KALKAN

18

Bölüm neden geç geldi? Buradan -hasta yatağından-
herkese selamlar gönderiyorum. İkinci olarak da hep aksiyon hep aksiyon nereye kadar değil mi? Biraz da Gazel bizden bir gün yaşasın.

İthaflar:

@Sd-Kpln

@ZeyneoSayrs1

@yzrkpln

@EceSude27

@bilgenu

@emirhancoka

@MelooveXD

@miusa_86

@ilayda150

Keyifli okumalar.!.

-#-#*#-#;#+!/#+#/#-#-#/#++!-#+?#/++#+/

Tek kelimeyle nefesim kesilmişti. Tamam bu tabir genelde filmlerdemerdivenlerden inen fıstık gibi kıza söyleniyordu ama benim de şaşkınlıktan nefesim kesilmişti. Ciddi olarak söylüyordum, nefes aldığımı kesinlikle hissetmiyordum.Bunun sebebi neydi? Ağır şaşkınlık ve çok az(!) korku.

Titreyen ellerimisaklamak adına masanın altına aldım. Babamın gözleri şaşkınlıkla bana bakıyordu.Gözlerindeki duygular fazlasıyla inanamazlık ve tahminimce gelecek korkusuydu.

Benim de gözlerim babama kilitlenmişti.

O anda hiç tahmin edemeyeceğim bir şey oldu.

Masmavi gözlü, sarışın, mankenlere taş çıkartacak bir fiziğe sahip kadın gülümseyerek yanıma geldi ve Doktor Cihan ile konuşmaya başladı:

"Oo! Sevgili doktorumuzla sonunda tanışabildik. Yeğenim Arya ile tanışmışsınız. Kendisi okuldan vakit bulabilirse bana yardım ediyor." diyerek gülümsedi. Bu kimdi ve bana neden yardım ediyordu? Ama şimdiden ona bayılmıştım. Ben de yapmacık gülümsememle doktora baktım. Babamın şaşkın bakışları alaycı bakışlara dönüşürken Doktor Cihan'a döndü. Neyseki dönmüştü. O anda çok derin bir nefes verdim. İki adam tekrar sohbet etmeye başladı.

Başından beri merak ettiğim o soruyu sordum:

''Siz kimsiniz?'' Kadının mavi gözleri kısılırken konuştu:

''Asıl sen kimsin kaçak garson?'' Ben mi? Ben gelecekten gelen eski garsonum diyemedim. Onun yerine gözlerimi kaçırmakla yetindim. Sağ elini omzuma koyarken konuşmaya devam etti: ''Rahat ol! Kim oluğunu biliyorum Gazel. Anlaşılan o ki notumu okumuşsun. Bu kadar erken gelmeni beklemiyordum. Beckham.'' diyerek tanışmak için elini uzattı. Bir dakika! Kütüphanedeki üç gözlü Beckham ile karşımdaki manken gibi olan Beckham aynı kişi olamazdı. Biz buna evrim derdik ancak.

''Si-siz.'' diyerek kekeledim başlangıçta. Sonra toparlanarak ayağa kalktım ve bağırmaya başladım. Babamın burada olması bile umurumda değildi. ''Sizin yüzünüzden abim bana gıcık bir araba aldı ve buraya gelebilmek için uslu kız olmak zorunda kaldım. Bu da yetmezmiş gibi kütüphanenin tozlu raflarında bir gün geçirdim.'' Evet, sonuncusu tam bir işkenceydi. Gözlerimi kafeye çevirdiğimde herkesin meraklı bakışları bizdeydi. Devir aynı devirdi sanki. Sonuna da ekledim: "Hala."