HAYATIN EN DEĞERLİ HEDİYESİ

31.BÖLÜM~ BIRAKMAM

Son on bölüm bakalım neler bekliyor bizi?

--------------

Semih omzuma uyumuştu. Bazen kendi kendine mırıldanıyordu. Ne dediğini tam anlayamıyordum. Ayaz ise diğer omzuma yatmıştı. Çok güzel. Hareket edemiyordum.

Almira ve Demirhan sohbet ediyordu. Karşı koltukta oturdukları için anlamıyordum. Sohbete katılamıyordum.

Çakır mı? O hep geziniyordu.

Esila hâlâ ameliyattaydı. İki kurşun... Kim bilir nasıl zarar vermişti ona.

Demirhan bana güldü. Sonra telefonunu çıkardı ve bu halde resmimizi çekti. Göz devirdim. Daha çok güldü.

Almira elindeki telefonu aldı ve resimlere bakıp güldü.

"Ayaz,"diye mırıldandım.

"Ne? Hıh?"diye kalktı omzumdan.

"Bari sen kalk, hareket bile edemiyorum,"dedim.

Gözü Semih'i buldu. Gülümsedi.

"Ona dokunma, o uyusun,"dedi.

"Zaten uyusun, bugün geçmişini hatırladı. Baya kötü oldu,"dedim.

Ayaz yanağımdan bir öpücük aldı. "Düşünceli sevgilim,"dedi.

Semih rüyasında ne görüyor bilmiyorum ama baya bir huzursuzdu. Gözünden akan tek damla yaş bunu gösteriyordu. Sonra kolumu sıktı. "Elzem,"diye mırıldandı.
Sonra sayıkladı. Sürekli ismini sayıkladı. Çok üzülüyordum.

Demirhan sürekli Semih'e bakıyordu. Almira ise Demirhan'a bir şeyler anlatıyordu ama Demirhan onu dinliyor gibi değildi.

Ayaz'a baktım. "Uyandırmamakta emin miyiz? Pek iyi değil."dedim.

"Gitme, nolur gitme,"diyordu Semih.

Demirhan anında önüne eğildi. "Semih uyan, sadece rüya, hadi uyan,"dedi. Semih ağlıyordu.

Sonra Demirhan onu omzumdan kaldırdı. Semih gözlerini açtı. Ağlıyordu. Hem de çok kötü ağlıyordu. "Yine gitti,yine rüyaydı,"dedi.Demirhan sıkı sıkı sarıldı.

"Kolunu tuttum,gitme dedim, yine gitti, rüyaymış, keşke rüya olmasaydı, bir kere olsa ona sarılabilsem,"dedi iç çekerken.

Çakır yanımıza geldi. Semih'e baktı ve düşüncelere daldı.

"Hadi gel Semih, bir elini yüzünü yıka,kendine gel,"dedi Demirhan.

"Olur,"diye mırıldandı ve beraber gittiler.

(Semih'in Anlatımıyla)

Hastaneye geldiğimizde Sara yanını göstermişti. Oturmuştum ama o dalgınlıkla uyuyakalmışım. Rüyamda onu gördüm. Elzem'imi, vazgeçilmezimi. Çok özlüyorum onu. Hem de çok. Şimdi Demirhan yanımda ve elimi yüzümü yıkamak için götürdüğü tuvalete asla gitmedik. Terasa çıktık. Bana sigara uzattı. Çok fazla içmesem de bunu kabul etmiştim.

"Anlat,rahatlarsın,"dedi Demirhan.

"Neyi anlatayım? Her şeyi biliyorsun zaten,"dedim.

Kafasını salladı ve içine çektiği sigaranın dumanını üfledi. "Ne diyebilirim bilmiyorum ki oğlum,"dedi. Derin bir iç çekti.

"Ben de bilmiyorum abi, inan o konuya gelince ne denir bilmiyorum, tek bildiğim onu çok özlediğim,"dedim.

"Biliyorum oğlum ama artık kendini toplaman gerek, biliyorum çok zor ama artık kendini toparla, gerekiyorsa psikoloğa falan git, kötü bir şey değil ki, gidersin rahatlarsın,"dedi.