29. Bölüm

65K 2.5K 303
                                    

Selammm cancağızlarım ( ◜‿◝ )♡

Beklenen an geldi diyelim mi o zaman?

Keyifli okumalar...

"Anne ne yapıyorsunuz?" Annem ve teyzemler sardığı yaprakları bırakıp bana döndüler

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

"Anne ne yapıyorsunuz?" Annem ve teyzemler sardığı yaprakları bırakıp bana döndüler.

"Annecim yarın akşam ne yiyeceğiz?" Kaşlarımı çatıp kaküllerimi düzelttim.

"Ne diyorsun anne Allah aşkına yarın akşam davet var ya." Annemle teyzem kısa bir bakışma yaşarken halam girdi araya.

"Sus kız biz kahvaltı da yiyeceğiz."

"İyi istediğinizi yapın daha ne diyeyim size." Annemler beni takmadan işlerine geri dönerken içeri giren Onurla yüzüme kocaman gülümseme yerleştirdim.

"Hala."

"Halasının canı." Onur dudaklarımı büzüp koşarak mutfaktan çıktığın da şaşkınlıkla annemlere döndüm. "Ne oldu şimdi?"

"Seni kıskandı kızım." Kaşlarımı çatarak ayağa kalktım.

"Kimden?" Annem teyzemlere göz süzüp gülerek bana baktı.

"Kimden olacak güzelim yakışıklı mı yakışıklı damadım dan." Annemin dediğiyle kalbim hızlanırken yaklaşık iki saat önce Efeyle binada yaşadıklarımız geldi aklıma.

"Ya anne." Annemler kahkaha atarken içeri çok sevdiğim biricik yengem girdi.

"Ay anne benim canım yılan meyvesi çekti." Hepimiz şok içinde yengeme bakarken teyzem şaşkınlıkla konuştu.

"Tövbe estağfurullah kızım o ne?"

"Meyve."

"Annecim güzelim gelinim nereden çıktı yılanın meyvesi şimdi?" Yengem gözleri dolu dolu anneme bakıp kısık sesle konuştu.

"Canım çekti anne yılan meyvesi istiyorum."

"Anne niye kızıyorsun ki o da haklı meyvesini yemeli." Yengeme dediğim cümleyle annemler gözlerini kocama açarken sırıtıp konuşan yengeme döndüm.

"Evet görümcem doğru söylüyor." Gerçekten attığım lafı bile anlamıyor şuan kendimi camdan sarkıta bilirim. Başımı olumsuz anlamda sallayıp mırıldandım.

"iflah olmazsın." Yavaşça mutfaktan çıkıp oturma odasına girdiğimde oturacak yer yoktu.

"Kız Berrak." Sesin geldiği yere döndüğüm de Serdarın Efe'nin koluna girmiş şekilde görmeyi tabi ki de beklemiyordum.

"Ne var?" Dedim sinirle. Asla Efe'yi Serdar dan kıskanmıyorum.

"Düzgün konuş kız ben senin abinim." Sinirle gözlerimi kısıp tısladım.

"Kes sesini." Serdar gözlerini kocaman açıp Efe'ye döndü.

"Gördün demi bak nasıl da kısıyor gözlerini kalk oğlum kalk başka kızı mı kalmadı sana." Ben ve Efe şok içinde Serdara bakarken Fırat anında ayağa kalkmaya çalışan Serdarın kolunu tutup gülmeye çalışarak konuştu.

Asker YariHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin