MUM KOKUSU 🕯 [TAMAMLANDI]

25-KORKMUYORUM

Merhaba 💜
Size bir kötü bir de iyi, iki haberim var.
Kötü haber, artık hikayemizin son bölümüne geldik. Evet, bu bölüm son. Doğrusu ben yazarken biraz üzüldüm.
Sizin tepkinizi çok merak ediyorum. Lütfen bölüm bitince bana uzun uzun yazın, olur mu?
İyi haber, ikinci kitaba başladım bile.
Yeni bölüm haftaya pazara ve şimdiden çok heyecanlıyım.
Neyse, yine çok konuştum galiba ;)
Yeni bölüm sizlerle. Keyifli okumalar.
Oy ve yorumlarınız bekliyorum 💌
Alevimizin her daim yolunuzu aydınlatması dileğiyle.

Okurken sizin için seçtiğim şarkıyı dinlemeyi sakın unutmayın🎵🎶🎵🎶

MULTIMEDIA: Everybody Loves You,  Charlotte  Lawrence

25. BÖLÜM: KORKMUYORUM
"İşte tam da gözlerinin bu haline benzettiğim için kaç gece odamın penceresinden başımı kaldırıp gökyüzüne saatlerce baktım bir bilsen. Kim bilir kaç bakışın asılı kaldı orada ya da kaç yıldıza koydum silüetini..."
~~~~~~~~~~🕯
Ben öylece durmuş şaşkın gözlerle bakınırken koltuk olduğu yerde ağır ağır döndü ve oturan kişi görüş alanıma girdi. Karşımda bana bakan adamın yüzünü gördüğüm zaman şaşkınlığım bir kat daha arttı. Tanrım, hayır! Biri bana tüm bunların gerçek olmadığını söylesin ne olur.

"Tamam. Siz dışarıya çıkıp bizi yalnız bırakın."

Beni getiren adam kendine söylendiği gibi odadan dışarıya çıkıp kapıyı kapatırken şaşkınlığımı daha fazla gizleyemedim ve sonunda patladım.

"O-olamaz. Se-sen!?"

"Ne işin var burada? Söyle bakalım Almila. Durduğun yerde duramadın değil mi yine?"

Afallamış, ne diyeceğimi bilemeden olduğum yerde kalakalmıştım çünkü karşımda duran koltukta oturmuş, gözlerimin içine bakan kişi Uzay'dan başkası değildi.

"U-Uzay! Asıl senin ne işin var?"

Ayağa kalkıp yanıma geldi ve tam karşıma geçerek yüzüme baktıktan sonra başını iki yanına salladı. Ardından da eliyle oturmam için yanımdaki üçlü koltuğu işaret etti.

"Otursana. Bir keçi kadar inatçısın ve kim ne derse desin asla vazgeçmiyorsun, değil mi Almila?"

Gösterdiği yere otururken içimde gizli bir öfke yavaş yavaş su yüzüne çıksa da şaşkınlığımı hala üzerimden atabilmiş değildim.

"Özür dilerim Uzay ama elim kolum bağlı öylece durup kaderimizi başkasının avuçlarına bırakamazdım, anla beni ne olur."

"Benim bile mi?"

"Hadi ama yapma lütfen. Beklememizi söyledin fakat şimdi burada olduğuna bakılırsa senin de düşüncelerin benimkinden çok farklı değil sanırım. Ne dersin? Yanılıyor muyum? Sadece bayan olduğum için beni uzak tutmak istediğini biliyorum Uzay. Hiç inkar etme. Söyle hadi."

Gelip yanıma oturdu ve gözlerimin içine baktı. Kızgın olmasını hatta bana bağırıp çağırmasını bekliyordum fakat ne zaman öfkelense ateş saçan gözleri bu kez bir başka bakıyordu.

"Gerçekten mi ya? Tüm olanlardan sadece bu sonucu mu çıkarıyorsun yani?"

"Hiç kusura bakma ama Uzay ne yazık ki evet."