Her zaman geldiğimiz ormana gelmiştik ve jungkook yine benim önümde yürüyordu bende onu takip ediyordum. Geçen geldiğimiz yere şelalenin olduğu yere gelmiştik. Jungkook kayalıklara doğru yürümüş ve şelalenin yanındaki kayalıklara oturmuştu. Peşinden gidip bende yanındaki yerimi almıştım.
Yanımızdaki su sesi ve hafif kararmaya başlayan gökyüzünün ağaçların arasından hafifçe gelen ışığıyla loş bir ortam yaratmıştı. Bir süre sessizce oturmuştuk.
"Jungkook?" "Konsey ne dedi?" Başı bana dönmüştüm.
Kan kırmızısı gözleri yüzümü turlamıştı. Bakışları kıyamıyor gibi yumuşacıktı. Yüzündeki ufak tebessüm yavaş yavaş solmuş ve bedenini bana çevirmişti.
"Konseyde fark ettik ki" gözlerini kaçırıp yutkundu.
"Ben sana aşıkdeğilim jimin. Sadece kanınakarşı bir çekimduyuyorum." Sözleri beynimde adeta yankı yapıyordu.
Ben sana aşık değilim Ben sanaaşık değilim Ben sanaaşık değilim
Her içimde tekrar edişimde daha mantıksız bir hal alıyordu. Ufak elimi yavaşça sağ yanağına götürüp okşadım.
"Bana yalan söyleme. Aşık olmayan kimse bu kadar güzel, derin bakıp bu kadar anlamlı öpemez jungkook. Kendini kandırma sevgilim.
Biz birbirimize aşığız"
Bir süre gözleri kapalı öylece durdu. Birden ayağı fırlayıp elimin önüme düşmesini sağladı.
"Aklımı karıştırmaya çalışma jimin! Sadece kanını istiyorum. Eğer kanını içersem seni sonsuza kadar öldürebilirim. Bu yüzden şu aşk adı altında olan şeyden bir an önce kurtulalım. Daha fazla sürsün istemiyorum." Ellerini hırsla saçlarından geçirip kırmızı gözleri sonunda beni bulmuştu.
Gözlerim dolmuş ve akmak için adeta pusuda bekliyordu. Oturduğum kaya parçasında ellerim önümde pembe saçlarım alnıma düşmüş ve küçücük kalmıştım. Bakışları beni bulunca akmaya hazır gözyaşlarım tanıdık kırmızılıklarla pes edip yanaklarımi bulmuştu.
Kalbim bakışları altında eziliyor sözleriyle paramparça oluyordu. Gözlerinde en ufak bir pişmanlık görsem kollarına atılacaktım. Ama yoktu kendinden oldukça emin bir jungkook vardı.
Evet seni sevmiyorum demeye bile layık görmüyor muydu beni?
Hafif büzülmüş dudaklarim ve tutmak için çaba sarf etmediğim gözyaşlarımla belkide son kez bakıyordum gözlerine.
"A-ama beni s-sevdiğini söyledin."
Tek kelime etmedi. Öylece yere baktı.
"Vampirlerinde insanlarla ortak bir noktası varmış demek ki.
Iki canlıda yalan söyleyip kolayca kalp kırıyor" burnumu çekip ayağı kalktım.
Sevdiğim adamın karşısına geçtim. Bakışları beni bulmuştu sonunda. Usulca parmak uçlarıma çıkıp yanağına dudaklarımı bastırdım. Kısa bir andı hemen ardından rahatsız olacağını düşündüğüm için geri çekildim.
"Umarım tiksinmemişsindir. Son kez yapmak istedim." Daha fazla burda kalamazdım. Burnumu yeniden çekip sevdiğim adamın yanından geçtim.
Ormana dalarken arkamdan bağırdığını duymuştum ama dinlemek istemiyordum bile.
Ormana girip sesini duymamaya başlayınca durdum. ateş böceklerinin olduğu orman artık zifiri karanlıktı. Ayın ışığı sayesinde bir ağacın dibine çöktüm. Dizlerimi kendime çekip kafamıda dizlerime yasladım.
Gözyaşlarım artık durmuyor öylece akıyordu. Ne kadar çok ağlarsam jungkook geri gelecekmiş gibi ağlıyordum.
Hıçkırıklara boğulmaya başlamıştım. Içimde tuttuğum şeyleri artık dışarı bırakmak istiyordum.
"Kimse yok artık! Hiç kimsem yok!"
Adeta çığlık atıyordum.
"Neden hep terk ediliyorum ha?"
"Önce ailemi aldın. Sonra tüm neşemi aldın benden. Şimdide onu aldın."
Kafami gökyüzüne çevirdim.
"Alacak kimsen kalmadı artık. Mutlu musun ha? Yapayalnız kaldım." Sesim artık kısılmaya ve boğazım ağrımaya başlıyordu.
"Kimse kalmadı artık. B-bu kadar iğrenç miyim gerçekten?"
Kafami ağaca yaslayıp gözlerimi kapattım. Kafamı sağa sola sallıyordum .
"H-hayır Hayır böyle olmaması gerekiyordu. O-ona inanmıştım.
Böyle olmaması gerekiyordu.."
Gözlerim kapanmaya başlamıştı. Açlık susuzluk ve yorgunluk kendini belli etmiş ve etraf birden karanlığa gömülmüştü.
⛅
Özür dilerim duygusal yazamıyorum.
Jungkooka "şerefsiz,piç" vs kötüyorumlar görmeyim şimdidensöylüyorum sinqiswmsoqlsn
Inşallah olmuşturrr ve 5k ya gidiyoruzzzz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
