MUM KOKUSU 🕯 [TAMAMLANDI]

10-HAYAL

Merhaba💕

Dün yetiştiremedim ama biraz gecikmeyle de olsa heyecan dolu bir yeni bölüm sizlerle. Bakalım bölüm sonunda Ateş için neler söyleyeceksiniz...

Okurken sizin için seçtiğim parçayı dinlemeyi ve lütfen okuduktan sonra düşüncelerimizi bana yazmayı unutmayın. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Biliyorsunuz, desteğiniz benim için çok önemli. Satır aralarında görüşmek üzere.

Alevimiz her daim yolunuzu aydınlatsın...🕯

Keyifli okumalar.

MULTIMEDIA: Can You Hold Me, NF ft. Britt Nicole

10. BÖLÜM: HAYAL
"Acaba ölmüş müydüm yoksa tüm bu hayaller ölmeden önceki son safha mıydı? Dahası neden hayallerimde diğer arkadaşlarım değil de sadece Uzay Karadağ vardı?"
~~~~~~~~~~🕯

Ateş'e dönüp bir umut tekrar baktım. O an adeta hipnoz olmuş gibiydi. Ağır adımlarla bana doğru ilerlerken arkadaşlarına seslendi.

"Götürün."

İşittiğim kelimeyle aynı anda arkamda duran Mete ve Ilgaz ben daha ne olduğunu anlamadan hızla kollarımdan yakaladılar. Çırpınarak ellerinden kurtulmaya çalıştım ama o kadar sert tutuyorlardı ki bir türlü başaramadım.

Tek yapabildiğim çaresizce bağırmaktı. Öfkeyle çıkıştım. "Bırakın beni! Ne yaptığınızı sanıyorsunuz siz? Delirdiniz mi? Çekin ellerinizi üzerimden."

Ama hiçbiri umursamadı. Ilgaz yüzüme doğru pis pis sırıtıp "Bak sen hele! Bizimle uğraşmanın bir bedeli olmayacak mı sanmıştın yoksa? Cezanı çekeceksin kızım, hiç boşuna çırpınma. Yaptıklarının bedelini bugün burada ödeyeceksin." diye söylendi.

Beni apar topar yakındaki bir ağacın yanına götürdüler, Ateş de elinde tuttuğu halatı onlara doğru fırlattı. Önce ellerimi bağladılar sonra da sırtımı ağaca yaslayıp ipi sıkıca etrafımdan sarmaya başladılar.

"Yapmayın. Böyle şaka olmaz. Bu resmen eşek şakası. Çözün!" dedim. "Hem benim bir günahım yok. Siz yaptığınız suçu üzerime attınız, ben sadece kendimi temize çıkarmak için çabaladım. Bakın, eğer beni hemen şimdi bırakırsanız tüm bunları unutur, kimseye bahsetmem. Yeter artık bu kadar. Çözün dedim size."

Sanki sağırlarmış gibi söylediklerime aldırış bile etmeden ikisi de işlerini yapmaya devam ettiler.

O sırada olanları durduğu yerden bir film seyrediyormuşçasına keyifle izleyen Ateş yanıma doğru yaklaştı ve "Boşuna bağırıp nefesini harcama kuzen, burada seni kimse duyamaz. Cezanı çekecek, benim kim olduğumu öğreneceksin." dedi. "Hem biraz böyle kal ki aklın başına gelsin. Böylece bizimle bir daha uğraşmaz, sözümüzden çıkmazsın. Aslında sonra da tüm bunları sana öğrettiğimiz için bize teşekkür etmelisin ama boş ver, teşekküre gerek yok."

Sakin kalmaya çabalayarak "Yapma Ateş, biz kuzeniz. Bunu bana yapmalarına izin mi vereceksin? Beni sahiden burada böylece bırakıp ardına bile bakmadan gidebilecek misin?" dedim.

Söylediklerime cevap vermek yerine gülmekle yetindi.

O sırada Mete kulağıma doğru yaklaşarak "Birazdan anlarsın." diye onun yerine cevap verdi. "Sabırlı ol."
Ardından da birbirlerine bakıp hep beraber gülmeye başladılar.