The Other Side (JelRi Fanfiction)

Chapter 42

KAORI POV

"Ms. President, okay na po lahat." pahayag sa akin ni Batit. Ngumiti naman ako sa kanya.

Wala na akong gagawin kundi hanapin ang mahal ko..

Binalikan ko siya sa pwesto nya kanina pero wala na siya.

San na kaya nagpunta yun?

Naghanap hanap ako sa paligid. Medyo marami na ding tao at madilim na.

"Nakita nyo ba si Jelay?" tanong ko sa mga nagkukumpolan..

"Hindi Pres. Baka may kasama ng iba. HAHAHA" inirapan ko naman sila dahil sa nagtawanan sila.

Nakakatawa yun? Duh!

Kunti na lang talaga matatanongan na matino.

Kanina ko pa tinitext at tinatawagan si Jelay hindi naman nagrereply.

Mag sisimula na yung concert e. Mauunahan kami sa pwesto.

Napadpad ako sa may soccer field. Walang tao dun maliban sa babaeng nakaupo sa damu sa ilalim ng malaking puno na malapit sa Field.

Tumabi ako sa kanya at sumindig sa balikat nya..

"Bakit mag-isa ka dito, Love?" kinuha nya ang kamay ko at hinawakan yun..

"I feel like a messed, Love." malungkot na ani nya

"Bakit mo nararamdaman yan?"

"They're all judging me because of what happened at the bar.. I'm not used to it, Love.. Sanay akong pinupuri nila. Sanay akong hinahangan." sabi na nga ba may bumabagabag sa isip nya.

Simula kahapon ng ipahiya siya ni Lance ay tahimik na siya. Naririnig nya siguro mga sinasabi tungkol sa kanya.

"Don't bother yourself, Love. We know the truth. Sabi nga ni Taylor Swift, People throw rocks at things shine bright." nginitian ko siya ng matamis.

Hinaplos ko ang muka nya. I formed a smile in her face.

"And no matter what happens Love, even if no one left on you, i'll be your no one. You will always have me. I love you" masuyong ani ko.

I saw how her eyes light up..

"Thank you Love... I love you too"

*dub *dub *dub *dub

Did i hear it right?

Hindi pa ako nakakabawi ng unti-unting nilalapit ni Jelay ang muka niya sa akin..

"I love you Kaori" ulit niya.

I felt her lips to mine. Just a soft kiss but I could feel the inside of my stomach being tickled.
I close my eyes to save the moment..
I can hear the unending fireworks.
The pleasant wind turns like singing a song of love.

When she distance herself, i can still feel her lips to mine and my eyes remained close.

"Love.." hindi ko mapaliwanag ang saya. My tears express how happy i am.

"Love, why are you crying?" nag-aalalang tanong niya..

"Sobrang saya ko lang.." ngumiti naman siya sa sinabi ko at niyakap ako.

"Nakakatakot ka halikan Love.. Kung di ka nagagalit, umiiyak ka" biro nya sa akin..

"Alam mo bang, humagulgol din ako ng iyak nung unang beses na hinalikan mo ko? Nakakaiyak ka ata talaga humalik." balik biro ko sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.

We stayed in that position for some more minutes.

"Love, manuod na tayo ng concert.." aya ko sa kanya..