HAYATIN EN DEĞERLİ HEDİYESİ

32.BÖLÜM~ GECEMİZ

(Sara'nın Anlatımıyla)

Demirhan gil gideli çok olmuştu. Meraklanmaya başlamıştım.

"Nerede bunlar?"dedim. Almira yanımda oturuyordu. Ayaz ise Çakır'ı oturtmuş ve içini rahatlatmak için konuşuyordu.

Almira "Bak oradalar, geliyorlar," dedi.

"Sen iyi misin? Kan görünce hep böyle mi oluyorsun?" dedim.

"Bu kadar çok kan görmemiştim, ondan oldu, içim bir tuhaf oldu," dedi. Kafamı salladım.

"Güzelim,"diyerek geldi Demirhan ve Almira'nın yanına oturdu.

"Canım,"dedi Almira ve güldü.

Semih'e baktım. Daha iyiydi. Bana gülümsedi, karşılık verdim.

İçeriden doktor çıkınca hepimiz ayaklandık ve doktorun önünde dizildik. "Esila çok kan kaybetmiş. Ve rahimde bazı sıkıntılar oluşmuş. Yani yumurtalığından birisini almak zorunda kaldık, merak etmeyin çocuk sahibi olabilir.Kanamayı da durdurduk, durumu şimdilik normal, çok iyi değil ama kötü de değil. Yoğun bakıma alacağız, duruma göre odaya alacağız, geçmiş olsun," dedi.

Tepki veremedim. Çok üzülmüştüm. Çakır oturdu. Yüzünü kapattı. Demirhan omzuna elini koydu.

"Kötü değilmiş, sevinsene," dedi.

"İyi de değilmiş," dedi Çakır.

"İyi olacak,"dedim. Benden destek beklemiyordu galiba. Şaşırmıştı.

"İnşallah,"diye mırıldandı.

Esila'yı yoğun bakıma aldılar. Çakır girmek istemişti ve izin vermişlerdi. Daha sonra bir kız bize doğru geldi. "Semih?"dedi.

"Azra?"

"Esila'yı nereden tanıyorsun?" dedi adının az önce Azra olduğunu öğrendiğim kız.

"Tanımıyorum, yani şey, tanıyorum ama aman işte öyle karışık bir şeyler,"diye saçmaladı Semih. Azra endişeli gözüküyordu. Anında gözü yoğun bakımdaki küçük cama döndü. Cama yaklaştı.

"Canım arkadaşım,"diye mırıldandı.

"O iyi, yani daha iyi olacak," dedi Semih arkasına geçerek. Azra ona dönünce burun buruna geldiler. Gülümsedim ve Demirhan'a baktım. O da gülüyordu hallerine. Hemen omzuna dokundum ve bana bakmasını sağladım.

"Bunlar ne ayak?" dedim. Sırıttı.

"Yakında öğreniriz," dedi.

Kafamı salladım. O sırada Çakır içeriden çıktı.

"Ellerimi tuttu, sıktı, beni duydu," dedi. Ardından güldü.

"Daha iyi olacak," dedi Azra. Oturmak için orada duran rahat koltuklara geçtik.

"Tanışamadık, yani aranızdan iki kişi hariç kimseyi tanımıyorum, ben Azra. Tanışalım mı?" dedi açık kahve saçlı kız.

"Ben Sara,"diye atladım lafa.

"Ben de Ayaz, Sara'nın kocasıyım,"dedi Ayaz ve ben güldüm.

"Ben Çakır," dediğinde, Azra güldü.

"Yoksa sen Esila'nın meşhur Çakır'ı mısın?" dedi Azra. Çakır güldü ve kafasını salladı.

"Benimdir galiba,"dedi.

"Başka ihtimal yok, kesinlikle sensindir,"dedi Demirhan.Çakır güldü.

"Aslında burada sadece birkaç kişi kalsa yeterli, uyandığında birisi haber verir, çok kalabalık olmasına gerek yok, burası bir hastane sonuçta,"dedi Azra.