KALKAN

7

Gecikme için gerçekten üzgünüm.Bu aralar fazla yoğunum.Uykusuzluktan sınavda uyuyakalıyordum.Sınav haftası ve her hafta bir deneme oluyor.Özellikle Türkiye geneli.

Bu bölmü özür olarak kabul ederseniz sevinirim.

@ecenurecenur9

@kirazlikola

@mutluinsaan

ithaf istedi.Bu bölümü onlara armağan ediyorum.

Keyifli Okumalar...

Hayatımızı değiştirenler bizler miyizdir yoksa kaderimiz baştan belli midir?Ona hükmedebilir miyiz yoksa yazılanı mı yaşıyoruz?Seçimlerimiz bizi ne kadar etkiliyor?Veya iki seçim arasında ne kadar farklılıklar bulunur?Bir sonuç hayatı bu kadar değiştirebilir mi?Sanırım bu soruların cevaplarını yaşayarak öğrenecektim.

Seçimlerimizin bedelleri vardı ve ben şu anda karşıma çıkabilecek en garip seçimi tercih ederek hayatımı baştan sona değiştirmiştim.Artık normallik yoktu,artık insan ben yoktu,artık sıradanlık yoktu.

En çok korktuğum şeyse ucube olmaktı.

Şu anda arabada bulunan herkesin güçleri havalı ve süperdi.Bense daha ne olduğumu bile bilmeyen garip laflara maruz kalan,mutant sanılan bir kızdım.Bence mutant değildim,oysa çevredeki herkes buna itiraz ediyordu.Henüz ne olduğumu ben dahi bilmiyordum.Bunu da yaşayarak öğrenecektim.

Öğrenilecek çok şey varken sanki yaşayabileceğim çok az zaman vardı,yani bilmiyordum.Bana öyle geliyordu.

Zamanında meraklıydım,daha 2 gün öncesine kadar kendimi tanımlayabiliyordum.Şimdiyse ne olduğum,ne olacağım konusunda beynimde fırtınalar kopuyordu.BEN NEYDİM?

Dikiz aynasından arada bana kaçamak bakışlar atan abime baktım.Eğer bu arabaya bindiysem geri dönüşüm yoktu.Sanki filmlerden özenilmiş bir şakanın kurbanıydım.

''Bu ev ne kadar uzaklıkta?'' dedim yerimde rahatsızca kıpırdanarak.

''Yarım saate ordayız.''Neden şehre bu kadar uzaktaydı?Hayır,sadece evdi.Her gün bu kadar mesafe okul için çekilmezdi.

"Şehrin dışında olunca bilim insanlarından gizlenmiş mi oluruz?"

Arabada bir tek Seğmen dışında herkes kahkaha attı.Komik olan bir şey yoktu, ben sadece aklıma takılan noktayı dile getirmiştim.

''Gazel.''dedi abim ciddiyetini koruyarak.''Zaten mutantsın şehirde kalarak daha fazla radyasyona mı maruz kalmak istiyorsun?Şehirler bizim için tehlikelidir.Bu yüzden Burak okuldan kaydını alarak seni eve yakın bir liseye kaydettirecek.''

Bu da Burak'ın neden bizimle gelmediğini açıklıyordu.Zaten o gelse arabaya nasıl sığardık,onu da bilmiyordum. Neyi biliyordum ki ben?

Yolculuğun geri kalanı benim için ağaçları seyretmekle geçmişti.Diğerleriyse konuşmuşlardı ve ben kendimi fazlasıyla yabancı hissetmiştim.Onlar süper havalı güçleri olanlardı,bense bir yanlış anlaşılma.

Arabanın duran motoru ve kapı açılıp kapanma seslerini duyduktan sonra ben de kapıyı açarak arabadan indim.Şu an karşımızdaki ev ağaçlar arasına gizlenmiş cennet parçasıydı.Bol oksijeni ciğerlerime çektim.Mutantlar nasıl yaşanılacağını kesinlikle biliyordu.

''Hadisene!"diyerek bileğimden çekiştirmeye başladı Sena.O benden daha heyecanlıydı.Bu çok ilginçti.Çevremde normal olan ne vardı ki?

Sena'ya adım uydurarak onunla birlikte evin içine girdim.Herkes içeride oturmuş birbirine bakıyordu.Bizim gelmemizle bana bakmaya başladılar ki bu çok rahatsız edici bir durumdu. Sanki sınıfa geç giren öğrenciydim.Abim gözleriyle karşısındaki sandalyeye oturmamı işaret etti.Sessizce oraya geçtim.