Oy ve yorumu unutmayalım. O kadar emek verip yazıyoruz. Lütfen bir oyu çok görmeyiniz. Seviliyorsunuz. İyi okumalarr.
--------
Taburcu olduktan sonra Demirhan gil gelmişti ve Almira kontrollerine başlamıştı. Bu yaşta böbrek kanseriydi. Nedeni ise genetikti, ailesinde dedesinin de bu hastalığa yakalanmış olmasıydı. Maalesef dedesini kaybetmiş ve bu hastalığa kendisi de yakalanınca fazla üzülmüştü. Ama artık onun yanındaydık. Bu süreci başarı ile atlatacaktık. Tüm kontroller yapılmıştı. Süreci Almira ve bize anlatmıştı doktor. Şu an ise Ayaz gilin evine gelmiştik.
Ayaz'ın zoru ile üçlü koltuğa ben yatmıştım. Tabii ki onun bacaklarına.
Saçlarımla oynuyordu.Demirhan sağ taraftaki tekli koltuğa oturmuştu. Karşısındaki, sol taraftaki, koltuğa ise Almira geçmişti ama sohbetimize hiç katılmıyordu. Suratını asmıştı ve oturuyordu.
"Dünyadan Almira'ya,"diye ellerini salladı Demirhan ona doğru.
"Hıh,ney?"dedi Almira.
"Hadi ama asma suratını,"dedi Demirhan.
"Elimde değil,"dedi Almira.
"Elinde,elimizde. Mutlu olacaksın. Moralini yüksek tutacaksın. Geçecek hepsi. Bak hepimiz buradayız. Konuşmalarımıza katıl hadi. Sürekli o lanet hastalığı mı düşüneceksin?"dedi Demirhan. Sesini ilk defa bu kadar yumuşak bir tınıda duyuyordum. Hafif bir tebessüm ettim.
"Tamam,"dedi Almira.
"Sara,"dedi Demirhan.
"Ne var?"dedim.
"Biraz nazik be kızım,"dedi.
"Bizde böyle gardaş,"dediğimde hepsi gülmüştü. Almira'nın gülmesi hepimizi mutlu etmişti.
"Tamam gardaşım, kuzum,canım, " dediğinde benden bir şey isteyeceğini anlamıştım.
"Ne isteyeceksin söyle bakalım?"diye sorarak yerimde doğruldum.
"Yemek sözün vardı, yapsana,"dedi.
"Yapamaz,"dedi Ayaz.
"Yapamam,"deyip gülmeye başladım.
"Yapmasın,"dedi Almira.
"Lan tamam be, ben yaparım,"dedi Demirhan. Ve ekledi. "İyi de ne yapsak ki?"diyerek ayağa kalktı.
"Ne istersin?"diye mırıldandı Almira.
"Kim?" dedi Demirhan.
"Sen."
"Beni boşver. Asıl sen ne istersin?"
"Ben bonfile istiyom Demir abi,"dedi Ayaz.
"Küçüklüğüne döndü bu da, Demir abi ne lan? Demir ne? Abi ne ayrıca?" diye saçmaladı Demirhan. Sonra gülmeye başladı.
Almira ona bakıyordu ve tabii ki bu gözümden kaçmadı.
"Tamam o zaman, ben şimdi gidip kasaptan et alırım. Salata için bir şeyler de alırım. Malum ev tam takır kuru bakır,"dedi Demirhan.
"İyi, biz karışmıyoruz,"dedi Ayaz.
"Almira?"dedi Demirhan sorgulayıcı bakışlarla.
"Efendim?"dedi.
"Sen de gel, hem biraz gezeriz hem de ben unuturum ne alacağımı."
"Unutur musun? Et ve salata malzemesi?"dedi Ayaz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIN EN DEĞERLİ HEDİYESİ
Teen Fiction"Bu gece yanımda olsan Yüzüne gonca kondursam Küçücük avuçlarında Sana masallar anlatsam O gece benimle kalsan Sabırsız hayaller kursan Görmeye mevsim saydığın Maviyi bana anlatsan" Biraz durdu ve gözlerimden akan yaşları sildi. Ona uzun uzun baktım...