos ay bigla kang mawawala after graduation?"

Mabilis kong pinunasan iyong luha na kusang tumulo mula sa mga mata ko. Pwede ba na itulak ko na lang siya palayo at tumakbo ako? Gusto ko nang umuwi. Hindi na dapat talaga ako bumalik dito.

"Do you know what I had to do because of what you did?"

Bumilis ang pagtulo nang luha ko nang humakbang siya palapit sa akin.

"Sir—"

"You knew I was drunk that night."

Hindi ko alam kung saan ako pupunta.

"I barely even got to touch you."

Gusto kong tumayo.

Hindi ako maka-galaw.

Para akong nasa bangungot ko.

"Kasalanan mo kung ano ang nangyari kay Kuya Jun."

Agad akong napa-tingin sa kanya.

Kahit sa panlalabo ng mga mata ko sa luha ay naka-tingin ako sa kanya. "Si... Kuya Jun?"

"Assia," sabi niya sabay ng pag-iigting ng panga niya. "You know, this is all your fault. I just wanted to be friends with you. Mabait naman ako sa 'yo, 'di ba? But you acted like I had some kind of a disease na kailangan mong layuan."

Para akong mahuhugutan ng hininga sa tuwing hahakbang siya palayo sa akin.

"Sir, tama na po... Gusto ko nang umuwi sa amin..."

Huminto siya at tumingin sa akin.

"Sir—"

"May tatlong anak si Kuya Jun—2 sa elementary at 1 sa high school," sabi niya habang naka-tingin sa akin. Gusto kong mapa-upo sa takot na nararamdaman ko. Ni hindi ako maka-hinga. Ni hindi ko siya matignan. "Bakit mo kasi kailangang sumigaw, Assia?"

"Tama na..."

Humakbang siya palapit.

Niyakap ko ang mga binti ko at ipinikit ang mga mata.

"Tama na... Ayoko na..." bulong ko sa sarili ko habang pinipilit na isipin na wala ako rito, na nasa Isabela ako at matahimik na nagta-trabaho para sa pamilya ko...