"အိမ္ေျပးေကာင္ ေရာက္ေနျပန္ၿပီလား အေမ"
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲရွိ သစ္သား ထမင္းစားပြဲဝိုင္းပုေလးတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ ထမင္းစားေနသည့္ မာန္ျပည့္က သူ႔အိမ္သူ႔ယာလိုပင္။
"သူငယ္ခ်င္းကို အဲ့လိုမေခၚရဘူးေလ ရာဇာ"
အေမက ဝင္ဟန္႔ေသာ္လည္း ရာဇာက ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ သူ႔အား အဖက္မလုပ္သည့္ မာန္ျပည့္ တင္ပါးကိုပင္ လွမ္းကန္လိုက္ေသးသည္။
"ေဟ့ေကာင္ ေစာက္ဖက္လုပ္..ငါ့ အေမကို ထမင္းဖိုး ေပးထားလို႔ လာလာစားေနတာလား"
သူေျပာေနသည့္ စကားမ်ားကို မာန္ျပည့္က ဖုတ္ေလတဲ့ငပိ ရွိတယ္လို႔ပင္ မထင္သလိုျဖင့္ စတီးဇလုံထဲက တစ္လုံးတည္း အေဖာ္မဲ့စြာ က်န္ေနသည့္ ၾကက္ဥကို ထမင္းစိမ်ား ေပေနသည့္ လက္ျဖင့္ လွမ္းႏွိဳက္ေနေလသည္။
အေျပာထက္ အလုပ္က ျမန္သည္။
"အိမ္ေျပး..အဲ့တာ ငါ့ေဝစု"
ပါးစပ္နားသို႔ပင္ ေရာက္ကာ အကိုက္ခံရေတာ့မည့္ ၾကက္ဥကို ရာဇာ လွမ္းလုယူလိုက္ရသည္။
"မငတ္ခ်င္ရင္ ေစာက္စကားမမ်ားနဲ႔ ထမင္းလာစား"
သူခိုးက လူျပန္ဟစ္ေနေသးသည္။သူမ်ား အိမ္ေပၚတက္ျပီး သူမ်ားအိမ္က ထမင္းစားၿပီး အိ္မ္ရွင္ကို ေခြးလိုျပန္ေဟာင္ေနေသးသည္။
"ေကၽြးတဲ့လက္ကို ျပန္မကိုက္နဲ႔...ေမခ်ိဳနဲ႔ ဘာျဖစ္လာျပန္တာလဲ..ဟာ ထမင္းက နည္းနည္းပဲ ရွိေတာ့တယ္"
ဇလုံတစ္လုံးကို ေရေဆးၿပီး ထမင္းအိုးအဖုံးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထမင္းခဲေလး တစ္ခဲသာ က်န္ေတာ့သည္။
"မင္း အိမ္ကို ထမင္းျပန္သြားယူေပးကြာ ငါ ဗိုက္ဆာေနတာ"
ေမခ်ိဳနဲ႔ ဘာျဖစ္လာလဲဆိုတာကို ရာဇာမသိခ်င္ေတာ့..စိတ္လည္း မဝင္စားေတာ့ေပ။ သူသိသည္က ဒီထမင္းခဲေလးနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မဝႏိုင္။
"လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ၂၀၀ဖိုး ဝယ္စားလိုက္ကြာ..အိမ္ကို မသြားခ်င္ဘူး"
ပန္းကန္ေဆးသည့္ ေက်ာက္ျပားတြင္ စားၿပီးသား ပန္းကန္ကို ဒီတိုင္းထားၿပီး သူ႔လက္သူသာ ေျပာင္ေအာင္ေဆးေနသည့္ သေကာင့္သား အေၾကာင္း ရာဇာ ေနာေၾကေနၿပီပင္ ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူ စဥ္းစားမိသည္ သူမ်ားအိမ္မွာ ထမင္း အလကားလာလာစားၿပီး လူပါးဝရသည္ကို မာန္ျပည့္ အားမနာဘူးလားဟု ေတြးမိေသးသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
အိမ္ေျပး , အိမ်ပြေး { Z + U } Complete
Teen FictionZawgyi ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္ဟလိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔နားလည္လာလိမ့္မယ္။ ပြင့္လင္းစြာခ်စ္ရျခင္းက ဘယ္ေလာက္ထိ စိတ္အာဟာရ ျဖစ္ေစသလဲဆိုတာ။ Unicode ခံစားချက်တွေကို ဖွင့်ဟလိုက်ရင် ခင်ဗျားတို့နားလည်လာလိမ့်မယ်။ ပွင့်လင်းစွာချစ်ရခြင်းက ဘယ်လောက်ထိ စိတ်အာဟာရ ဖြစ်စ...
