MUM KOKUSU 🕯 [TAMAMLANDI]

20-YÜZLEŞME

Merhaba 💦

Bugün dışarıda feci rüzgar var. Fakat şu anda içimdeki kıpırtının nedeni rüzgar değil, yeni bölümü sizlerle paylaşmamın heyecanı. Her neyse, lafı fazla uzatmadan hepinizi heyecan dolu, güzel bir bölümle baş başa bırakıyorum. Umarım beğenirsiniz.

Okurken sizin için seçtiğim parçayı dinlemeyi unutmayın.🎶 🎶

Lütfen düşüncelerinizi bana yazın. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Hepinizi çoook seviyorum💕

Alevimizin her daim yolunuzu aydınlatması dileğiyle.

Keyifli okumalar.

MULTIMEDIA: Bellyache,Billie Eilish

20. BÖLÜM: YÜZLEŞME
"Kağıdın üzerine kurşun kalemle yazılmış bir yazı gibiydim ve o kız elinde kocaman silgisiyle gelmiş, tam karşımda duruyordu."
~~~~~~~~~~🕯

Benimle sanki alay edermişçesine güldükten sonra gözlüklerini çıkarıp dikkatle gözlerimin içine baktı.

"Almila. Benim adım Almila Tandoğan. Şimdi de sen söyle bakalım o zaman. Asıl sen kimsin?"

Bu gözler... Onları hatırlıyordum, evet. Aman Allah'ım! Bu kız gerçekten de Almila Tandoğan'dı.  Korktuğum olmuştu işte. Sonunda sobelenmiştim. Üstelik sadece ben mi? Dünüm, bugünüm hatta yarınım bile sobelenmişti. Şu anda karşımda sapasağlam durmuş, dudaklarının arasından dökülen iki kelimesiyle beni bitirmişti. Kağıdın üzerine kurşun kalemle yazılmış bir yazı gibiydim ve o kız elinde kocaman silgisiyle gelmiş, tam karşımda duruyordu.

Zaten hayatın hiç acımadan tokadını attığı, masallardaki kötü kalpli cadının zehrini sunduğu kişiydim ben. Uykuya yattığında gördüğü kabusu güzel bir rüya sanan katıksız aptaldım ve hiç istemesem bile artık uyanma zamanı gelip çatmıştı işte.

Peki ama neden her yer zifiri karanlıktı?

Kapkara bulutlar güneşimin önüne geçmişti sanki. Mahallenin yaramaz çocuğu gelip en güzel yerinde oyunumu bozmuştu.

Güçlükle yutkunup boğazımı temizledikten sonra "Beni nasıl buldun?" diye sordum. Gerçeği inkar edip kıvırmanın belli ki bir faydası olmayacaktı çünkü numaramı bulmayı başararak o mesajları attığına, buraya kadar çıkıp geldiğine göre her nasılsa oynadığım oyunu da belli ki bir şekilde öğrenmişti.

"Basit. Eve gittim."

"Ne? Yoksa-"

"Korkma, kimse bir şey öğrenmedi. Yani henüz."

"Nasıl? Yani... Almila, dinle. Beni nasıl öğrendin bilmiyorum ama sana her şeyi açıklayabilirim. İnan bana."

Yavaşça yere oturup sırtını duvara yasladı.

"Bana hiçbir şey anlatmanı istemiyorum çünkü bugün ben konuşacağım canım. Şimdi otur da anlatayım."

Dediğini yaptım ve hemen yanına oturdum. Acaba hakkımda ne biliyordu? Dahası ne istiyordu? Derin bir iç çekip korkarak da olsa söyleyeceklerini beklemeye başladım.

"Seni nasıl öğrendiğim çok basit aslında. Param bitti. Mecburen ben de davet edildiğim yere, yani sevgili dayımın yanına gelmeye karar verdim. Çağırdıklarında adresi zaten öğrenmiştim. Eve gittim. Kapıyı çaldım ve açan kıza kendimi tanıtmak için Almila Tandoğan dedim ama Allah'ın işine bak ki kızcağız seni sorduğumu sanınca bana Almila Hanım'ın okulda olduğunu söyledi. E tabii okulunu öğrenip telefon numaranı alabilmek için mecburen ona arkadaşın olduğumu söylemek zorunda kaldım."