HAYATIN EN DEĞERLİ HEDİYESİ

19.BÖLÜM~SAHİDEN AŞK NEYDİ?

Bu benim de hep sorguladığım bir şey. Aşk neydi? Ben şahsen aşkı anlatamam. Sizce ne?

--------

"Geç kalacaksınız, kalkın,"deyip üstlerindeki örtüyü çekiştirdim.

"Tamam kalkıyorum,"diyerek kalktı Ayaz.

O sırada Almira "Günaydın,"diye esneyerek salona geldi.

Demirhan gözlerini açtı ve oturdu. "Günaydın herkese,"dedi. Ayaz'a baktı ve hızlıca ayağa kalktı. "Tabii ki önce ben gireceğim duşa,"diyerek banyoya koşmaya başladı.

"Salak! Sen orayı yönetiyorsun. Biraz geç gitsen ne olur sanki? Aç şu kapıyı önce ben gireceğim,"diye banyo kapısına vurmaya başladı Ayaz.

Almira ve ben ise salonu topladık.

Demirhan çoktan banyoya girmişti ve Ayaz pes etmiş bir şekilde yanımıza geldi. Kendini tekli koltuğa attı. "Evde kahvaltılık bir şey kalmamış, siz de Demirhan ile kafeye gidin. Bir şeyler yiyin,"dedi Ayaz.

"Hem zaten Demirhan işini bitirince hastaneye gideceğiz,oradan gideriz, sana da uyar mı Almira?"dedim.

"Olur,"dedi Almira. "O zaman ben hazırlanayım,"deyip ayağa kalktı. Odaya doğru ilerledi.

"Sen ne yiyeceksin? İş var. Bari poğaça falan al. Kahvaltıya kal demek isterdim ama iş var,"deyip bilmiyorum anlamında ellerimi iki yana açtım.

"Poğaça alırım,"dedi.

"O kızlara söyle sana bakmasınlar, yoksa ağızlarını burunlarını kırarım onların, bir de işimden oldum. Yan yana çalışıyorduk ne güzel,"dedim.

"Büyük ihtimal o müdür beni de kovacak ama dur bakalım,"dedi.

"Ay evet, beni kovan müdür senin de müdürün. Seni tanımış mıdır? Belki tanımamıştır,"dedim.

"Hiç sanmıyorum,"dedi.

Demirhan altına sardığı havlu ile içeri geldi. Ayaz hemen benim gözlerimi kapattı.

"Ben çıktım,hadi sen de gir,"dedi.

"Tamam, evde iki tane kız var. Bornozunu kullansana. Ayrıca kızlar da seninle kafeye gelecek,"dedi Ayaz.

Demirhan bir şey dememişti. Bir dakika bir dakika o odasına gidecekti ama odasında Almira vardı.

(Almira'nın Anlatımıyla)

Bugün kafeye gidecektik. Sara ile ve onunla kahvaltı yapacaktık. Onu her gün görüyordum eskiden. İşten çıkacağım için göremem sanmıştım ama o benim elimden tutmuştu. Ben hastayım dediğim andan itibaren hep yanımda olmuştu. Aramızdaki ilişki çok garip bir şeydi. Hislerimiz garipti.

Gece yattığım ve bavullarımın olduğu odaya,yani Demirhan'ın odasına, hazırlanmak için gelmiştim. Altıma taytımı giydim ama düşüyordu. Fazlasıyla zayıflamıştım ama karnımda kitleler vardı. Tişörtü giydim ve iskelet gibi olduğumu fark ettim. Gözlerim yaşardı. Ben güzel bir kızdım ama hastalık yüzünden baya bir çökmüş durumdaydım. Yüzüme baktım karşımdaki boy aynasından. Gerçekten kötü gözüküyordu. Gözyaşlarım tek tek aktı yeşil gözlerimden. Belimden düşen taytı bir kez daha yukarı çektim sinirle. Bu hastalık hem fiziksel olarak beni etkilemişti hem de ruhsal açıdan iyi değildim. Ağlamam artınca yere çöktüm.

"Almira?"dedi içeri giren Demirhan.

Gözlerimi ona çevirdiğimde anında kapattım ellerimle. Az bir şey görsem de baya yapılı bir vücudu vardı,dikkatimi çekmişti.