Genç bir kız hayalleri umutları olan annesi ve babasıyla yaşayan genç kız yolu bir şekilde asker olan ağabeysinin yanına düşer. Nereden bile bilir ki hayatının en zorlu en meşe katlı yollarından geçeceğini. Hayatının aşkını bulup türlü zorluklar çek...
Selamm canımın içleri yeni bölümle geldik. Umarım bölümü beğenirsiniz satır başı yorumlarınızı bekliyorum.
Keyifli okumalar dilerim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah kalktığımda saat 06.50'ye geliyordu. Yavaşça yataktan kalkıp banyoya girdim. İşlerimi halledip mutfağa ilerledim. Çay suyunu koyarken menemen malzemelerini çıkartıp Zaferin odasına ilerledim.
"Zafer kalk hadi." Zaferin kolunu sarsarken hala uyanmıyordu.
"Zafer kalksana."
Zafer hala uyanmazken masanın üzerinde ki suyu Zaferin yüzüne boşalttım Zafer korkuyla yerinden sıçrarken ben gülerek şaşkın haline bakıyordum.
"Günaydın."
"Kızım bittin sen kaçma gel buraya." Ben hızla odadan çıkıp cüzdanımı ve ayakkabılarımı elime alıp binadan çıktığım da Zafer kapıyı açmış bana doğru adımlıyordu.
"Gel buraya."
"Zafer git başımdan sabah sabah millet uyanacak."
"Buraya gel dedim Berrak."
"Özür dilerim."
"Özür mü dilersin? Kızım manyakmısın sen ya? Su döküp uyandırmak ne demek?" Omuz silkip ayakkabılarımı giydim.
"Sende uyansaydın." Zafer iç çekip mırıldandı.
"Ben giderim bakkala sen kal burada." Canıma minnet diyip içeri adımladım Zafer elimde ki cüzdanı alıp gittiğin de göz devirdim. Hızla mutfağa aydımlayıp menemen yapmaya koyuldum. Masayı da hazırlayınca zilin çalmasıyla hızla kapıyı açtım karşımda Zafer onun arkasında da elinde ekmek poşetiyle duman gözlü adam duruyordu Zafer yanağımdan makas alıp içeri girdiğinde duman gözlü adam kaşlarını çatmış gözlerinde ki alevi görebiliyordum neye bu kadar sinirlendiğini anlamasam da baş selamı verip kapıyı kapattım. Zafer çoktan kahvaltıya başlamıştı onun bu haline göz devirip bende oturdum.
"Ben bırakırım seni Adliyeye." Kaşlarımı çattım anında.
"Sebep?" Zafer gözlerini devirip kollarını da göğsün de bağlayıp arkasına yaslandı.
"Çünkü." Dedi sinirlenmeye başladığı her halinden belli olan sesle. "Yollar tekin değil her ne kadar asker abin, asker baban ve asker gibi eğitilmiş olsan da sen asker değilsin ve güvende de değilsin." Sinirle göz devirdim onun bu haline.
"Tamam." Dedim bıkmış sesimle. "Sen götür." Zafer hafif sırıtıp tekrar yemeğine dönerken ben masadan kalkıp odama doğru ilerledim.
"Nereye bir şey yemedin doğru dürüst." Zafer arkamdan bağırsada geriye dönmeden bende aynı şekilde karşılık verdim.
"Gerek yok doydum." Saate baktığım da 07.30 olmuştu hızla dolabıma ilerleyip üzerime. Kahverengi yarım boğazlı kazak üstüne de siyah takım elbisemi çıkardım. Hızlıca üstümdekileri çıkartıp yatağın üzerine bıraktığım kıyafetlerimi giydim. Aynanın karşısına geçip kısa saçlarımı ufakta olsa ense topuzu yapıp sallanan yuvarlak küpeleri kulağıma geçirdim bileğime zarif ince kayışlı saatimi de takıp makyaj masasına oturdum. Nude tonlarda çok hafif bir makyaj yapıp siyah zincirli çantamı elime aldım. Küçük aynanın önünden parfüm de sıkıp odadan çıktım.
