Ayaz'a düştüm ben. Hadi hayırlısı 😂😂
--------
(Sara'nın Anlatımıyla)
Gözümü zor da olsa açmaya çalıştım. Açtığım anda fazla aydınlık olması gözlerimi kısmama neden oldu.
"Uyandı!"diye bağırışlar duyuyordum ama kafam öyle bir zonkluyordu ki sanki konuşmalar kafamın içindeydi.
Yanıma birisi geldi. Gözlerime ışık tuttu. Elleri ile gözlerimi açtı. İyice baktı. "Günaydın,"dedi tatlış sesi ile.
Boğazım kurumuştu. Çok fazla uyuduğumdan olmalıydı. "Günaydın,"dedim kısık çıkan sesimle.
"Yaranı kontrol edelim bakalım,"dedi.
Orada bir cam olduğunu yeni fark ediyordum. Kapıdaki camdan herkes bana bakıyordu. En başta Ayaz. Çok endişelenmiş olmalıydı. Çakır mıydı o? O hâlâ burada mıydı? Gerçi ne kadar uyuduğumu bilmiyordum.
Ayaz benim baktığımı görünce gülümsedi. Bende ona bir gülücük gönderdim. El salladım. Gülümsemesi daha da büyüdü. Demirhan'a bir şeyler söyledi. Demirhan alaycı bakışlarla güldü. Sonra bana işaret parmağını salladı. Kızıyor gibi yaptı. Deniz de oradaydı. Yalnız değildim. İlk defa birileri benim için endişeleniyordu. Oysa yurtta çok hasta olduğum zamanlar kimse beni umursamazdı.
Doktor yarama bakacaktı. Üstümde hastanenin giydirdiği önlük gibi şeyden vardı. Elbise gibiydi. Biraz çekinince kapının pencere kısmını kapattı. Sadece doktor ve ben vardım odada. Arkamdaki bağcıkları açtı ve üstümden önlüğü sıyırdı. Sadece bacaklarım örtülüydü. Doktor, kız olmasına rağmen karşısında sadece sütyen ile kalmak kötü hissettiriyordu. "Çekinme ya, seni ben giydirdim zaten, asistanlarım hep erkek, o yüzden bir kız olarak durumundan anladım, her şeyinle ben ilgilendim,"dedi.
Kafamı salladım. Vücudumdaki her yer ağrıyordu.
Yarama bakmak için elini sargı bezine koydu. Hemen inlemeyi beklemiyordum ama öyle bir ağrıyordu ki dayanılacak gibi değildi.
"Tamam ellemeyeceğim, sargı bezini değiştireli çok olmadı ama yaranın durumunu merak ediyorum, sonra bakarız, iç kanama riskinden korkuyorum ama bu saatten sonra olmaz diye düşünüyorum,"derken kaldırdığı yeri düzeltiyordu.
"Teşekkür ederim,"dedim.
"Ne için?"
"Hayatımı kurtardın,onun için,"dedim.
"Benim görevim bu. Yine de rica ederim,"dedi. Üstüme o şeyi giymemi sağladı. Ayaz'ın veya herhangi birinin evden pijamalarımı ya da rahat bir şeyler getirmeleri gerekiyordu. Aksi takdirde sürekli bu şeyle ilgili sıkıntı yaşayacaktım.
"Ben kaç saattir yatıyorum? Veya kaç gündür?"dedim.
"Gece geldin. Şu anda öğlen oldu. Baya bir süredir uyuyorsun, sen uyumuyorsun aslında, biz seni ağrın çok olur diye uyuttuk,"dedi.
Kafamı salladım.
"Sara seni birazdan odaya alacağım,bu arada adım Esila, senin için fazladan nöbete kaldım,değerimi bil,"diyerek güldü.
Gülümsedim."Tanıştığıma memnun oldum. Böyle tanışmak istemezdim ama olsun. Odaya kaç kişi gelebilir?"diye sordum.
"Senin için özel oda ayarladılar, herkes gelebilir o yüzden,"dedi yine o güler yüzü ile.
"Kim ayarladı?"
"Çakır ayarladı. Çok endişeliydi. Rahat etmen için elinden geleni yapıyor,"dedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYATIN EN DEĞERLİ HEDİYESİ
Novela Juvenil"Bu gece yanımda olsan Yüzüne gonca kondursam Küçücük avuçlarında Sana masallar anlatsam O gece benimle kalsan Sabırsız hayaller kursan Görmeye mevsim saydığın Maviyi bana anlatsan" Biraz durdu ve gözlerimden akan yaşları sildi. Ona uzun uzun baktım...
