တစ္ခုေသာ ဒီဇင္ဘာ
အသက္ရွဳသံ ခပ္ျပင္းျပင္းထြက္လာသည္အထိ ေခါင္းေစာင္းကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ မာန္ျပည့္ေၾကာင့္ ကားကို ေဘးကပ္ရပ္လိုက္ရသည္။ ကားစီးရင္ air-con မဖြင့္ခိုင္းဘဲ ေဘးတံခါးသာ ဖြင့္စီးတတ္သည့္ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ေလျပင္းက ကားတြင္းသို႔ တဟုန္တိုး တိုးဝင္သည္။ ရန္ကုန္တြင္းဆို အဆင္ေျပေသာ္လည္ အေဝးေျပးလမ္းမထက္မွာေတာ့ အဆင္မေျပ။ ေဘးတံခါးမ်ားကို အရင္ျပန္ပိတ္ရသည္။
ေနာက္ခန္းက ဂြမ္းေစာင္ပါးေလးကို လွမ္းယူကာ ျခံဳေပးေတာ့ ခပ္ေကြးေကြးအေနအထားသို႔ ေျပာင္းသည္။ ေတာင္တက္ရန္ ဆင္တူဝတ္လာသည့္ sneaker နက္ျပာေလးကို ခၽြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ရင္ဘတ္နဲ႔ဒူးေခါင္းထိသည္အထိ ေကြးကာဆက္အိပ္သည္။
ဆံေတာ္ရွင္ က်ိဳက္ထီး႐ိုးသြားခ်င္ပါသည္ဆို၍ ကိုယ္တိုင္ကားေမာင္းကာ ပို႔ေပးရသည္။ တကယ္ဆို သူကိုယ္တိုင္လည္း ကားေမာင္းတတ္တာ မၾကာေသး၍ အေဝးေျပးကားႏွင့္သာ သြားရန္ ေတြးမိေသာ္လည္း ေအးေဆးသြားခ်င္သည့္ မာန္ျပည့္ေၾကာင့္ ရာဇာ အရဲစြန္႔ကာ ကိုယ္တိုင္ေမာင္းလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပန္ပန္က အခုဆို အေမတို႔ ေမခ်ိဳတို႔နဲ႔ ခရီးေတြ လိုက္ျဖစ္ေန၍ ဒီခရီးမွာ ပန္ပန္႔ကို မေခၚျဖစ္။မ်ာက္မေလးက လိုက္ခ်င္ေနေသးတာ။
ခဏနားၿပီးသည္ႏွင့္ ကားျပန္ထြက္သည္။ "မင္းအိပ္မငိုက္ေအာင္ ငါေဘးကေန စကားေျပာေပးမယ္" ဟု ဆိုထားသည့္ မာန္ျပည့္ကေတာ့ ေဘးတြင္ အိပ္ေမာက်လို႔ ေနသည္။ မေနႏိုင္စြာ ကားေမာင္းေနရင္းနဲ႔ပင္ ႏွာေခါင္းပြပြေလးကို တစ္ခ်က္လွမ္းေတာက္လိုက္သည္။
"ေစာတယ္ေနာ္ ကားေမာင္းတာ ျမန္တာပဲ"
မ်က္လုံးပင္ ေကာင္းေကာင္းမဖြင့္ေသးဘဲ ေဖာေရွာလုပ္ေတာ့သည္။ သူ ပုံမွန္ႏွဳန္းထက္ပင္ ေလွ်ာ့ေမာင္းလာတာ။ မနက္ ၄နာရီေက်ာ္သာ ရွိေသး၍ ေတာင္တက္ကားေတြက မထြက္ေသး။
"အျပင္မွာ ေအးတယ္ ေခါင္းစြပ္ စြတ္ထား"
ရာဇာ ေျပာေနေသာ္လည္း မာန္ျပည့္က ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားထဲ လက္ထည့္ကာ ၿငိမ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ ခ်မ္းေအးေနသည့္ပုံ။ သူကိုယ္တိုင္ပဲ Hoodie ေခါင္းစြပ္ကို ဆြဲစြတ္ေပးရသည္။ ႀကိဳးစႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခပ္တင္းတင္းဆြဲ၍ ခ်ည္ေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးႏွင့္ ႏွာေခါင္းသာ ျမင္ရေတာ့သည္။ ခ်မ္းေန၍ မာန္ျပည့္က စကားမေျပာေသာ္လည္း သူ႔အာ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ၾကည့္သည္။ ဖိနပ္ျပန္ဝတ္ဖို႔လည္း ပ်င္းေန၍ သူခၽြတ္ေပးထားသည့္ ဖိနပ္ကို သူကိုယ္တိုင္ ျပန္ဝတ္ေပးရသည္။ လုပ္ေပးပါဟု အားကိုးတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ မေနႏိုင္တဲ့ သူကိုယ္တိုင္က ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္သည့္ အေသးအမႊားေလးေတြ ျဖစ္သည္။ မာန္ျပည့္ရဲ႕ တာဝန္ေတြကို သူတစ္ေယာက္တည္း ပိုင္ဆိုင္ခ်င္မိတာ။
VOCÊ ESTÁ LENDO
အိမ္ေျပး , အိမ်ပြေး { Z + U } Complete
Ficção AdolescenteZawgyi ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္ဟလိုက္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔နားလည္လာလိမ့္မယ္။ ပြင့္လင္းစြာခ်စ္ရျခင္းက ဘယ္ေလာက္ထိ စိတ္အာဟာရ ျဖစ္ေစသလဲဆိုတာ။ Unicode ခံစားချက်တွေကို ဖွင့်ဟလိုက်ရင် ခင်ဗျားတို့နားလည်လာလိမ့်မယ်။ ပွင့်လင်းစွာချစ်ရခြင်းက ဘယ်လောက်ထိ စိတ်အာဟာရ ဖြစ်စ...
