HAYATIN EN DEĞERLİ HEDİYESİ

8.BÖLÜM~SENİ SEVİYORUM

(Yazarın Anlatımıyla)

Demirhan kan vereli 10 dakika falan olmuştu. Ayaz ve ikisi oturuyordu. Çakır ise ortada dolanıp duruyordu.

Doktor bir kez daha dışarı çıktı. Hemen hepside doktorun yanına gidip doktorun açıklama yapmasını beklediler."İç kanamayı durdurduk. Bir daha olabilir. Sık sık gözetimimiz altında olacak. Yoğun bakıma alıyoruz hastamızı. Geçmiş olsun,"dedi.

"Sağolun,"dedi Ayaz.

Doktor gülümsedi ve ilerledi.

Birkaç dakika sonra sedye ile gözleri kapalı,rengi solmuş,baya yorgun gözüken genç kızı yoğun bakıma götürmek için içeriden çıkardılar.

Ayaz hemen sedyede yatan sevgilisinin elini tuttu. Adamlarla beraber ilerlediler. Yoğun bakımın kapısının önüne gelince Ayaz "Biraz durur musunuz?"dedi. Asistan olduklarını düşündüğü adamlardan biri "Sadece 1 dakika,"dedi.

Ayaz kafasını salladı ve sevgilisinin kulağına doğru eğildi. "Uyan,bekliyorum,yine bekletiyorsun beni Mısırcı Kız, olsun beklerim ben,yeter ki aç o gözlerini,"diye fısıldadı. Sonra çekildi yanından ve odaya alınmasını izledi.

Onun yattığı yer kapısındaki pencereden rahatlıkla görülüyordu. Doktorlar onu yerleştirirken Ayaz onu izliyordu.

Demirhan da Ayaz'ın yanında Sara'ya bakıyordu.

Çakır ise içecek bir şeyler almaya gitmişti.

***

Demirhan "Oğlum otur şuraya,bir şey olmaz,"dedi saatlerdir Sara'yı izleyen Ayaz'a.

"Sıcacık çay almıştım, soğuk çay oldu Ayaz,"dedi Çakır.

Biraz olsun içleri daha rahattı.

"Sen iç,ben istemiyorum,"dedi Ayaz.

"Aldığı çay da kendisine benziyordu zaten,bayat,iğrenç,"dedi Demirhan yüzünü buruşturup.

"Neden böylesin sen ya koca oğlan?"dedi Çakır.

"Ben gerçekleri söylüyorum,öyle değil misin değişik?"dedi Demirhan.

"Evet,haklısın aslında, Sara benim yüzümden o durumda, eğer o gece onlara gitmeseydim Yaren delirip ona zarar vermeyecekti ama ben de pişman olup neler yaptığımı hâlâ anlamamış olacaktım. Ben değişiyorum Demir. Ben o bana ait olsun diye sürekli onu zorladım. O istemeden ona dokundum. İğrencim, bayatım, salağım. Ne dersen de haklısın. Bana bu kadar kızman daha iyi aslında ama değişeceğim. Yemin ederim anladım her şeyi. Her şeyin farkına vardım. O hiç benim olmadı ve olmayacak. O ona ait. Ben olmasam çoktan beraber olmuşlardı bile. Dondurmacı Çocuk o sana çok başka bakıyordu. Benle sevgiliyken bile. Özür dilerim. Size de bir özür borcum var. Çok pişmanım. Özür dilerim. Daha ne denir bilmiyorum. Yaptığım her şey ve sebep olduğum her şey yüzünden kendimden nefret ediyorum,"diye nefes nefese son cümlesini de bitirdi ve kalkıp bahçeye doğru koştu. Sonra birine çarptı. Çarpıştığı kız sertçe yere düştü. Çakır durdu. Elini kıza uzattı.

"Ne yapıyorsun ya?! Araba çarpsa bu kadar canım yanmazdı. Dikkat et hödük!"diye bağırdı kız.

"Pardon,iyi değildim,öyle koşarken bir anda önüme çıktın, kusura bakma,"dedi Çakır. Bu ameliyatı yapan doktordu.

"Sizi tanıyorum,"dedi doktor.

"Evet,bende sizi, Sara'yı ameliyat eden doktorsunuz siz değil mi?"dedi Çakır.

Doktor kız Çakır'ın elini tuttu ve hızlıca ayağa kalktı. Küçük bir tebessüm etti. "Evet,arkadaşın mı? Sevgilin mi?"dedi.

"Arkadaşım galiba,"dedi Çakır. "Yani, evet, arkadaşım,"diye ekledi.