7-star Hotel

☆1☆

"Baba pembe valizimi aldın mı?"

"Baban aldı kızım, çok oyalanma da gel hadi. Bak geç kalıcaz kime diyorum!"

"Tamam tamam geliyorum."

"Kapıyı kapatmayı unutma Karen!"

"Tamam baba!"

Sırt çantamı sırtıma atıp hızlıca merdivenlerden indim. Evden çıkıp kapıyı da arkamdan kapatarak arabaya doğru koştum. Annemle babam çoktan yerleşmişlerdi.

Arabanın arka kapısını açarak kendimi içeri attım ve yola koyulduk.

İlk hava alanına sonra da uçakla Norveç'e gidicektik.

Uzun zamandır bu tatil işini konuşuyorduk ama babamın işleri yüzünden bir türlü gidemiyorduk. Neyse ki son zamanlarda işleri hafiflemişti de en sonunda gitmeye fırsatımız olmuştu.

Hava alanına giriş yaptığımızda internet üzerinden aldığımız biletleri onaylattırmış ve gideceğimiz uçağa eşyaları yükleyip yerleşmiştik.

Pilot, uçağın kalkmasına yakın anons yaptığında bir yandan sol tarafımdaki babamın bir yandan da sağ tarafımdaki annemin elini sıkıca tutup gözlerimi kapattım. Fazla uçuş yapan insanlar olmamıza rağmen her seferin aynı durumu yaşıyorduk. Uçağın her kalkışında içimde tarif edilemez bir heyecan doğuyordu ve ben sanırım birazcık korkuyordum.

"Bu kadar uçuş yaptık. Artık alışman gerekiyor Karen." diyip tuttuğu elimi okşayan babamı duymazlıktan gelip uçağın bir an önce kalkıp bu eziyetin bir an önce bitmesini diledim.

"Karen, artık bu korkunu yenmen lazım tatlım." diyen anneme tam ağzımı açmış cevap verecekken cevap vermekten vazgeçip derin bir nefes verdim.

Kim ne derse desin olmuyordu. Bu elimde olan bir şey değildi, korkuyordum işte.

Birkaç saat sonra en sonunda Norveç'e iniş yapıyorduk.

"İnanmıyorum! Sonunda geldik ha?"

"Üzgünüm, biraz geç oldu ama evet."

Babamın gülümseyerek söylediği şeyle birlikte elimi koluna atıp hafif okşayarak en içten gülümsememi yolladım ona "Önemli değil baba. Hem işlerin çok yoğundu, bu elinde olan bir şey değil. Hem baksana, Norveç'e geldik mi geldik gerisi mühim değil."

Söylediğim şeylerle birlikte içten bir şekilde gülüp kolunun üzerindeki elimi elleri arasına aldı.

"O zaman tatilin tadını çıkarılım ha, ne dersiniz küçük hanım?"

"Olur derim, Bay Park."

...

"Herhangi bir isteğiniz olursa odalarınızda bulunan telefonlar aracılığıyla bize ulaşabilirisiniz efendim. İyi günler."

"Teşekkür ederiz." diyip annemle babama sarılarak yorgun olduğumu söyleyip kendi odama geçtim.

Kapıdan girer girmez burnuma gelen çiçeksi oda parfümüyle birlikte gülümsedim ve arkamdan kapıyı kapatıp kendimi yatağa attım. Baya rahattı.

Yüz üstü atladığım yatakta sırt üstü dönerek ilk boş boş tavana sonra da dolabın önündeki açılmamış valizime baktım. Aslında sonra yerleştirsem daha iyi olacaktı. Şimdi biraz uyumak daha cazip geliyordu çünkü. Bu yüzden ben de aynen öyle yaptım.

İlk günümü tüm gün uyuyarak geçirip sonraki günün sabahı giysilerimi dolaba yerleştirdim ve annemlerle birlikte aşağı inerek kahvaltımızı edip Norveç'i gezmek için hazırlandık.