KALKAN

15

Öhöm,öhöm.

Şimdi bölümlerin çok geç geldiğini söyleyenler var. Haklısınız; ama bir de şuradan bakın bölümler daha uzun olmaya başladı. Kısa ama sık bölüm atın diyeceksiniz ben kitabın planını oluşturdum. Ona ayak uydurarak yazıyorum. Bu yüzden bu isteğiniz kurguda değişiklik yaratabilir.

Fazla tutmadan ithaflar:

@kirazlikola

@Selocancan128

@gokcenazakyol

@mutluinsaan

@ddmozk01

@MelooveXD

@nillinmehtap

@halechr

@1999maske1999

@gulcinkabay

Keyifli Okumalar...

'!%^Y&/^()^!'^/'+('^)

(Bu bölümde kaldığı yerden devam ediyorum :))

Sorgulayan gözlerimi Sena'ya çevirdim. Sürpriz mi? Gün içinde sanırım bundan daha fazla şaşıramazdım. Eğer bugün beni öldürmeyi düşünüyorlarsa doğru yolda olduklarından emindim. Sakin ol Gazel. En fazla ne olabilir ki? Sen bilimkurgu ürünlerinin dünyasına düştün ve onlardan birisin,kader denen bir şeyle uğraşıyorsun,unutmadan Electrat ve kardeşi Hakan(Ona hâlâ anlam vermemiştim),Eren,Doğan ile yüzleştin,abinin en yakın arkadaşının ajan olduğunu öğrendin,bu hayata girişinin aslında planlı olduğunu,iki çılgın bilim insanının çocuğusun, ölene kadar dövüldün, hatta ve hatta konuşan araba gördün,bunları bırak kıskanç bir abiyle yaşıyorsun. Yani? Sanırım o kadar şaşırmazdım. Vay be! Ben baya intihar edip not bıraksam bana hak verirlerdi.

Bakışlarımı Burak abiye çevirdim ve ona ''senin haberin var mı'' bakışını attım. ''Bilmem'' anlamında dudağını büzerek bana karşılık verdiğinde neyse diyerek ayaklandım. En iyisi ve yeni favorim olan yaşayarak öğrenmekti, kişiyi fazla bekletmiyordu. Birlikte odadan çıkarken Sena'nın ağzını yoklamaya karar verdim ama sürpriz konusunda değil,sonuçta onu birkaç dakikaya öğrenecektim.

''Sena. Senin sevgilin var mı?'' Durup biraz beklediğinde bir şeyler olduğunu anladım. Acaba neden sorduğumu mu düşünmüştü? Anladığımı anlamış da olabilirdi. Anladığımı anlamak... Saçma bir cümle kurmuştum.

''Yok.Nereden çıkardın?'' İşte beklediğim cevap buydu. Suyuna giderek her şeyi öğrenebilirdim. Tatlı dilin yılanı deliğinden çıkardığını söyleyen atasözüyle büyümüş kızdım ben.

''Yani güzelsin. Olmaması tuhaf. Neden yok? Sevdiğin birisini mi bekliyorsun yoksa?'' Abine deliler gibi vurulmuşum de... Kıskançlık krizine girebilirdim. Sonuçta ben abisinini kardeşiydim, not olarak söylüyordum küçük kardeşi değildim.

''Aaaa! Iııı nereden çıkarıyorsun böyle şeyleri? Hem merak etmiyor musun sürprizi? Abin başımızın etini yedi bunun için. Ah! Nick! Sanırım onun gibi abim olmasını her şeyden çok isterdim.'' Cümlenin sonundaki derin bir iç çekiş haklılığımı doğrular nitelikteydi. Abin olmasını mı yoksa sevgilin olmasını mı isterdin Sena? Tabi ki de bu soruyu sesli olarak dile getirmedim. Ölmek için daha çok gençtim.

Cebinden bir şey çıkardığında ona baktım.

''Benimle ilgili bu kadar soru yeter. Asıl soru sorman gereken şey sürprizin olmalıydı. Meraklı mısın?'' Aslında merak ettiğim fazlasıyla konu vardı. Ama sürpriz şu anda ancak orta sıralarda yer alıyordu. Sonuçta ne olacağını dayanamayıp bana söyleyenler olacaktı. Ya kim olduğum? Herkes bunu benden ölümüne saklıyordu. Sağolsun Burak abi çok azını anlatmıştı. Ben son liderdim. Ya dövülmeden önce duyduklarım?