Pagkatapos nang pangyayari noong opening ng Style Isabelle pinili ko munang mag isip-isip at magpa kabusy sa business ko. My friends always visiting me kahit ilang minuto lang just to check on me.. hindi rin umaalis sa tabi ko si Mam.. palagi siyang nandito at inaalalayan ako.
But I guess hindi ko naman palaging matatakasan ang mga bagay na dapat noon pa ay ginawa ko na.
"Anak.. Trev is outside." anunsyo ni Mama.
Nalukot ang aking mukha. Is it about time?? Eto na ba ang oras para tapusin na ang bagay na matagal na dapat tinapos?
"Pwede ko siyan paalisin 'nak.."
Umiling ako. "No Ma.. Tell him to wait, we'll talk somewhere.." mahinang sabi ko.
Tumango si Mama at lumabas na.
That moment I prayed. I prayed that if this is the time... the right time.. I hope He guides me. Na makaya ko.. sana makaya ko.
I sighed at lumabas na. My staffs are looking at me kaya nginitian ko nalang sila.. I guess they're aware na pagkatapos kasi nang pag bloom ng Style Isabelle naungkat ang buhay ko dati.. kasama na doon ang past ko with Trev.. and Trev is a successful Engineer now kaya lalong naging mainit ang mga impormasyon tungkol sa amin..
Nakayukong lumabas ako. Naroon si Mama hinihintay ako..ngumiti ako sa kaniya. He pinched my hand at pumasok na.. Nag buntong hininga ako at lumapit. He's looking at me kaya hindi ko magawang tumingin.
"Tara." buong taoang kong sabi. Hindi siya umimik pero pinagbuksan ako ng sasakyan niya pero umiling ako..
"I'll bring my car.." mahina kong sabi at sumakay na sa aking kotse.
I heard him close his car. I sighed.
I just follow him.
We stop at a park..
Inipon ko ang lahat ng lakas ng loob ko bago lumabas.. hindi ko alam kung ilang beses kong pinaalala sa sarili ko na hindi ako pwedeng maiyak agad..
Nauna siyang lumabas at naupo sa bench.. ang view namin ay ang sunset. Nice.
Lumabas na ako at dahan-dahan na umupo din pero may distansya kaming dalawa. Hindi ko siya mabasa.. parang mas mahirap na siyang hulaan ngayon.. Ni hindi man lang nagbabago ang expression niya...
Tumikhim siya kaya napaayos ako ng upo at nagsimulang kabahan. "How are you?"
Napapikit ako nang marinig ang boses niya. Fuck, after four years narinig ko ulit yung boses niya.
"F-fine." tipid kong sagot.
He nods. "Your business is successful.." komento niya.
Tumango ako. "That is what I've work hard for, for it to be successful."
Napatango siya. "When is your wedding?"
Nanlaki ang aking mata at napalunok. Anong wedding?
"What?" gulat kong tanong.
"Your engaged with your pilot boyfriend right?" deretso niyang sabi while looking at me.
Nang tignan nikya ako ay gusto ko na agad maiyak kaya nag iwas ako agad ng tingin.
"I didn't say yes." Bahagya siyang nagulat pero nawala rin.
"His proposal is very sweet, how could you say no?" he asked.
Lumunok ako. "Simply because I don't have enough reasons to said yes."
Tumingin siya sakin nagtatanong. Nilabanan ko ang kaniyang tingin.
