MUM KOKUSU 🕯 [TAMAMLANDI]

II-37-KUTLAMA

Merhaba 😘
Peki şimdi ne olacak dersiniz? Hadi hep birlikte okuyup görelim. Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar. Oy ve yorumlarınız bekliyorum 💌
Alevimizin her daim yolunuzu aydınlatması dileğiyle...🕯

Okurken sizin için seçtiğim şarkıyı dinleyebilirsiniz🎵🎶🎵🎶

MULTIMEDIA:  Christina Aguilera, Stronger Than Ever

II-37. BÖLÜM: KUTLAMA
"Zihnimin her santimetre karesi sanki onun tarafından fethediliyordu ve ben karşı koyamıyordum."
~~~~~~~~~~🕯

Başımı çevirip monitöre baktığımda herkesin Uzay'ın annesinin etrafında toplanmış olduğunu fark ettim. Aynı anda hemşirenin sesi kulaklarıma doldu.

"Hocam hastanın kalbi durdu. Atmıyor!"

Gözlerim, doktoru bulduğunda yaptığı kalp masajı işe yaramayınca elindeki şok cihazını birbirine sürttüğünü gördüm. Kadının göğsüne bastırmadan hemen önce telaşla bağırdı.

"Açılın..!"

Doktor elindeki cihazı hastasının göğsüne bastırdı. Şok verdiklerinde bedeni hafifçe yataktan yükselip sonra aynı şiddetle geri indi. Herkesin gözü kadının hemen yanındaki kalp atışlarını gösteren küçük cihaza kilitlenmişti. Ekranda sadece dümdüz bir çizgi vardı. Hiçbir değişiklik olmamıştı. Cihazın uyarı sinyali acı acı ötmeye devam ediyordu.

Doktor gözünü ekrandan, ellerinden usulca kayıp giden hastasına çevirirken buz gibi soğuk bir sesle  "Tekrar şarj edin!" diye bağırdı.

Çok geçmeden hemşire, "Hazır hocam." diye cevap verdi.

"Tamam... Açılın!"

Cihaz kadının göğsündeki yerini yeniden aldı. Şoku verdiklerinde bedeni tekrar hafifçe yataktan yükselip sonra aynı şiddetle geri indi. Hiçbir değişiklik olmamıştı. Ekrandaki çizgi hala dümdüzdü. Cihazın uyarı sinyali acı acı ötmeye devam ederken kulakları tırmalıyordu.

"Tekrar şarj edin!

Hepimizin yüzünde çaresizlik kol geziyor, umutlarımız yerini yavaş yavaş umutsuzluğa bırakıyordu. Başımı çevirip Uzay'a baktım. Yumruk yaptığı ellerini sıkmış, yerinde duramıyordu. Gözleri dolmuş, parmaklarının boğumları bembeyaz kesilmişti. Sürekli herkesin derdine çare bulmaya çalışan o adam şu anda belki de ilk defa çaresizlik içinde kıvranıyordu. Sanki zaman durmuştu ve biz o anın içine hapsolup kalmış tekrar tekrar aynı görüntüyü izliyorduk.

Bu kötü histen ikimizi de çekip çıkarmak isteğiyle tüm bedenim dolup taştığında birden elimi uzatıp arkasından onun adeta taş kesilmiş beline sımsıkı sarıldım. Biraz öncekinin aksine Gökçe Hanım'ın bizimle aynı koridorda olması şu anda umurumda bile değildi.

Sarılır sarılmaz sanki birbirimize dokunduğumuz noktalardan tenlerimiz kötü enerjiyi alıp yerine iyi olanı transfer ediyormuşçasına bedenime tuhaf bir rahatlama hissi yayılmaya başlamıştı. Çok net hissedebiliyordum. Sanırım aynı şey Uzay için de geçerliydi ki yumruk yapıp sıktığı elleri önce yavaş yavaş gevşedi ardından da usulca uzanıp boşta kalan elimi tuttu. Yaptığımın böyle bir durumda ne derece doğru olduğunu kestiremediğimden dolayı beni kabul etmesi içime bir anda adeta soğuk su serpmişti.
...
Hemşirenin ifadesiz sesi etrafta yankılanıp bizi içine düştüğümüz anın etkisinden hızla çekip çıkardı.