Genç bir kız hayalleri umutları olan annesi ve babasıyla yaşayan genç kız yolu bir şekilde asker olan ağabeysinin yanına düşer. Nereden bile bilir ki hayatının en zorlu en meşe katlı yollarından geçeceğini. Hayatının aşkını bulup türlü zorluklar çek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazardan
Çaresizlik; çaresizlik nedir? Geç kalmışlık mı? Güçsüz kalmak mı? Bitmişlik mi? Hangisi? Çaresizlik öyle bir şey ki ellerinin kollarının bağlı olması ne olduğunu bilmene rağmen hiçbir şey yapmamak öylece için yana yana, parçalana parçalana olan biteni izlemek.
Doğu timi de şuan tam olarak kendilerini çaresiz hissediyorlar. Berrak öylece yatıyordu bembeyaz çarşaflar'ın arasında.
Alpay ve Zafer çaresizce bekliyordu öylece can parçaları öylece duruyordu beyaz camın arkasında durumu ağır değildi fazla fakat tedbir amaçlı duruyordu.
Alpay ailede ki herkese haber vermişti ve şuan hastane Özer ailesi ile doluydu. Albay dan Generale kadar herkes vardı. Bu nedenle de doğu timi pek rahat değildi.
Efe içli içli nefes çekti içine. Gözleri Zaferin ailesini arıyordu. 'gelemediler herhalde.' demişti kendi kendine. Oysa ki oradaydı Zaferin ailesi de.
"Baba." Dedi Alpay. "Hadi gidin ben beklerim burada Zaferle."
"Hayır ben kızımı bırakmam." Alpay sıkıntıyla annesine baktı çökmüştü bir günde resmen.
"Annem Berrak iyi zaten hadi alın herkesi gidin eve söz birşey olursa haber vereceğim." Sevim baktı oğluna haklıydı aslında Sevim konuşmadan kocası Selim konuştu.
"Bende kızımı bırakmam."
"Baba yapma ben ve Zafer burada olacağız zaten."
"Lan eşsek herif zaten size emanet olduğu için böyle oldu."
"Allah aşkına hastane Özer ailesi ile doldu hadi gidin ben buradayım abi sende git Onur evde karın da hamile hadi." Alpay Zafere baktı uzun uzun gitmek istemiyordu ama gitmek zorundaydı hem karısı için hemde buradakileri ikna edebilmek için.
"Tamam." Dedi bıkkınlıkla. "Hadi gidiyoruz." Özer ailesi zorla da olsa hastaneden çıkınca tim ve Zafer öylece birbirlerine baktı.
"Hadi siz de gidin daha yeni görevden geldiniz zaten burada kalınca da birşey değişmiyor gidin dinlenin." Doğu timi Efe'ye baktı sonuçta şuan en yetkili kişi aralarında Efe'di.
Efe'nin içi içini yiyordu burada Berrakın yanına kalmak istiyordu ama ne sıfatla kalacam ki? Onun neyi oluyorum? Berrak için ne ifade ediyorum ki? Diye düşünüp durdu. Bir sonuç bulamayınca sıkıntıyla gözlerini kapattı. Tim Efe'nin bu sıkıntılı halini görünce cevaplarını almışlardı her ne olursa olsun burada kalacaklar dı.
"Gerek yok abi biz de kalıyoruz burada." Zafer doğru timine baktı ama hepsi kararlı bakışlarını Zafere yollayınca Zafer hafif tebessüm etti. 'Ne çabuk da alışmışlardı Berrak'a' diye geçirdi içinden Zafer. Öyleydi hepsi Berrakı kardeşi, bacısı, ablası gibi görüyordu bir kişi hariç Efe. Daha kendine de itiraf edemese de boş değildi berrak'a karşı. Efe daha aşkı yeni tatmışken hemen kabullenmesi biraz saçma olurdu.
