Hipotalamus /Texting-Ara Verildi

1.2

Hoolaaaa 💓 bugün nasılııız???

Medya: Bulut Bayraktar

Tabi ki de Froy 😂 Dayanamadım paylaştım.

Günün şarkı önerisi: One Direction- Story Of My Life 🦋

Sabah müthiş bir sancıyla gözlerimi açtım Kasıklarıma sanki biri balyozla vuruyordu. Tam biraz hafifledi zannediyordum sonra öldürücü bir darbe daha. Of! Okulun ilk günü de regl olunmaz ama ya!

Bugün okulun ilk günüydü evet. 12. sınfın ilk günü. İnsan ister istemez heyecanlanıyor yahu! Hem artık arkadaş sayıldığımız için hep birlikte takılacağımız ilk okul günüydü ve bu beni fazlaca mutlu ediyordu. Sabah sabah neşem yerindeydi. Okul formama bile gülümseyerek bakıyordum. Ne salaktım.

Çocukken gece okul pijamamla yatarmışım sabah 10 dakika daha fazladan uyuyayım diye tabi sonra annem bunu fark etti ve bir daha formamı odama koymadı. O zamanlar daha 5. sınıftaydım ne var? Bence gayet mantıklıydı.

Üzerime formamı giyinip odamdan çıktım. Kapıda annemle karşılaştık. O da hazırlanmıştı işe gidecekti. Dizlerinde biten mor bir elbise giyinmişti. Ayaklarında da altın sarısı bir ayakkabı vardı. Saçlarını ensesinde topuz yapmıştı. (O akşam yasak elmanın bölümünde Ender'in kıyafetlerine tek bayılan ben değilim herhalde.)

Gülümseyerek süzdüm onu. O da etrafında döndü.

"Havanı yerim kadın senin." diyerek öptüm yanağına güldü.

"Hadi kahvaltıya." dedi o da ve aşağı indik. Babam kahvaltıyı hazırlamış bizi bekliyordu. Hep beraber kahvaltı yaptık. Bizi bugün babam bırakacaktı. Bazen Tekin amca bırakıyordu bazen babam. Saat 8'e geliyordu Ceyla'nın gelmesi an meselesidir dedim ve geldi çiçeğim. Çok dakiktir kendileri.

"Günaydın Bayraktar ailesi." deyip anneme ıslık çaldı.

"Lale Hanımcığım ne kadar zarifsiniz yine." deyip güldü. Annem ona öpücük attı ve teşekkür etti sonra kapıdan çıktı. O kendi arabasıyla gidiyordu zaten.

Babam, Ceyla, ben bizim arabaya doğru yöneldik. Tam biniyorduk ki Deniz, Bora ve Bora'nın babası Ufuk amcayla karşılaştık.

"Serhat istersen ben bırakayım çocukları sen işe geç." dedi gülümseyerek. Herkes ne çok gülümsüyordu. Bora hariç. Bora hep gülüyordu. 32 dişi sayılabilecek cinsten hem de.

"Olur Ufuk ben de benimki gitmeden yetişeyim ona." dedi annemden bahsederek. Çok şekersiniz ama siz.

"En çok satanlar listesinde yine bir numarasın baba." dedim sahte bir kırgınlıkla. Güldü ve yanağımdan makas aldı.

"Seviyorum seni Adam, minik kızım." deyip koşmaya başladı. Babamı bu hayatta koşturabilecek tek insan annemdi zaten. Koşmazsa yetişemeyecekti annem kapının girişinden çıkmak üzereydi arabayla. Ama durmuştu orda, babamı görmüş olmalıydı. Gülerek başımı sağa sola salladım. Ve Ufuk amcanın arabasına bindik. Bu sefer Bora öne oturmuştu. Yazılı olmayan bir kural sanırım kimin arabasıysa o öne oturuyordu.

Arkaya ilk önce Ceyla binmişti ardından Deniz benim binmem için beklemişti sonra da kendi binmişti. Yani solumda Ceyla, sağımda Deniz, ortada ben. Allah! Neyse Bora bize dönmüş bir şeyler anlatıyordu ona odaklandım.