ေအာင္စာရင္း စာရြက္ၾကည့္ၿပီးေသာ္လည္း ထိုလူအုပ္ၾကားထဲမွ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္ထြက္လို႔မရ။ ဖိနပ္တစ္ဖက္ကလည္း တက္နင္းခံရ၍ ျပတ္သြားေသးသည္။ ဆံပင္ကလည္း ေဆာင့္ဆြဲခံလိုက္ရေသးသည္။
"ေတာက္..ကံကို မေကာင္းလိုက္တာ"
မာန္ျပည့္ ညည္းတြားရင္း ထိုလူအုပ္ႀကီးထဲက ဟိုလွည့္ဒီလွည့္ တိုးထြက္သည္။
"အေမေရ...ေအာင္ၿပီ..အီး...ဟီး.."
တိုးထြက္ေနသည့္ ၾကားမွ ေဘးက ေကာင္မေလးက သူ႔အေမထံ ဖုန္းေခၚရင္း သတင္းေပးကာ ငိုေနေသးသည္။ က်တဲ့ သူေတြ ငိုဖို႔ ခ်န္ပါဦး အာၿပဲရယ္။ မာန္ျပည့္ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
ခဲရာခဲဆစ္ တိုးထြက္ရင္း ထိုလူအုပ္ျပင္ပသို႔ ေရာက္မွ အသက္ရွဴေခ်ာင္ေတာ့သည္။
"မာန္ျပည့္..အေျခအေန"
ရာဇာက မာန္ျပည့္နားသို႔ အေျပးေရာက္လာသည္။
"ကံကိုဆိုးတာပါကြာ..စိတ္ပ်က္တယ္"
"က်တာလား..မာန္ျပည့္..ငါ ကိုယ္တိုင္ သြားၾကည့္မယ္"
လူအုပ္ႀကီးထဲ ျပန္တိုးေတာ့မည့္ ရာဇာ့ကို မာန္ျပည့္မွာ အမွီျပန္ဆြဲရသည္။
"ေအာင္တယ္ကြ..ဂုဏ္ထူးတစ္ခုပါတယ္"
"မင္းပဲ ကံဆိုးတယ္ဆို"
ရာဇာ့ မ်က္လုံးမ်ားက ေသြးေရာင္လႊမ္းေနသည္။
"ဪ..ဖိနပ္ျပတ္သြားလို႔ေလ..ဆံပင္လည္း ဆြဲခံရတယ္"
"တကယ္ ေအာင္တာလား မာန္ျပည့္"
ရာဇာ့ ၾကည့္ရတာ မာန္ျပည့္ ေျပာျပေနသည္ကို အာ႐ုံမရပါ။
"ေအး..physics ဂုဏ္ထူးပါတယ္....ဟာ..ေဟ့ေကာင္"
ရာဇာက မာန္ျပည့္ကို တင္းၾကပ္စြာ ဖက္တြယ္လာသည္။
"ေတာ္တယ္..မာန္ျပည့္..မင္း ကတိတည္တယ္.."
ရာဇာ့၏ အာေငြ႕တို႔က မာန္ျပည့္ လည္ပင္းသို႔ ႐ိုက္ခတ္သည္။
"ေအး..ေအးပါကြာ..လႊတ္ပါဦး"
ထိုအခါမွ ရာဇာက ျပံဳးၿဖီးၿဖီးျဖင့္ လႊတ္ေပးသည္။
YOU ARE READING
အိမ္ေျပး , အိမ်ပြေး { Z + U } Complete
Teen FictionZawgyi ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္ဟလိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔နားလည္လာလိမ့္မယ္။ ပြင့္လင္းစြာခ်စ္ရျခင္းက ဘယ္ေလာက္ထိ စိတ္အာဟာရ ျဖစ္ေစသလဲဆိုတာ။ Unicode ခံစားချက်တွေကို ဖွင့်ဟလိုက်ရင် ခင်ဗျားတို့နားလည်လာလိမ့်မယ်။ ပွင့်လင်းစွာချစ်ရခြင်းက ဘယ်လောက်ထိ စိတ်အာဟာရ ဖြစ်စ...
