35

11.8K 1.6K 51
                                    

"အိပ္လို႔မွ ေကာင္းရဲ႕လား"

"ေနာက္ရက္မအိပ္ဘူးကြာ၊ ကတိ ကတိ"

မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလာသည့္ မာန္ျပည့္စကားကို ရာဇာ ျပံဳးကာ ေခါင္းတခါခါလုပ္သည္။

"ဒီလိုအခ်ိန္ေတြ မင္းအိမ္ျပန္လာရတာ အထီးက်န္ေနခဲ့မွာပဲ"

မနက္ (၄) နာရီခန္႔ျဖစ္၍ ဘတ္စ္ကားမ်ားက မထြက္ေသး။ ကုန္စိမ္းသည္မ်ား ေစ်းဆင္းရန္အတြက္ ထြက္သည့္ ဒိုင္နာကားမ်ားသာ ရွိသည္။ ကားသြားသည့္အရွိန္ေၾကာင့္ ေလက တျဖဴးျဖဴးတိုက္ေနသည္။ ေလလာရာဘက္ကို မ်က္ႏွာလွည့္၍ တိုက္ခတ္လာသည့္ ေလေျပေလေအးမ်ားအား ခပ္သာသာျပံဳးကာ မာန္ျပည့္က ခံယူေနသည္။
မာန္ျပည့္ဘဝကိုလည္း ဒီလိုပဲ ေလေျပေလးေတြ အၿမဲ တိုက္ခတ္ေနေစခ်င္တာ သူ႔ဆႏၵေတြထဲက တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

မတိုမရွည္ဆံပင္ဖ်ားတို႔ပင္ လြင့္ထြက္၍ နားရြက္ဖ်ားေလးေတြ နဲ႔ ႏွာေခါင္းထိပ္ေတြ ရဲလာသည့္ မာန္ျပည့္ေၾကာင့္ အိတ္ထဲ ေဆာင္ထားသည့္ တစ္ခါသုံး က်န္းမာေရး mask ကို ထုတ္ကာ မာန္ျပည့္မ်က္ႏွာထက္ တပ္ဆင္ေပးရသည္။ ေခါင္းစြပ္ပါသည့္ အေပၚထပ္ အေႏြးထည္ဝတ္ထားသည္ေၾကာင့္ ေခါင္းစြတ္ကိုပါ စြပ္ေစသည္။

"ကားေပၚမွာ ငိုက္ေနရတာနဲ႔ အထီးက်န္ခ်ိန္ေတာင္ မရပါဘူးကြာ"

"မင္းကေတာ့ အာဂေယာက်ာ္းပဲ"

သူ႔ဘက္ တစ္ခ်က္သာ စကားလွည့္ေျပာၿပီး ေလတိုးဝင္ရာဘက္ကို မ်က္ႏွာျပည္လွည့္သြားသည္။ မ်က္ႏွာတစ္ျပင္လုံးမွာ ခပ္ဝိုင္းဝိုင္းမ်က္လုံးမ်ားသာ ျမင္ေနရေသာ္လည္း သူမ်က္ေတာင္မခတ္ ေငးေနမိသည္။

အရင္လို မငိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေငးၾကည့္ေနရမယ့္ မာန္ျပည့္ ႐ွိေနၿပီ။ တစ္စတစ္စ သူ႔အခ်ိန္ေတြကို မာန္ျပည့္က ရစ္တြယ္လာခဲ့ၿပီ။

###############
"ကိုကိုက ပန္ပန္႔ကို ယုံၾကည္ေပးထားခဲ့တာ"

ပန္ပန္က ေခါင္းကို ေျမႀကီးထဲထိုးဝင္မတတ္ ငုံ႔ထားသည္။ သူ လက္ထဲက အမွတ္စာရင္းစာရြက္ကို စိတ္ပ်က္စြာ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဘာသာရပ္သုံးခု၏ အမွတ္မ်ားမွာ မင္နီရာရဲေနသည္။ ပရဟိတက်ဳရွင္ကပဲ လိုတာလား ပန္ပန္ကပဲ စာမလုပ္တာလားေတာ့ သူမသိ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ပန္ပန္႔ကို လႊတ္ထားမိသလို ျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။ သို႔ပင္မဲ့ သုံးဘာသာေတာင္ က်တယ္ဆိုတာေတာ့ လြန္သည္ဟု ျမင္သည္။

အိမ္ေျပး , အိမ်ပြေး { Z + U } Complete Where stories live. Discover now