"Uğur hadi bitir artık kahvaltını."
"Tamam tamam." dedi ağzına zeytin atarken.
Sabah her zamanki gibi erkenden kalkıp okul için hazırlanmıştım, kahvaltımı da yapmıştım ama yaklaşık on beş dakikadır Uğur'un kahvaltısını bitirmesini bekliyordum.
Ne vardı benimle beraber kahvaltı yapsaydı da şimdi beni bekletmeseydi! Yine benden sonra kahvaltı masasına gelmişti ve mecburen bekliyordum işte.
Uğur, "Hadi gidelim." deyip sandalyeden kalktı ve annemle babama eliyle selam verip, diğer eliyle yine ağzına bir şey tıktı ve mutfaktan çıkmak için yürümeye başladı.
"Şükür." deyip bende yerimden kalktım.
Çantam yanımda olduğu için annemle babama "Görüşürüz." deyip mutfaktan çıktım.
Ayakkabılarımı giyip kapının önünde Uğur'u yine beklemeye başladım. Anlamıyorum ki ne yapıyordu bu çocuk, niye hep benden geç hazırlanıyordu? Dış kapının pervazına yaslanıp ellerimi göğsümde birleştirdim. Beklemekten nefret ediyordum!
Babam görüş acıma girdiğinde, "Sizi ben bırakayım bari okula." dedi.
"Bilmiyorum ki bir Uğur gelsin."
Başıyla tamam işareti yaptı ve lavaboya girdi.
Uğur odasından çıkıp hızlı adımlarla yanıma geldi ve ayakkabılarını giydi, "Hadi." deyip merdivenlere yöneldi.
"Babam ben bırakayım sizi okula diyor." dediğimde tam bir şey söyleyecekti ki telefonu çaldı.
"Efendim."
"Beş dakikaya geliriz."
"Siz gidin biz babamla geliriz o zaman."
"Yok be ne ayıp olacak."
"Tamam okulda görüşürüz." deyip telefonu kapattı.
"Kim aradı?"
Uğur, "Alper, taksi çağırmışlar biraz acele edin diyor bende gidin dedim."
"İyi."
Babamda hazır olunca arabaya yerleştik ve okulun yolunu tuttuk. Biraz yol aldıktan sonra babam, "Şu Görkem değil mi?" deyip karşı kaldırımda yürüyen Görkem'i gösterdi.
Uğur, "Evet o."
Sürekli niye dibimde bitiyordu bu çocuk?
Babam, "Alalım bari arabaya yürümesin." deyip sinyal verip durdu. Camdan kafasını uzatıp Görkem'in kendisini görmesini sağladı. Çok geçmeden de Görkem arabanın yanına gelip, "Günaydın." diyerek arkaya yani yanıma oturdu.
Uğur, "Günaydın."
Görkem, "Ne var ne yok?"
Uğur, "İyidir ya öyle değişen bir şey yok, sende ne var ne yok?"
Görkem, "Değişen pek bir şey yok da dün akşam Umay beni engelledi." dedi gülerek.
Babam, "Umay." deyip aynadan bana baktı.
Gıcıksın Gökmen. Hem de çok!
"Sinir etti beni ne yapabilirim."
Görkem, "Kenan amca öyle fena bir kızın var ki anlatamam, wpden engelledi engelledi bir de aramadan normal mesajdan da engellemiş."
Babam gülerek, "Çok fenadır çok." dedi.
Görkem, "Engelimi kaldır bari Umay." dedi bana bakarak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İddia || Texting
Teen Fiction- TAMAMLANDI - Küçük bir cesaret kırıntısıyla atılan mesajla başlayan maceraydı onların hikayesi. Mesajdan sonra bedenini belli olma korkusu sarsa da aşkı daha ağır basıyordu. Gerçi ona kalsa belli etmeden, uzaktan severek yaşamalıydı aşkını. Ama bu...