Defy The Game (COMPLETED)

Chapter 30

Please follow @beeyotchupdated on twitter for real time tweet if any story got updated. Thank you.

#DTG30 Chapter 30

"Answer that or for the love of God, turn off your phone," sabi ni Niko nang lumabas siya ng kwarto niya. Dito pa rin ako sa condo niya nananatili. Sinabi ko na aalis ako, pero hindi siya pumayag. Sa palagay ko ay may girlfriend si Niko dahil may nakita akong may panty na naka-suksok sa sofa niya. Hindi ko natanong si Niko dahil mukha siyang problemado hanggang ngayon.

Hindi ako gumalaw.

Lumapit si Niko at tinignan kung sino ang tumatawag. "Who's this Atty. Torres?"

"Boss ko."

"Don't you wanna answer?" tanong niya at umiling ako. Pinatay niya iyong tawag at ibinaba iyong cellphone ko. "What do you want to eat?"

Naglakad si Niko papuntang kusina. Naiwan akong naka-upo sa sofa. Nakita kong nagvibrate iyong cellphone ko. Siguro si Atty. Torres iyon. Siguro hina-hanap niya ako. O baka galit siya dahil binabaan siya ni Niko ng tawag.

Pero natatakot akong kausapin siya.

Kasi baka itanong ko... kung bakit nagising na lang ako na nasa apartment ni Atty. Villamontes?

Alam ba niya?

Sino ang nakaka-alam na nandoon ako?

"Niko," pagtawag ko kay Niko. Naka-talikod siya sa akin at tinitignan kung ano iyong laman ng ref niya. Naka-suot siya ng navy blue na pajama at puting t-shirt.

"Yeah?" sagot niya. "Bacon and eggs? I also have cereals here."

Hindi ako sumagot. Humarap siya sa akin.

"Pupunta ka ba kay Vito? Sasama ako."

"Assia—"

"Hindi ako papayag na siya iyong makulong sa ginawa ko, Niko. Hindi ako patatahimikin ng konsensya ko," sagot ko sa kanya. Tama naman si Shanelle... Hindi naman talaga tama na may ibang tao ang magbayad sa ginawa ko...

Ipinatong niya iyong mga kamay niya sa counter. "Look, it's not as if Vito planned on taking the blame. When he called me to tell me that you're coming, he told me that he was still there because he wanted to check if there's CCTV there. I didn't think that he planned to stay there and called the police on himself."

Napa-awang ang labi ko. "Yung pulis..." Tumingin ako kay Niko. Nagsisimula na namang bumilis ang tibok ng puso ko. "Paano naka-rating doon iyong pulis?"

"What do you mean?"

Humugot ako ng malalim na hininga. Naghintay ako ng ilang segundo bago kumalma iyong puso ko. "Nung... nung nandoon pa ako, hindi ako maka-hingi ng tulong dahil wala akong makitang mga taong dumadaan..." sabi ko sa kanya. Muli akong huminga nang malalim. "Pero nung paalis na ako, doon ko lang napansin na medyo malayo iyong unang kapitbahay ni—" sabi ko ngunit natigilan ako.

"Here," sabi ni Niko pagkatapos akong abutan ng baso ng tubig.

Tahimik kong ininom iyon.

Nakiki-usap pa rin ako sa puso ko na kumalma siya.

Alam ko na mali iyong ginawa ko... pero gusto ko lang na tumigil siya... Sinabi ko na tumigil siya pero hindi siya nakinig...

"It's okay," sabi ni Niko. "You're safe now," dagdag niya habang naka-hawak sa kamay ko. "He can't touch you anymore."

Mabilis na bumagsak sa sahig iyong baso.

Parang bumalik lahat sa isipan ko.

Iyong paghawak niya sa pisngi ko.