MUM KOKUSU 🕯 [TAMAMLANDI]

4-BAZEN HAYATIMIZA TESADÜFLER YÖN VERİR

Selam💦

Bu bölümü, okuyan herkese ithaf ediyorum. Benden sizlere yeni yıl hediyesi olsun. Umarım beğenirsiniz... Lütfen düşüncelerinizi bana yazmayı unutmayın. Oy ve yorumlarınız bekliyorum. Herkese şimdiden iyi seneler✨
Hepinizi çoook seviyorum💕

Alevimizin her daim yolunuzu aydınlatması dileğiyle...🕯

Keyifli okumalar.

MULTIMEDIA:When It's All Over, Raign

4.BÖLÜM: BAZEN HAYATIMIZA TESADÜFLER YÖN VERİR
Büyük bir deprem olmuş, içinde yaşadığım gökdelen çökmüştü sanki ve hiç ummadığım anda o enkazın altında kalmıştım. Üstelik şimdi ne beni kurtaracak, ne de sesimi duyacak tek bir kişi bile yoktu.
~~~~~~~~~~🕯

Dayım bir anda, "Almila!" diye bana bağırdığında öfkeden sesi titriyordu. "Çabuk anlat bana, sen bugün okulda ne yaptın?"

Olduğum yerde öylece kaldım. Sanki her yanım buz kesmişti. Kıpırdayamıyordum. Korktuğum şey sonunda olmuştu işte. Belli ki öğretmen müdürle konuşmuştu ve tabii müdür de dayımı aramıştı. Hem de daha okula gittiğim ilk günde...

İlk günden olay çıkarmış sorunlu kızdım ben artık herkesin gözünde. Hiçbir şey yapmamıştım ama yine de suçluydum. Bu denli iyi bir adamı, dayımı rezil etmiştim. O suçu işleyip işlememiş olmam artık ne fark ederdi ki. Benim yüzümden müdüre karşı mahcup olmuştu sonuçta. Bundan sonra ne yapsam, ne söylesem boştu. Bana öyle bakmıştı ki utancımdan yerin dibine geçmiştim. Dünya sanki kocamandı ve ben içinde ufalıp küçücük bir nokta olmuştum.

Keşke şimdi tekrardan aynı ana geri dönebilseydim. Taa en başına...

O zaman ne mi olurdu?

Daha dikkatli davranırdım. Sınıftan çıkarken telefonumu ve cüzdanımı asla çantamda unutmazdım mesela. Böylece ne yolumu şaşırıp sınıfı arardım ne de içeriye girip o iki çocuğun yaptıklarını görürdüm. Orada bulunmadığım için de muhtemelen suçu benim üzerime atamazlardı çünkü Nil'in yanında keyifle kahvemi içip sohbet ediyor olurdum. Fakat maalesef gizli güçlere sahip değildim. Yani ne geçmişe dönebilirdim ne de yaşananları değiştirebilirdim...

Bazı insanlar geri kafalı olduğumu düşünebilirlerdi ama ben tesadüflere ve kadere inanıyordum hatta onların hayatımız üzerindeki etkisine de. Çünkü ister inanın ister inanmayın yaşamımıza bazen onlar yön verir. Nasıl mı?

Örneğin, o gün ben kaldığım yerden kaçmamış olsaydım Meriç'in evinde kalmayacaktım ve gelen kötü adamlarla asla karşılaşmayacaktım. Can havliyle oradan kaçmayacağım için otogarda elindeki pankartla bekleyen Ahmet Efendi'nin arabasına binmeyecek, buraya hiç gelmeyecektim. Almila'nın adını duymayacak, Kerem dayımı, gıcık kuzenim Ateş'i, evdeki Aylin'i asla tanımayacak, Nil ile arkadaşlık edemeyecektim. Tüm bu insanları tanımayacağım gibi bu lüks hayatı belki de asla tecrübe edemeyecektim. Yüksek ihtimalle de özel bir koleje asla gidemeyecektim.

Diğer yandan o kötü adamları da yolum asla kesişmeyecek ve sokaklarda korkuyla deli gibi koşmayacaktım. Üstelik okuldaki iki çocuk bana iftira atamayacaktı. O zaman işlemediğim bir suçun savunmasını nasıl yapacağımı asla böyle kara kara düşünmeyecektim.

Acaba kaderin ya da tesadüflerin benim hayatım üzerindeki etkileri olumlu yönde miydi yoksa olumsuz mu? Kestiremiyordum. Eğer mümkün olsa, taa en başa dönsek ve tüm bunların başıma geleceğini bilsem acaba kaldığım yerden yine de kaçar mıydım yoksa sevmesem bile oradaki yaşantıma razı mı olurdum? Bu sorunun cevabını şu anda, içinde bulunduğum bu zor durumda bile gerçekten bilmiyordum.