My Two Step-Brother [COMPLETED]

Chapter 35

Krystel's POV.

"Masaya bang paglaruan ang buhay ng iba, Krystel? Hindi mo ba naalala na kapatid mo 'ko. M-magkadugo tayo, pero b-bakit ganito? Bakit pinahirapan mo 'ko? Bakit buhay ko pa ang pinaglaruan mo? H-hindi ka pa ba nagsawa?"

Napangisi ako. "Hindi, dahil buong buhay ko, ikaw ang sagabal! Sagabal ka sa lahat! Pati si Kyle inagaw mo sa'kin." I tried to hold back the tears that wanted to disappear from my eyes. "Even mommy's attention, you took! Kay Jamie na kahit kami ang unang naging close, ikaw...ikaw parin ang niligtas niya. Hindi mo ba alam na sobrang-sobra na ang sakit na binigay mo sa'kin, Krystal! Lahat ng atensyon ng mga tao na sa'yo!" I couldn't stop a few tears from falling from my eyes. "See, mas mahal ka ni daddy at mommy. Pinagawan ka ng School, dahil sa pagkamatalino mo. Pero ako? Nothing! You have nothing left for me! Mang-aagaw ka, Krystal! Do you know that?" my long litany as I growled in anger.

All the pain came back. At that time, Krystal was the one everyone recognized. Krystal is the one everyone loves. Krystal was always noticed, and not me! Ang tanging gusto ko lang naman sana, na kahit minsan lang! Na kahit minsan naman mapansin ako nila dad. Mapansin nila kung ano ang sinakrepisyo ko para lang mapansin at mahalin din nila ako katulad kay, Krystal.

"Krystel, a-akala ko proud ka sa'kin... akala ko lahat ng ginawa ko, masaya ka din. Akala ko, naintindihan mo ako--"

"Stop that nonsense of yours, Krystal! Hindi mo na ako mauto! Lalo na no'ng iniwan niyo 'ko! Iniwan niyo ako dahil gusto niyo akong mawala!"

"Krystel...hindi ko alam." she said as her tears continued to flow down her cheeks. "Hindi ko alam ang mga nangyayari... Sorry, sorry kung hindi ka naligtas. Sorry kung nasaktan kita. H-hindi ko alam na sa lahat ng mga ginawa ko na akala ko proud ka sa'kin, ay nasasaktan ka na pala."

"All your apologies are ignored." I said and shook my head. "Hindi mo alam, hindi mo alam kung ano ang kalagayan ko no'ng iniwan niyo 'ko. Dahil..." I wiped my cheek. "DAHIL LAHAT KAYO, MAKASARILI!" I shouted with all my might. I took the gun I was carrying from the table. Hinanda ko na 'yon para kay Krytal. All the bullets are for her. Sa paraan na 'to niya mababayaran ang lahat. Sa paraang mawala siya at ako ang hahalili bilang, Krystal. "Sa ganitong paraan kita mapapatawad." I said and pointed the gun at her.

"K-krystel! 'wag kang magpadala sa galit mo. M-malalagpasan natin 'to. Please, 'wag kang magpadala sa galit."

"Hindi! Ito ang gusto ko. Dahil kapag mamatay ka! wala ng sagabal sa mga plano ko na maging ikaw!" I shouted and the bullet was ready.

"K-krystel... alalahanin mo, k-kapatid mo 'ko. Naalala mo, no'ng pinapanggap mo 'kong maging ikaw? Pumayag ako 'diba? Pumayag ako dahil mahal kita---"

"Hindi! Dahil tanga ka!" I cut to what she had to say.

"Krystel..." akmang tatayo siya pero hindi niya magawa. I tied her hand to her back. "Krystel... a-alam ko na ang lyrics. N-naalala mo ba? Sinabi ko sayo noon na kailangan nating i- memories ang lyrics ng Love story. A-at, n-ngayon. A-alam ko na ang lyrics." she said as her voice cracked.

"Sa tingin ko kailangan pa nating mag memorize sa lyrics na 'yan. Favorite pa naman natin ang kanta na 'yan." naalala ko 'yong mga bata pa kami. It was as if my heart suddenly softened. I want to touch the trigger--pero, h-hindi ko kaya.

"W-we were b-both young, w-when I first s-saw y-you" she started singing, but I could already feel her cracked voice softening me. "I-i close my eyes, and the f-flashback...*sob* s-starts i-im standin' t-there.."

"TUMIGIL KA!" I fired the gun which caused her to stop singing. "That won't work for me, Krystal!" I said. "Babalikan kita, at siguraduhin ko na pagbalik ko, I can kill you. Suffer first there, and I will taste the love that Hanz will give," i said and immediately left that place.