② Young Master Mo, Are You Done Kissing？

230-231

အခန္း ( ၂၃၀ )

အဂၤလိပ္စကားျဖင့္ ကြၽမ္းက်င္စြာ ဆဲေရးလိုက္ေသာ လူတစ္ေယာက္၏အသံကိုလည္း ၾကားလိုက္ရသည္။

သူ႔စကားေတြအကုန္ က်ီးႏြမ္ လိုက္မမွီလိုက္ေသာ္လည္း အနည္းငယ္ၾကားရၿပီး ေသခ်ာနားလည္ႏိုင္သည္။ သူမ လမ္းၾကားဝင္ေပါက္တြင္ ေက်ာမွီကာ အထဲကို ခိုးၾကည့္လိုက္သည္။

ဖုန္းလင္းကို ျမင္ရၿပီ ။ နံရံနားတြင္ ရပ္ေနေသာ ဖုန္းလင္းကို အရပ္ရွည္ရွည္ ဖြံ႔ဖြံ႔ထြားထြားေယာက်္ားသား ႏွစ္ေယာက္က ဝိုင္းဝန္းကာ ပိတ္ရပ္ထားသလို ရိွသည္။ ႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္သည္ ဓားတစ္လက္ ကိုင္ေဆာင္ထားေလၿပီး က်န္တစ္ေယာက္သည္ျဖင့္ အနက္ေရာင္ က်င္စက္ တုတ္ရွည္ တစ္ခု ကိုင္ေဆာင္ထားသည္။သူတို႔ဝိုင္းထားသည္မွာ ဖုန္းလင္းကို ေနရာတင္ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေအာင္ ။

ထိုအျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး က်ီးႏြမ္ ခ်က္ခ်င္း တစ္ဖက္ကို ျပန္လွည့္လိုက္သည္။ လမ္းၾကားဝင္ေပါက္မွာ ေက်ာမွီရပ္ေနရင္း အထဲမွ လူႏွစ္ေယာက္ကို သတိျပဳေနရသည္မို႔ အသက္ျပင္းျပင္း မရႉရဲ ။

ေစာေစာက ျမင္လိုက္ရသည့္ ဖုန္းလင္း၏ပံုစံမွာ မတ္မတ္ရပ္ေနေသာ္လည္း ဆံပင္ ႏွင့္ အဝတ္အစားတို႔ကေတာ့ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနသည္။ မ်က္ႏွာတြင္လည္း ေသြးစြန္းေနသည္။ ဘယ္ေနရာ ထိခိုက္သြားလည္း မသိေပမယ့္ က်ိန္းေသေပါက္ ဒဏ္ရာ ရခဲ့တာျဖစ္မည္။

ဖုန္းလင္းတြင္ လက္နက္မပါေသာေၾကာင့္ မည္မ်ွပင္ တိုက္ခိုက္ေရး ကြၽမ္းက်င္သည္ ဆိုေစဦး ... အသာစီးက ရႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ် ။ မေန့တည္းက ဒုကၡေရာက္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီလိုအေျခအေနႏွင့္ ယခု ရင္ဆိုင္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။

အထဲက လူႏွစ္ေယာက္သည္ ဆဲသံဆိုသံႀကိမ္းေမာင္းသံမ်ား ဆက္တိုက္ျပဳလုပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ အတန္ငယ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္သံေတြ ထပ္ၾကားရသည္။ လက္သီး ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေနၾကသည္လား လက္နက္ႏွင့္ တိုက္ခိုက္ေနၾကသည္လား သူမ မေျပာႏိုင္ေပ ။ သို႔ေသာ္ အသံၾကားရံုေလးႏွင့္ က်ီးႏြမ္၏ ရင္ထဲမွာ သတိေပးေခါင္းေလာင္းတီးသြားေစသည္ ။