HAYATIN EN DEĞERLİ HEDİYESİ

4.BÖLÜM~KALP ATIŞI

Hadi bakalım. Bir şey demiyorum. Bölümü atıp buradan kaçıyorum çünkü düştüm.

-----------

(Sara'nın Anlatımıyla)

Gözlerimi açtığımda loş ışıkla aydınlatılan bir odadaydım. En son arabada Ayaz'ın kollarının arasındaydım. Onların evine mi gelmiştik? Kafamı sağa doğru döndürünce Ayaz'ın yanıbaşımdaki bir sandalyede uyukladığını gördüm. Ben kıpırdanınca gözlerini açtı.

"Sara,"dedi endişeli bir ses tonuyla.

Her yerim ağrıyordu. Yüzümü buruşturdum.

"Dur,kalkma,"dedi.

"Bura nere?"

"Benim odamdasın. Demirhan ve ben aynı evde kalıyoruz. Bizim evimize getirdik seni de. Arabada uyuyakaldın."

"Ayaz, ben teşekkür ederim,"diye mırıldandım.

"Ne için?"dedi.

"Yanımda olduğunuz için."

"Sana söylemiştim Mısırcı Kız. Artık yalnız değilsin,"deyip gülümsedi.

"Saat kaç?"diye sorarken yatakta oturmak için yastığı dikleştirdim ve oturdum ama karnımın sağ tarafına giren ağrı ile elim hemen oraya gitti. Tam oraya tırnaklarını geçirmişti. O an gözlerimin önüne gelince gözlerim doldu. Tişörtüm az da olsa kan olmuştu.

"İyi misin?"diyerek sandalyeden kalktı Ayaz. Yatağa oturdu.

"Değilim, her yerim ağrıyor, özellikle buram,"deyip elimi karnımdan çektim.

"Şey, senin için bir sorun olmazsa yarana bakabilir miyim? Kanamış ama iznin olmadan dokunmak istemedim,"dedi.

O yaramı iyileştirmek için olsa bile bana izinsiz dokunmamıştı. Çakır ise beni ne hallere sokmuştu. Tırnağını karnıma geçirmişti.

Kafamı salladım. Tişörtümü açtım.

Elini tırnak ile resmen bıçak izi gibi çizilmiş karnıma dokundu. O dokununca dişlerimi sıktım.

"Çok mu acıyor? Bunu bıçak ile mi yaptı?"diye sordu. Sonra elini çekti. Tişörtü elimden çekti ve aşağı indirdi.

"Acıyor,tırnağı ile çizdi,"dedim.

Bana baktı uzun uzun. Burnuma baktı. "Tokat mı attı?"

Kafamı salladım. Gözlerim doldu yine. Elim acıyan boynuma gitti.

Ayaz elini boynumdaki elime koydu. "Korkma,"dedi.

Işık birden açıldı ve Demirhan odaya girdi. İyice gözlerimi kıstım.

"Uykucu kızımız da uyanmış,"dedi.

"Oğlum kapat şu ışığı ya, şu yanan loş ışık neyine yetmiyor,"dedi Ayaz.

"Saat kaç?"dedim bir kez daha.

"Saat 2:30,"dedi Demirhan.

"Çok geç olmuş, yarın iş var, uyumalısınız,"diye cümlelerimi sıralarken Ayaz işaret parmağını ağzıma koydu ve beni susturdu.

"Sen yarın işe gitmiyorsun, ben izin aldım senin telefondan mesaj atıp. Kendim için de izin aldım, yarın evdeyiz, yani bizim evdeyiz,burada,"dedi.

Demirhan sırıttı. "Ev falan,"dedi.

Ayaz'ın ters bakışlarına maruz kalınca sustu. "Demirhan sargı bezi,ilaç falan getir,"dedi Ayaz.