"Bu gece yanımda olsan
Yüzüne gonca kondursam
Küçücük avuçlarında
Sana masallar anlatsam
O gece benimle kalsan
Sabırsız hayaller kursan
Görmeye mevsim saydığın
Maviyi bana anlatsan"
Biraz durdu ve gözlerimden akan yaşları sildi. Ona uzun uzun baktım...
"Yardım edeceğim,"dedi Çakır. Bana ilk defa böyle çaresiz bakıyordu.
Çok acı çekiyordum. Nefes almak giderek daha çok zorlaşmıştı.
Çakır arkamdan kalktı. Beni koltuğa yatırdı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ayağa kalktı ve ağlayan Yaren'in yanına gitti. Deli gibi ,gece olduğunu umursamadan, bağırmaya başladı. Sanki bana zarar veren adamdan eser yoktu. "Yaren! Naptığını sanıyorsun? Ne yaptın sen ya?! Kızın haline bak!"
"Bana yardım edeceksin demi? O kız senin için o kadar önemli değil. Nolur bana yardım et. Kaçır beni,götür buradan,"dedi Yaren.
Nefesim iyice daraldı. Yaramın acısı tuhaf bir acıya dönüşürken küçük bir inleme çıktı ağzımdan.
Çakır hemen bana baktı. "Dayan,bunun cezasını ben vereceğim. Sonra da seni kurtaracağım. Nolur dayan."
Yaren bu cümleyi duyar duymaz koşmaya başladı. Kapı çat diye kapandığında Çakır bir ton küfür etti.
"Bıçağı da mı götürdü o? Sana çok yüz verdim Yaren. Of Yaren of!"diye söylenip elini saçına geçirdi.
"Çok kötü,nolur yardım et,"dedim titryen sesimle. Gözyaşlarım acıdan dolayı hiç durmuyorlardı.
"Ambulans çağıracağım,"dedi.
"Yaren, onu polislerin bulmasına,"dedim derin derin nefes alıp verdim.
"Evet,cezasını çekmesine izin vereceğim. Senin için yapacağım,"dedi Çakır. Sonra telefonunu çıkardı. Ambulans çağırdı. İlk defa benim için bir şey yapıyordu. İlk defa benim için bu kadar çabalıyordu.
"Ayaz,"dedim.
Çakır evin ortasında bir o yana bir bu yana gidiyordu. Bir anda durdu. Bana baktı.
"Çağırır mısın? Lütfen Çakır,onu çağır,Dondurmacı Çocuk hani,"dedim. Ağrımın artması ile dizimi iyice kendime çektim. Cenin pozisyonunda elim yaramda öylece yatıyordum.
"Tamam."
Sabretmeye çalıştım. Yerimde kıvrandım durdum.
Çakır yanıma geldi. Saçlarımı düzeltti. "Ben, seni böyle görmesem bazı şeylerin farkına varamazdım. Özür dilerim,sana güzel şeyler yaşatamadım,kötü şeyler yapmışım," dedi.
Nefes almaya çalıştım. Almasına aldım. Geri veremedim. Krize girmiş gibiydim.
"Sara,düzgün nefes al. Nolur Sara. Hadi düzgün nefes al."
Düzgün nefes almaya çalıştım. Bu sefer nefes de alamadım.
Çakır beni düz bir konumda yatmaya zorladı. Başardı. "Nolur dayan,"dedi.
