---
یون‌سون:
یک سال شده
یون‌سون:
امروز یک سال از اون موقع که مردی، گذشته سونبه
یون‌سون:
امروز با خانوادت ملاقات کردم و امیدوارم که این تو رو خوشحال بکنه که اونا دیگه گریه نمیکنن. اونا خیلی ناراحت بودن ولی گریه نمیکردن
یون‌سون:
من میدونم تو ناراحت میشدی اگه اونا گریه میکردن!
یون‌سون:
من گاهی اوقات با مادرت ملاقات میکنم پس نیازی نیست برای اون ناراحت باشی، چون اون تنها نیست
یون‌سون:
من همیشه حواسم بهش هست، این قول منه!
یون‌سون:
آه...
یون‌سون:
چرا من دوباره بهت دارم پیام میفرستم وقتی تو قرار نیست هیچوقت اون رو ببینی؟
یون‌سون:
اشکالی نداره اگه بگم دارم گریه میکنم؟
یون‌سون:
آرزو میکنم... خیلی آرزو میکنم که این شجاعت رو داشتم تا وقتی زنده بودی بهت پیام بدم یا باهات صحبت کنم
یون‌سون:
شاید... شاید میدونستم
یون‌سون:
شاید دلیل مرگت رو میدونستم
یون‌سون:
متاسفم...
یون‌سون:
خیلی متاسفم
یون‌سون:
تو برای چی خودت رو کشتی؟ چرا؟!
یون‌سون:
خدایا من الان خیلی آشفته ام!
یون‌سون:
دوباره احمقانه دارم به شماره ای که دیگه وجود نداره، پیام میفرستم
یون‌سون:
و هر لحظه به خودم میگم این آخرین باره و دیگه پیامی نمی‌فرستم
یون‌سون:
شاید من فقط میخوام از این حس گناه خلاص بشم
در 12:54 am دیده شد
یون‌سون:
چجوری این پیام دیده شد؟!
در 12:56 am دیده شد
یون‌سون:
این شماره هنوز وجود داره؟؟
در 12:57 am دیده شد
یون‌سون:
وایسا ببینم، تو کی هستی؟!
کیم.سوکجین:
این نباید سوال من باشه؟
••• •♡• •••
سلام😀
این اولین پارت از داستان Alterity بود
من این فیکشن رو ترجمه میکنم.
حتما بهش ووت بدید و نظرتون رو راجب داستان و حدسیاتتون رو بگید💓
YOU ARE READING
Alterity | Kim Seokjin
Fanfiction" صبحت کردن با تو باعث می‌شد برای لحظاتی احساس زنده بودن بکنم " یون‌سون دختری که قلبش با غم و حسرت ها ته نشین شده، دوباره به همون خاطرات کوچیک و غریبانه ای که باهم داشتن فکر می‌کرد. درست همون زمان که احساس گناه با لطافت روحش را پاره پاره می‌کرد، اون...
